1 • Ik stort neer
Eindelijk had ik een nieuwe planeet ontdekt, waarom moest dat nou weer zo lopen?
Uiteindelijk stortte ik neer, ik heb mezelf gelukkig nog net kunnen redden. Het zag er hier heel verlaten uit, veel zand, een paar cactussen.. Wacht, ik zie daar een bewegende schaduw! "Hallo, is daar iemand??" Roep ik.
De schaduw gaat langzaam steeds verder van mij af. Wat zou het zijn? Verderop zie ik een zwart gat, het is een soort heuvel bedekt met zand, maar dan met een opening erin.
"Hallooo??" Roep ik nog een keer.
Hoe kan het dat dat zand daar bovenop niet valt? Het lijkt wel magie..
Opeens zie ik iets blauws in het zwarte gat gaan. Ik ren er zo snel mogelijk heen.
"Ik zag je wel!" Riep ik. Ik stond even stil voor het zwarte gat. Ik dacht in mijzelf: Ik moet weten wat hierin zit, dit wezen zal er niet ingaan als je er niet weer uit zal kunnen komen..
Ik liep het gat in. Ik zag even niks, maar toen kwamen er allemaal kleurtjes.
Opeens zag ik een raar apparaat staan. Ik liep er heen en ik hoorde opeens een rare, vervelende piep.
"Hallo-ho?" Riep ik weer. Ik weet zeker dat de piep van rechts kwam. Er stond een deur. Ik liep erheen en probeerde de deur open te maken, maar het lukte niet.. Ik kreeg de klink niet eens naar beneden.. Waarschijnlijk zit er iets tegen de klink aan.
Ik hoorde opeens allemaal geluidjes, piepjes en knopjes achter me.
Ik draaide me snel om. Ik zag een blauw wezen staan. Het leek gewoon op een normale aliën, maar dan blauw.
"Helleuww sweetie" Zei het wezen. "Uhmmm.. Hallo... Wie bent u?" Zei ik. Ik had niet verwacht dat het blauwe wezen zich nog ging laten zien..
"Ik ben Maith" Zei het blauwe wezen, met een doodnormale stem. "En wie ben jij?"
"Ik ben Dyanne." Zei ik. "Aangenaam Dyanne." Ze was heel erg enthousiast en praatte met een beetje een brits accent.
"Waar zijn we?" Vroeg ik. "Oh sorry, we zijn hier in Distar."
"Wat is dat?" Ik heb zoveel vragen.. "Dat is mijn raket, ik vlieg hiermee door de ruimte en door de tijd."
Oja! Mijn raket! Hij ligt nog in puin op de planeet die ik eindelijk had ontdekt.
"Waar is mijn raket? Kunt u mij daar naar terugbrengen?"
"Jouw raket is waarschijnlijk al weg. Ik vluchtte niet voor jou, maar voor de Acha's. Zij hebben het vast al mee terug in de tijd genomen."
"Hoe kom ik nu dan thuis?! En alles zat trouwens nog in mijn raket."
"Rustig maar, ik heb alles eruit kunnen halen voordat ze het meenamen, kijk zo maar achterin. Ik breng je trouwens wel naar huis, ik heb toch niks beters te doen.."
Ik loop naar achter in de raket van Maith, ik zie wat spullen en zelfs sommige onderdelen liggen.
Ik zie een foto tussen het 'puin' liggen. Opeens rolt er een traan over mijn wang.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro