(Alex)

We kijken allemaal naar Isa die er rustig bij ligt. Het is een paar uur verder. Ben, Paul en Semir lopen de deur uit om wat te eten te halen. Als Isa haar ogen open doet. Ze blijft alleen maar recht voor zich uit kijken. "Isa?" Ze kijkt mij aan met een duffe blik. "Hoi Alex." Ik ga op de stoel zitten die naast het bed staat. "Weet je nog wat er gebeurt is? Uum even denken. We waren aan het rijden en stonden in een file. En we moesten ergens af. En ik stond er mooi. Toen hoorde ik een klap. En was alles zwart. Ik weet voor de verrest niks meer totdat ik net wakker werd. Dat is echt vervelend. Ach om nou de hele tijd te moeten herinneren dat je vrienden om je heen hoort is pas vervelend." Ik zie Isa glimlachen. "Je kan gewoon grapjes maken. Tuurlijk. Het is niet dat ik net op een haar na net niet dood ben gegaan. Ik was alleen bewusteloos." Ze begint te lachen als haar gezicht betrekt en ze met haar hand naar haar ribben gaat.  "Volgens mij heb ik een paar ribben gekneust. Zou best kunnen." We blijven zitten en lachen soms een beetje bij wat opmerkingen. Jenny en Kim lopen ook naar buiten om te kijken waar Semir, Paul en Ben blijven. Als de deur dicht is kom ik met de deur in huis. "Waarom genees je hezelf niet? Uum? Ik zit nog in het ziekenhuis en dat zou een beetje opvallen. Dus als ik naar huis mag zal ik dat met alle liefde doen. En vooral de hersenpudding. Dat doet echt pijn man. Waarom klapte je airbag niet uit? Geen idee. Maar als jij dadelijk naar mijn huis gaat kun je er dan voor zorgen dat mijn auto bij mij thuis komt te staan. Zal ik doen. Mooi dan moeten jullie nu gaan, want ik krijg teveel koppijn. Jullie mogen naar mijn huis toe." Ze kijkt mij aan en ik knik. Ik draai me om en loop naar de deur. Daar kijkt ik om en zie dat Isa is omgedraaid. Ik doe de deur open en loop naar buiten toe. Ben, Paul, Semir, Jenny en Kim lopen met mij mee naar buiten toe. En we rijden naar het huis van Isa.