"Waar gaan we eigenlijk heen?" Vroeg ik. Het was even stil, wat me eigenlijk wel een beetje bang maakte...

"We gaan naar Waltney." Antwoordde Maith.

"Waar is dat?" Vroeg ik weer.

"Tja... Hoe moet je dat uitleggen? We zijn er in ieder geval bijna."

Ik knikte nog en Maith riep al meteen weer: "Kijk daar rechts is het."

Ze wees naar een hele grote, blauwe, glitterende planeet opeens voor me. We vlogen er recht op af. Ik zat met mijn mond open en grote ogen.

"De landing is nog... Ehmmmm... Ja...." Zei Maith. "Hou je maar gewoon goed vast."

Ik deed wat Maith zei, ik vertrouwde het namelijk niet helemaal.

We kwamen steeds dichter bij de planeet.

Plotseling gingen er allemaal lichtjes knipperen, in alle kleuren. Normaal zou je denken dat er een hard alarm-geluid bij kwam, maar dat was niet zo. Waarschijnlijk gebeurde dit zo vaak, dat het vervelend zou zijn als je de hele tijd dat geluid aan moest horen.

Het was muisstil, Maith was heel geconcentreerd bezig en ik zat met een inside-paniek-aanval toe te kijken.

Ik knipperde even met mijn ogen en we stonden alweer op de grond.

"Wow, dat ging snel.. Zijn we geteleporteerd ofzo?" Zei ik.

"Jep." Zei Maith, wat ook het enige was wat ze zei.

"Kom maar mee, dan laten we die oude Distar maar eens even rusten." Zei Maith vervolgens.

We liepen uit Distar en kwamen op een overdekte plek, alles was een soort blauw-achtige kleur.

"Volg mij maar." Zei Maith best zachtjes.

Er was helemaal niemand aanwezig.
We gingen door een grote schuifdeur en we kwamen aan in een lange gang.

Plotseling kwam er vanuit een bocht iemand aanlopen.
We botsten perongeluk tegen elkaar aan.

"Oh..... Ehhhhhh.. Sorry." Zei ik zonder deze aliën aan te kijken.

"Het is niet jouw schuld, geeft niet." Zei een mannelijke stem terug.

Voordat ik kon kijken wie het was stotterde Maith alweer en seinde naar me dat ik moest komen.

Ik kwam en keek nog een keer achterom, maar hij was al weg.

We liepen naar het einde naar de gang.

En ja... Toen was ik Maith kwijt.

Er stond alleen een grote, open deur.

Ik was net van plan om door de deur te lopen, maar ik werd opzij getrokken.

"Sstttt!" Zei Maith met haar vinger voor haar mond.

Ze seinde me zo van "volg me" en dat deed ik.

Na nog 7 stappen lopen kwamen we aan bij een dichte deur.

Maith scande haar ogen en haar wijsvinger tegelijkertijd en daarna tikte ze nog een code in.

Gelijk ging de deur open.

We liepen door de deur en ik zag een reusachtige kamer voor me.