Een minuut of twee later kwam Maith ook de kamer uit en gingen we weer verder op avontuur door dit reusachtige gebouw.

Ik volgde Maith door de stille, witte gangen.

"We gaan even naar mijn kamer, ik heb best wel trek." Zei Maith op een gegeven moment.

Na zo'n 2 minuten lopen kwamen we aan in de kamer van Maith.

Het was niet zo'n grote kamer, er stond een bed in, een bureau met computer en een keukentje. Er zat ook een deur in de kamer waar waarschijnlijk de badkamer zat.

"Wil jij ook wat?" Vroeg Maith toen ze een salade uit de koelkast haalde.

"Ja, dankje." Antwoordde ik.

Binnen een paar seconde was mijn salade al op, het was echt heerlijk!

"Wil je nog wat? Ik heb genoeg." Zei Maith toen ze zag dat ik het al zo snel op had.

"Graag." Zei ik met een big smile.

Na een tijdje gewoon te hebben gezeten en het nieuws gekeken, gingen we weer naar de raket van Maith.

"Waar gaan we heen dan?" Vroeg ik.

"Geen idee," zei Maith, "ik vindt het gewoon fijn om te reizen, ik zie wel waar we uitkomen."

Ik lachte. Ik heb er zo veel zin in! Misschien komen we wel nieuwe dingen tegen, of...... Mijn thuisplaneet.... Ik zette me af van die gedachte.

Het wordt een leuke reis, niet aan minder leuke dingen denken.. Dacht ik in mezelf.

"Ben jij al op veel planeten geweest?" Vroeg ik aan Maith.

"Ja, tuurlijk, maar vooral in veel  tijden." Antwoordde Maith. "En jij dan?"

"Ik.. Uhh.... Ik hou het niet echt bij.. Maar ik ben mijn thuisplaneet kwijt.. Dus, ik kom op veel verschillende planeten terecht.." Zei ik maar terug.

Maith zei niks meer, maar dat was maar goed ook, want als ik nog 1 woord zei barstte ik in huilen uit...

Vele uren verstreken en we kwamen uiteindelijk aan bij een kleurrijke planeet. Het had allemaal verschillende kleuren.

Zoveel kleuren bij elkaar had ik nog nooit gezien.

We landden op de vreemde planeet.

Toen we uitstapten was het heel rustig. Er was bijna niks te zien.

Maar toen we op het punt stonden verder op avontuur te gaan, kwam er een wezen snel naar ons toe.

Maith en ik stonden plotseling stil en we draaiden ons om.

Achter ons stond een net zo'n kleurrijke aliën als de planeet zelf.

"Ben je alleen?..." Vroeg ik.

"Ja." Zei de aliën terug.

Mooi, het sprak dezelfde taal.

"Ik ben altijd al alleen geweest, al vanaf net na mijn geboorte."

Ik begon een beetje medelijden te voelen.

"Wie ben je?" Vroeg Maith.

"Ik ben Poekie, de enige regenboog aliën." Antwoordde het wezen.