W ciemnym lochu zamknięty zostałem,

A raczej, sam w sobie zamknąć się dałem.

Zimno tutaj , smutno i samotność męczy;

Głowę tylko obijam o ścianę

I wstać próbuję, wstanę!

I klęczę, ,moja dusza klęczy!

Nie ma tu ani nadziei, ani sprawiedliwości...

Co dopiero rozpowiadać o miłości.

Twarde łoże w rogu celi staje,

Ale spokoju ani spoczynku nie daje

I łańcuchy, mnożą się i coraz ich liczba większa...

Choćbym cokolwiek chciał powiedzieć komu,

Tym i stalowa obroża węższa.

Nikt by nie wysłuchał, nie znalazłbym domu;

Domu... jeśli już to z nią tylko,

Ale ona wolno za kratami biega.

Nie zna łez moich...

Zostaje mi tylko w głuchej ciszy siedzieć.

Ach, moja miłość tak o nią zabiega!

Może by powiedzieć...?

Nie.

Lepiej dla wszystkich, by nie wiedzieć.