PAGKATAPOS NG komprontasyon ay tila nagising naman ang lahat sa katotohanan lalong-lalo na si Melissa. Inaamin niya ring nagkasala siya sa lalaking minahal niya nang husto.

Bukod pa roon ay humingi rin siya ng kapatawaran kay Ligaya at humingi ng pabor na kalimutan na ang lahat ng nangyari sa kanilang unang pagkikita. Kalaunan ay nagpaalam si Melissa sa kanyang pamilya at gayun na rin sa pamilya ni Nathaniel. Napagpasyahan niyang mas maiging lumayo at manirahan kasama ang kanyang anak kung saan nakabili siya ng magandang titirhan. Magsisimula siya ng magandang buhay at bukal sa loob namang pinayagan siya.

Samantalang ang ama at ina naman ni Nathaniel ay sinuportahan na lamang siya sa kung saan man siya masaya. Napagtanto rin nilang matanda na rin siya at may sarili na itong kagustuhan. Habang tumatagal din ay napamahal na rin si Ligaya sa kanyang pamilya.

Kinausap din ni Ligaya ang kanyang matalik na kaibigan na si Christian dahil tila nakokonsensya siyang hindi niya man lang ito pinansin at nakapagpaalam man lang nang umalis ito. Mabuti na lang din at nakontak niya rin ito sa tulong din ng kanyang mga koneksyon sa labas. Nabalitaan din ni Ligaya, na naabot na nito ang mga pangarap niya. Sa huli ay naging masaya rin si Christian para kay Ligaya.

Higit sa lahat ay dinalaw din ni Ligaya ang puntod ng kanyang ama. Hindi pa rin siya makapaniwalang wala na ito sa kanyang tabi at sa mga masasayang araw niya. Mabigat pa rin sa dibdib ng dalaga ang paglisan ng kanyang ama, kaya halos tuwing Sabado at Linggo ay sinasadya niyang dalawin ito at dalhan ng mga bulaklak na siya mismo ang pumitas.

Halos hindi pa rin makapaniwala si Ligaya na matagal na pa lang bumalik ang alaala ng binata. Ang ibig sabihin lamang noon ay iniibig talaga siya ng binata at ganoon din naman siya.

"Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwalang ako pa rin ang pinili mo," bulong ni Ligaya habang magkayakap silang dalawa sa banig na duyan at nakatanaw sa papalubog na araw sa karagatan.

Hinahawi naman ang iilang mga hibla ng buhok ni Ligaya ng hangin na siyang dahilan upang siliin naman siya ng halik ni Nathaniel sa kanyang mga labi.

"Inaamin ko noong una nang bumalik ang aking alaala ay buong akala ko ay malilimutan o hindi na kita makikilala. Ngunit hindi iyon nangyari," wika niya inipid ang iilang hibla ng buhok nito sa tainga ng dalaga. "Nang masalta ako rito ay hiniling ko ang maaga kong paggaling at pagbalik ng aking memorya dahil sa kagustuhan kong bumalik agad sa aking pamilya dahil alam ko sa puso ko na mayroon akong naiwan ngunit parang sinasabi naman ng utak ko na ang lahat ng iyon ay ginusto ko," dagdag pa niya na siyang ikinakunot naman ng noo ni Ligaya.

"Parang ang lalim naman masyado. Hindi ko alam na ang isang tulad mo ang may dala-dalang ganito. Hindi bagay sa 'yo. Alam mo ba 'yon?" wika niya na bahagya naman nilang ikinatawa.

Malamyos namang kinuha ni Nathaniel ang kamay ni Ligaya at bahagyang pinisil at hinalikan.

"Nang bumalik ang alaala ko ay naalala kong nakasakay ako sa isang helikoper patungo sa isang business deal. Malapit na rin ang kasal namin noon ni Melissa ngunit kahit na alam ko na ang ginagawa nilang pagtataksil ng kaibigan ko ay hindi ko magawang komprontahin sila. Unti-unti ring nawawala ang pagmamahal ko noon sa kanya ngunit sa kagustuhan ng aking ina na ikasal kaming dalawa ay para bang gusto ko na lamang na tuparin ang kanyang kahilingan. Habang nasa himpapawid kami ay hiniling ko na sana ay isabay na lamang ng hangin ang mga alaalang nakaukit sa aking isipan upang sa gayun ay malimutan ko ang lahat," mahabang lintanya niya dahilan upang haplosin ni Ligaya ang pisngi ni Nathaniel.

"Tila natupad naman ang iyong kahilingan at napasobrahan nga lang," ani ni Ligaya at nagkatitigan silang dalawa.

Ngumiti at umiling naman si Nathaniel. "Hindi sobra kung hindi sobra-sobrang biyaya dahil ikaw naman ang nasa dulo nito. Kahit siguro uulit-ulitin ang pangyayaring ito ay hindi ako magsasawang piliin ka. Nang maging akin ka ay para na ring nasa akin na ang lahat, Ligaya. Kaya siguro Ligaya ang ipinangalan sa 'yo dahil lahat ng tao ay napapaligaya mo at isama mo na rin ako roon. Kung naririto pa sana ang ama mo ay sisiguraduhin ko sa kanya na nasa magandang pangangalaga ang kanyang anak. Kung sana ay napaaga lang ang balik ng aking alaala ay nakausap ko rin siya," ani niya at agad naman siyang niyapos ng yakap ni Ligaya.

"Naniniwala akong lagi naman tayong binabantayan ng aking ama at ngayon ay masaya na siya para sa ating dalawa. Ang buong akala ko noon ay tuluyan na nga talaga akong mag-iisa. Maniwala ka at sa hindi ay para bang nakahanda na ako ngunit alam kong sa puso ko ay hindi pa ako handa," wika niya kasabay ng malakas na pag-agos ng tubig sa kanilang direksyon.

Pinisil naman ni Nathaniel ang magandang kamay ni Ligaya at hinalikan ulit. Bahagyang may dinukot ito sa kanyang bulsa at agad naman niya itong isinuot sa bandang pandaliring singsing ni Ligaya dahilan upang magulat ito.

"Nang maging akin ka alam kong hindi ko na dapat palagpasin pa ang pagkakataong maging asawa ka. Pinapangako kong pagsisilbihan at sasambahin kita. Tapat ako kung magmahal Ligaya, at wala kang kahati sa akin. Sana ay ganoon ka rin sa akin," ani nito habang hawak-hawak pa nito ang kamay ni Ligaya.

Siniil naman ng halik sa mga labi ni Ligaya si Nathaniel. "Sa 'yo lang ako at wala kang kahati sa akin. Puso at katawan ko ay iyong-iyo, Nathaniel" sagot naman niya dahilan upang gumanti naman ng halik sa Nathaniel na bahagyang ikinaungol naman ni Ligaya.

Malamlam namang pinagmasdan ni Nathaniel ang mukha ni Ligaya. Walang katumbas na salita ang aking kagandahan nito. Walang ano-ano ay siniil niya ulit ito ng halik at ang kanyang mga kamay ay ginalugad ang bawat pulgada ng katawan ng dalaga habang mas pinalalim pa niya ang halik at tila may namumuo sa loob nilang dalawa na parang kuryente na napakahirap na mapigil.

Ipinagpatuloy at dahan-dahan nila itong itinuloy sa buhanginan sapagkat pailalim naman ang gabi at wala namang makakakita sa kanila. Dagdag sa kanilang sitwasyon ay ang sensasyon na nararamdaman nilang dalawa.

Ramdam ni Nathaniel ang pagkatigas ng ibabang bahagi niya at alam niyang ramdam din ito ng dalaga. Marahan ngunit mapusok niya itong hinalikan sa una, hanggang sa sumasayaw na ang kanilang mga dila sa perpektong pagkakasabay ng paghinga ng isa't isa.

Hindi na siya nakapagpigil at nilawayan nanni Nathaniel ang mala-porselanang leeg ni Ligaya. Napaungol naman ito dahil sa kanyang ginawa na mas lalong nakapagpanabik pa sa kanilang romansa.

Pababa nang pababa ang halik ni Nathaniel at abot-abot naman ni Ligaya ang kanyang paghinga dahil sa nakababaliw nitong ginagawa. Ang mga labi nitong tila nagliliyab sa init sa kanyang mga balat. Ramdam na ng dalaga ang kanyang pagkabasa at gusto na niyang magpapasok. Kiniskis ng dalaga ang kanyang hiyas sa matigas na sandata ni Nathaniel, na nagpapahiwatig na kailangan na niyang ipasok ito.

Puno ng ungol ang lugar kung saan sila naroroon at gustong-gusto iyon ni Nathaniel, dahilan para mas lalo pa siyang tigasan. Gamit ang kanyang ngipin ay dahan-dahan niyang hinubad ang pang-ibaba ni Ligaya. Ibinukaka niya ito at bahagyang tiningnan ang dalaga na siyang nakatingin na rin sa kanya at nakakagat-labi. Kita rin ang butil-butil na pawis na namumuo sa noo ng dalaga na mas lalong nakapagpaglibog sa kanya ay ang bagsak na buhok nito na siyang gusto niyang hilahin mamaya.

Binalikan ni Nathaniel ang imahe na nasa kanyang harapan. Kulay rosas ito na mamasa-masa at walang ano-ano ay agad niya itong dinilaan. Pataas at pababa ang kanyang ginawa at hindi pa ito nakuntento kung kaya't pinasok niya pa ang kanyang dila sa butas nito na para bang hayok na hayok sa pagkalibog.

Habang abala ang dila ni Nathaniel ay abala rin ang kanyang mga kamay sa pagmamasahe sa kaitaasan ng dalaga. Ilang segundo lang din ay lumantad kay Ligaya ang tila hindi niya lubos maisip kung kakasya ba iyon sa kanya. Para itong liyon na naghahamon.

Dahil sa basang-basa na nang husto ang hiyas ng dalaga ay walang pakundangang ipinasok ito nang dahan-dahan ni Nathaniel. Halos magkasabay silang napaungol sa sensasyong nararamdaman nila kasabay ng alon sa dagat.

Ang tanging liwanag lamang sa kanilang dalawa ay ang mabilugang buwan.

Dahan-dahang gumalaw si Nathaniel ngunit mas lalo lamang itong mas sumarap dahil sa bawat pasok at hila niya ay ang kusa namang pagyugyog ni Ligaya.

Madulas, masikip, at masarap, iyon lamang ang mga salitang namumutawi sa isipan ni Nathaniel.

Binuhat papaupo ni Nathaniel si Ligaya papaharap sa kanya na hindi kinukuha ang kanyang sandata. Sabay-sabay silang gumalaw laban sa isa't isa, pinaikot-ikot ng dalaga ang kanyang balakang at laon ay pumataas-baba na ito sa binata at ang isa namang kamay ni Nathaniel ay mahigpit na nakahawak sa baywang ng dalaga.

Napaungol pa ng husto ang dalaga dahilan upang titigan ito ni Nathaniel at napangiti siya sa tanawin dahil libog na libog mismo ang dalaga na maging siya man ay ganoon din.

Napasinghap si Ligaya sa pagtayo ni Nathaniel na karga-karga siya at marahang pinaluhod na parang aso ito sa buhangin. Hindi maalis-alis ni Nathaniel ang kanyang mga tingin sa dalaga na pati likod nito ay dinampian niya ng maliliit na halik dahilan upang makiliti ang dalaga.

Muling ipinasok ni Nathaniel ang kanyang sandata sa dalaga dahilan upang mapasinghap ito dahil sa marahas na pagpasok nito. Naramdaman na lamang ni Ligaya ang pagsuklay ni Nathaniel sa kanyang buhok na para bang minamasahe at tinutumpok sa iisang kamay.

Umiindayog ang kanilang mga katawan at puro ungol ng nasasarapan ang kanilang pinagsaluhan. Labas-pasok ang ginawa ni Nathaniel at mas lalo siyang namangha dahil hanggang ngayon ay hindi pa nalalabasan ang dalaga at lihim naman niya iyong nagustuhan.

Ramdam niya pa rin ang patuloy na pagbabasa ng dalaga na para bang uhaw na uhaw sa romansa.

Bahagyang ngumiti si Nathaniel dahil mahal na mahal niya si Ligaya at magiging asawa na rin niya ito sa lalong madaling panahon.

Hindi lang doon huminto ang kanilang gabi dahil mas pinagsaluhan pa nila ito sa loob.

MAKALIPAS ang dalawang taon . . .

Tuluyan nang nagpakasal si Ligaya at Nathaniel at namuhay ng masaya at mapayapa. Nagkaroon sila ng kambal na anak na siyang kinagigiliwan ng lahat.

Kilala na rin ang kanilang pamilya sa isa sa mga pinakamayamang angkan.

Araw-araw ay laging dinadalhan ni Nathaniel ang kanyang asawa ng isang bugkos na bulaklak at lagi niyang iginigiya si Ligaya sa kanilang duyan upang tanawin ang matiwasay at magandang karagatan.

Naging kagawian na nila itong dalawa hanggang sa sila ay tumanda at lumaki na ang kanilang mga anak.

"Naaalala mo pa ba ang panahon na binigyan kita ng singsing dito?" tanong ni Nathaniel kay Ligaya at ngumiti naman ito bilang sagot.
"Nang maging akin ka at magpahanggang ngayon walang araw na hindi ako naging masaya sa piling mo. Araw-araw ay lagi akong nagpapasalamat na ibinigay ka sa buhay ko. Mahal na mahal kita, Ligaya," dagdag pa niya at hinalikan ang kanyang asawa sa pisngi habang hawak-hawak naman ni Ligaya ang bulaklak.

"Wala na akong mahihiling pa, Nathaniel. Tinupad mo ang mga pangako mo sa akin at gayun din ako sa harap ng Panginoon nang maikasal tayo. Ngayong matanda na tayo at malaki na rin ang mga anak natin hanggang sa kamatayan ay mamahalin pa rin kita. Hindi ako magsasawa sa tanawing ito basta't kasama kita," wika naman ni Ligaya at ipinatong ang kanyang ulo sa balikat ni Nathaniel.

Hanggang sa sila nga ay tumanda ay patuloy pa ring binibigyan ni Nathaniel ng bulaklak at lagi rin nilang tinatanaw ang karagatan sa tuwing papalubog na ang araw.

WAKAS!