Canlarım ve hunicanlarım hepinize kocaman merhabalar kokulu öpücükler gönderiyorum. Öncelikle herkesin kurban bayramını kutlar büyüklerimin ellerinden küçüklerimin gözlerinden kocaman öpüyorum. Beni ne kadar özlediniz bilmiyorum ama ben sizleri, sizlerden gelen o sıcacık yorumları ve tabii ki Aklı Dışarıda yazmayı çok özledim. Kolumu kullanabildiğim ilk anda da hemen bilgisayarımı kucağıma alıp sizlere yeni bölümden minik bir spoiler  yazmak için sıvadım kollarımı. Sağlık durumumla ilgili bilgi vermem gerekirse de başarılı bir ameliyat oldu diyebilirim. Sadece şöyle bir durum gelişti. Ameliyatı yapacak olan cerrah genel anestezi almamı fazlasıyla riskli bulduğu için genel anestezi ile yapılacak ameliyatı lokal anestezi ile oldum. Hal böyle olunca yarım saat sürecek olan ameliyat yaklaşık iki saat sürdü. Tüm ameliyat boyunca cerrahım Amil bey ile sizi çekiştirdiğim doğrudur. Hatta acının tahammül edilemeyecek boyutlara ulaştığı anlarda ona dönüp; '' Ben şuan ameliyat masasında senin önünde kurbanlık koyun gibi yatmıyorum. Şimdi İstanbul Tüyap dayım. Hunicanlarım etrafıma toplanmış. Biz yine şarkılar söylüyoruz ve imza yapıyoruz tamam mı? '' diyerek çemkirdiğim de doğrudur. Ameliyat zor geçince benimde toparlanmam biraz uzun sürdü. Hala sol kolumu tam olarak kullanamasam da sağ kol da bize yeter herhalde dedim bende. Bu yüzden yazım hataları olabilir o da nazar boncuğu olsun değil mi? En kısa zamanda up uzun bir bölüm ile karşınızda olacağım hunicanlarım. Sabrınız ve ilginiz için ne kadar teşekkür etsem az size...

İYİ Kİ VARSINIZ SİZİ ÇOK SEVİYORUM...

Oturduğum sandalyeden kalktığımda peşimden Anıl'da ayaklanmış ama ben ona elimle oturmasını işaret etmiştim. Usul adımlarla hedefime doğru ilerlerken; '' Merak etme! Tek başıma onun hakkından gelirim ben! '' diye bir de ukalalık etmiştim.  Ben gözlerimi öküze, öküz ise bana dikmişti. Nihayet karşı karşıya geldiğimizde ellerimi belime koymuş, burnumu havaya doğru kaldırmış, bayan çok bilmiş modunda çemkirme faslına başlamıştım.

'' Sende hiç utanma da mı yok? Ne yüzsüz çıktın sen yahu? Düş yakamdan artık tamam mı! ''

'' Cevap veremiyorsun değil mi? Ne oldu? Sesin bir yerine mi kaçtı ha! ''

Ağzıma geleni sayıyordum ama o susuyordu. Benim bildiğim öküzlerin efendisi bu kadar bağırmaya beni yerden yere çarpardı ama dut yemiş bülbül style sesi soluğu çıkmıyordu. Biraz daha sınırları zorlayabilirdim sanırım.

'' Bana bak bana! Rahat bırak beni. Ne oldu? Hazal'a olan aşkın mı depreşti? Bas git Azad! Bu kuşun eti sana haram artık! ''

Öküzlerin efendisi dudaklarını aralayınca istemsizce sağ yumruğumu; '' Koyduk mu? '' dercesine havaya kaldırmıştım. Duyduğum şeyle kolum havada asılı kalmıştı adeta...

'' Möööööööööö! ''