Ik wilde net naar Maith en Dyanne kijken en me te verzetten (ja ik weet het, een beetje laat..), maar ze waren verdwenen.

Ik keek naar buiten, net zoals Poekie, omdat ik zag aan haar hoe mooi ze het vond. Toen ik terug wilde kijken naar haar, was ze opeens weg.

"Waar is ze?!" Riep Maith, net voordat ik het kon verwerken.

"Uhh, weet ik niet.. Net had ik haar nog vast." Zei ik snel en keek waar mijn hand, die nog steeds in de houding zat van toen ik Poekie nog vast had.

"Ze kan toch niet opeens verdwenen zijn?" Antwoordde Maith.

Ik zei niets meer terug, maar ik schrok wel een beetje van de boze blik en boze tonen waarmee ze sprak, ik wist niet dat ze zo kon zijn.

Later pas drong het tot me door wat ze zei en ik dacht na.

"Ze kon vroeger toch wel teleporteren? Misschien deed ze dat nu ook." Antwoordde ik, maar ik zag Maith nog nadenken waar ik het over had, aangezien ik aardig laat antwoordde.

"Maakt niet uit, we hebben daar toch geen tijd voor, Davant heeft ons nodig en helaas kan ik hem nu niet blij maken."

"Blij maken?.." Dacht ik perongeluk hardop.

Maith zuchtte: "Niet door vertellen.. Ik hoorde het eigenlijk ook niet te weten, maar Davant, met nog een stuk of 12 vertrouwelingen van hem, zijn al een hele tijd op zoek naar de regenboog aliën."

Ik wist even niet wat ik hiervan moest denken..

"Waarom mocht je dat niet weten?" Vroeg ik.

"Omdat Davant dacht dat mensen dan zouden denken dat hij er slechte bedoelingen voor had.." Antwoordde Maith ".. En natuurlijk omdat er mogelijk... Niet schrikken... Spionnen voor de Acha's kunnen zijn op onze blauwe planeet."

Maith zei het echt alsof het hele universum erdoor zou vergaan, maar ik kom niet eens van de blauwe planeet en ik ben sowieso niet van plan om daar heel lang te blijven, des noods, als Maith wel wil blijven, zorg ik daar wel voor een eigen raket.

"Wat voor bedoelingen heeft hij er dan wel mee?" Zei ik, zo duidelijk mogelijk dat dit mijn laatste vraag was zodat het niet leek alsof ik helemaal niks wist en nog meer wilde vragen.

Natuurlijk begon Maith met: "Wat stel jij veel vragen zeg." Maar gelukkig vergat ze dat en ging ze snel verder. "Ik heb eigenlijk al te veel gezegd, maar.." Ze keek eerst nog om zich heen, alsof er in dit raket nog iemand zou kunnen zitten, of dat er camera's verstopt zouden kunnen zitten.. "Hij heeft geheime informatie gevonden, die ik trouwens ook niet weet.." Ze keek me bij die zin aan met het 'voor-het-geval-dat-je-nog-meer-vragen-wilt-stellen' gezicht aan. Schijnbaar was ze dat dus nog niet vergeten.. "En daarom wilt hij de regenboog aliën redden, hij wist alleen niet precies waar ze zat." Eindelijk was haar verhaal af na vele stiltes en onderbrekingen.

De tijd ging snel voorbij, want ik zag de blauwe planeet Waltney al weer voor me en zette me alvast schrap voor de landing.