Kontynouwaliśmy śledztwo. Technikowi udało się ustalić gdzie pojechał mężczyzna i co tam jest.

Przejechał całe miasto i pojechał do opuszczonej fabryki po jego drugiej stronie.

Pojechaliśmy tam... 

Rozumiałem strach Davisa... też miałem 7letnią córeczkę... W pewiem sposób czułem to co on...

***

Weszliśmy do budynku fabryki w asyście antyterrorystów... w jednym z pomieszczeń znalazłem Olivię... dziewczynka była przerażona i zziębnięta po nocy w pustostanach...

Ulżyło mi, że żyła... trafiła do szpitala na obserwację, a my zajęliśmy się szukaniem Ivonne

W budynku nie było po niej śladu, więc znów pojechaliśmy do biologicznego ojca dziewczynki

- Nie będę z wami rozmawiał - powiedział i chciał zamknąć drzwi

- Pana córka została znaleziona martwa - blefowałem... stwierdziłem, że zmięknie

- Jak to martwa?

- W opuszczonej fabryce jacyś nastolatkowie znaleźli jej ciało. Zmarła z wyziębienia i odwodnienia

- Wejdźcie - zaprosił nas do środka - Ale to napewno ona?

- Będą potrzebne testy DNA, więc było by dobrze, gdyby pojechał pan z nami. Nie wiemy gdzie jest matka dziewczynki, więc porównamy DNA ciała z pańskim

- Dobrze... Tylko się przebiorę. - poszedł na piętro

- Michael, co Ty odwalasz?! - zapytała szeptem Alishia

- Spokojnie. Facet myśli, że zabił swoje dziecko... takiego łatwiej przycisnąć

- Możemy jechać - stwierdził mężczyzna schodząc

Zabraliśmy go do biura... technik pobrał DNA i odesłaliśmy mężczyznę do domu...

- Jaki masz plan? - zapytała Alishia

- Proste. Jutro powiemy mu, że to ciało Olivii, on załamany się przyzna

***

Wróciłem do domu

- Tato, pobaw się ze mną - podeszła do mnie Mia

- Córeczko... - przytuliłem ją do siebie i się rozpłakałem... cały dzień myślałem o tym, co ja bym zrobił, gdyby ktoś porwał Mię...

- Tato, Nie płacz... - powiedziała Mia - czemu płaczesz?

- Chodź, powiem Ci - wziąłem ją na ręce i zaniosłem do jej pokoju - Mam drugą pracę, pracuję jako detektyw... i od wczoraj szukamy jednej pani i jej córeczki, która ma tyle lat co Ty... dzisiaj znaleźliśmy tą dziewczynkę...

- Czemu płaczesz?

- Bo uświadomiłem sobie, że to mogłaś być Ty...

- A ta pani?

- Nie wiemy gdzie jest...

- A jutro też będziesz jej szukał?

- Tak... od rana, więc nie obiecuję, że zjemy razem śniadanie

- Obudź mnie.

- Mia... wyśpij się