LUMIPAS ang tatlong araw at tuluyan pa rin iniiwasan ni Lash ang dalaga na kaniyang binabantayan. Hindi na sila ligtas sa isla kaya wala na siyang choice para dalhin ito sa kaniyang hometown.

"Saan na naman ba tayo pupunta?" malamig na tanong ni Zehra sa binata. "Ibabalik mo na ba ako sa amin?"

Lash looked at her with irritation. "Lilipat tayo para hindi tayo makaabala sa mag-asawang Escalante. I'll take you to my hometown and let's stay there until your mother say that your life is safe now." malamig na sagot niya. "Does it answer your question? Can you shut up now? Nakakairita kasi ang boses mo." saad niya at tinalukuran ang dalaga.

Kumunot ang noo ni Zehra sa inaasta ng binata ngunit pinigilan niya ang kaniyang sarili na huwag sigawan si Lash.

"Can I... can I borrow your phone? I will just call someone..." she protruded her lips, "If it's okay with you..."

"Sinong tatawagan mo?" masungit na tanong ni Lash. "Baka masundan na naman tayo dahil kung sino-sino ang tinatawagan mo," dugtong pa niya.

"I'll just inform my secretary, kahit 'yon na lang, L-Lash..." nakayuko at kagat-labing saad niya. "P-Please?"

Humugot ng isang malalim na buntong hininga si Lash. "2 minutes, Madrigal." He proclaimed.

Ibinigay niya ang cellphone at mabilis naman iyon kinuha ni Zehra. Nagtungo siya sa veranda ng guestroom at nagmadaling I-dial ang phone number ng kaniyang sekretarya. Mabuti na lamang at natatandaan niya ang numero nito kung hindi, wala siyang makokontak na iba sa kompanyang pinapatakbo niya.

"Good afternoon, may I know who is this, please?" bungad ng sekretarya niya.

Wala siyang inaksayang minuto dahil konti lang ang minutong ibinigay ni Lash sa kaniya.

"It's me, Zehra," sagot nito.

"Oh, sorry Ma'am, hindi ko po kayo nakilala agad. Nasaan po ba kayo? Huwag po kayong mag-alala, Ma'am Zehra dahil wala naman pong problema dito sa kompanya."

Zehra sighed, deeply. "Gracia, I'm fine, I'm safe also. Can you do me a favor? Please, take care of everything in the company. Once I get back, I'll reward you. I don't have enough time so please... please take care of everything."

"No worries, Ma'am! Just relax wherever you are and don't worry about the company, everything is under control."

Pinatay na ni Zehra ang tawag dahil tinawag na siya ni Lash. Nanginginig pa ang kaniyang kamay habang ini-aabot ang cellphone nito. Napakagat labi na lamang siyat inilibot ang tingin at nakita niyang nakaayos na ang kaniyang gamit.

Bumuntong hininga siya at muling sinulyapan ang binata na agad namang nag-iwas sa kaniya ng tingin.

"Aalis na tayo mamaya, kausapin mo na ang gusto mong kausapin dito sa rest house ni Hunter, huwag lang ang mga tauhan niya." malamig na pahayag nito. "Kung ayaw mong magkagulo lahat dito, Madrigal. Ayusin mo rin ang pananamit mo, kung ayaw mong lahat ng damit ko, ako ang magsusuot sa iyo." walang kwentang saad niya at binuhat ang mga gamit nilang dalawa.

Napairap na lamang si Zehra at sumunod kay Lash pababa sa hadgan. Naabutan naman niya si Indira habang pinapanood ang kaniyang anak na naglalaro sa may sala ng rest house.

Napansin siya nito kaya naman agad siyang lumapit sa dalaga at naupo sa katapat na couch.

"Aalis na kayo, Zehra?" nakalabing tanong ni Indira. "Okay lang naman sa amin ng asawa ko kung mag-stay kayo rito, bakit kailangan niyo pang umalis..." malungkot na sambit niya.

"Mamaya pa kami aalis, may aayusin lang yata si Lash saglit," pagsisinungaling niya. "At saka, salamat sa offer na mag-stay kami dito pero ewan ko ba sa lalaking 'yon. Minsan nakakainis kasi ang sungit niya tapos magiging mabait." naiiling na sagot niya.

Natawa naman si Indira sa kwento ni Zehra. "Alam mo ganiyan rin kami ng asawa ko dati. He was my bodyguard like Lash. Mahirap siyang intindihin, ang hirap basahin ng ekspresyon niya." kwento ni Indira. "Sa totoo lang, mas malala talaga yata ang kaibigan ng asawa ko kaysa sa kaniya."

"Sus! Ang swerte mo nga kasi mahal na mahal ka ng asawa mo at saka, mahal na mahal niya ang anak niyo." pahayag ni Zehra.

"If you don't mind, don't be offended sa tanong ko, Zehra..." Indira paused. "I somewhat notice your twinkling eyes whenever Lash is around and how you looked at him. Do you have feelings for him?"

Nabigla si Zehra sa tanong ni Indira, nag-iwas siya ng tingin at ibinaling ang kaniyang mata sa anak ni Indira na tahimik na naglalaro.

"Do you like Lash? Don't be afraid to answer, I won't tell him naman kung gusto mo siya."

Mariin na tumango si Zehra. "Gusto ko siya. I was tempted to him and you know what? He's fucking confusing me." angil niya at nagkwento siya kung paano siya pagsabihan ni Lash.

"Kung nakakamatay lang ang tingin Indira, tiyak kong bangkay na sana ako. He's kinda' manipulative and authoritative yet he's like a temptation I am walking in!" bulalas ni Zehra na may pa-hand gestures pa.

Natatawa naman si Indira sa kaniyang pagku-kwento at hindi nila napansin na naroon sa isang gilid si Lash at Hunter na nakikinig sa kwentuhan ng dalawa.

"Para ka kasi niyang binabakuran masyado ni Lash. He doesn't like you to talk with my husband's men? Oh my gosh! I smell something like jealousy!" Indira exclaimed. "Gusto ka rin niyon, sinasabi ko sa iyo. Aamin ng wala sa oras 'yan kapag sobrang selos na selos na."

Zehra smiled, bitterly. "Oh I bet, he won't be jealous..." she answered, weakly. "He doesn't like a woman like me, in short... I'm the opposite of a woman he likes."

"Nah, opposite do attracts they say! Napapansin ko rin ang malalagkit na tingin ni Lash sa iyo at saka hindi sa pagiging tsismosa, ha. Sinabi lang rin kasi ng asawa ko, may nangyari daw sa inyo?" usisa nito sa pamaraan ng pagtatanong.

Napasinghap si Zehra at napalunok pa. Halos nanlaki ang kaniyang mga mata sa sinabi ni Indira sa kaniya.

"A-Ano..." nauutal at walang salitang nais lumabas sa kaniyang bibig.

Indira chuckled. "No worries, it's okay if you won't answer."

"M-May nangyari sa amin..." imporma niya ngunit hindi naman nakatingin sa mata ni Indira. "I played fire with him... and he played it too."

LASH smirked upon hearing what Zehra said to his comrades wife. Natawa naman si Hunter sa kaniyang tabi na dahilan para samaan niya ng tingin nito.

"Gago, anong pinagsasabi mo sa asawa mo!" mahinang singhal niya sa kaibigan. "Kung ano-ano talagang kabalbalan lumalabas sa bibig mo, Hunter."

Natawa ulit ng mahina si Hunter. "Sus! Gustong-gusto mo naman, e." he teased, "Oh, don't deny it, man. Halata naman kasi, mga tinginan mo pa lang."

"Shut it, Escalante." malamig na giit niya. "I'm just returning the favor she made. She's playing fire and I played it too." He proclaimed, bluntly.

Hunter smirked while glancing at his wife and the woman she was with. Tinapik niya ang balikat ni Lash at mahinang bumulong.

"Bakuran mo lang, Lash. Huwag mong hayaan na makawala ang babaeng nahuhumaling sa iyo..." payo niya. "Baka kapag nawala 'yan, hanap-hanapin mo, ewan ko na lang kung hindi ka mabaliw kakahanap sa sa kaniya."

Sinulyapan ni Lash si Hunter at batid nito ang pagiging seryoso ng kaniyang mukha. Maging ang boses nito kanina ay napansin niyang seryoso iyon at walang halong biro.

"Hindi 'yan makakawala sa akin, Hunter..." seryosong sagot niya. "She's tempted to me and you heard her, loud and clear. She likes me."

"But you don't like her too, right? She used the word 'like' and you know what it means right? Pwedeng mawala, magbago ang pagtingin niya sa iyo." Hunter explained. "Pwede siyang makahanap ng iba, kapalit mo."

Umiling si Lash habang pinagmamasdan si Zehra na nakakunot ang noo habang nagkukwento kay Indira.

"She's my woman, no one can take her away," he murmured, "If someone tries, I'll bury them dead or alive."

"Don't confuse her, man..." Hunter blurted, "I noticed that she's confused by the words you utter which makes her speechless all the time."

Natahimik si Lash at muling pinagmasdan ang dalaga. Naramdaman niyang naglakad si Hunter patungo sa sala ng rest house kaya sumunod na siya. Malamig ang kaniyang ekspresyon na parang walang narinig.

Tumabi si Hunter kay Indira at kinintalan ng halik ang labi nito. Parehong napaiwas ng tingin si Lash at Zehra nang makita ang ginawa ni Hunter na para bang nagpapa-inggit.

"Aalis na kami, Hunter. Maraming salamat sa pagpapatuloy niyo sa amin." seryosong saad ni Lash at hinila ang palapulsuhan ni Zehra.

Nanlaki ang mga mata ni Zehra at pilit tinatanggal ang kamay ng binata ngunit mahigpit ang pagkakahawak nito.

"Ingat kayo, lovebirds!" natatawang bulalas ni Indira at Hunter. Sabay pa nilang sinabi iyon.

Inirapan ni Lash ang kaibigan at hinila na si Zehra palabas ng rest house. Nagpupumiglas naman ang dalaga sa pagkakahawak ni Lash at nang makarating sila sa tapat ng sasakyan ay binitawan na siya nito.

"Get in," Cold yet authoritative.

"Saan na naman tayo pupunta?" naiiritang tanong niya nang makasakay ito sa loob ng sasakyan at mabilis na pinaharurot ni Lash. "Ang dami na nating pinuntahan, ah. Una, sa Nueva Ecija. Pangalawa, Siargao. Anong susunod?" sarkastikong tanong niya.

Sinulyapan siya ni Lash. "Sa susunod, nakahiga ka na sa sarili kong kama," Lash teased her even more. "at mabubuntis ka sa sarili kong bayan, ano palag ka?"

She was speechless, her mouth went half-opened. She avoided his gaze and just look at the window. She hid her reddened cheek and she felt thousand of voltage in her system.

"Shut your mouth, Romanov..." she mumbled out of the blue.

"You always call me by my surname..." Lash uttered, clearing his throat.

Zehra looked at him with annoyance. "Does it matter to you if I call you with your surname? What do you want me to call you?" sarcastically, she blurted.

Lash bit his lower lip, "...do you want me to add my last name to your name and mark you as mine?" he teased. "Oh, I already mark you, anyway!" He giggled. "I popped your cherry."

"You didn't mark me, asshole!" giit ni Zehra.

Lash flashes a playful smirk. "I did mark you, and claim your mind, body, and soul."