5. '5 dagen, 5 uur en 5 fucking minuten!' schreeuw ik naar de klok. 'Je denkt dat je grappig bent zeker?! Met je stomme ik-ben-maar-een-klok houding! Dit is allemaal jóu schuld!' Ik loop stampvoetend mijn kamer uit en probeer gefrustreerd een raam open te doen voor frisse lucht, maar tevergeefs. 'Ongelofelijk!' schreeuw ik harder. Ik trap boos tegen mijn bank aan totdat ik een beetje gekalmeerd ben. Ik zet mijn kraan open en drink een groot glas ijskoud water. Daarna plens ik nog wat in mijn gezicht. Ik zucht diep uit en loop zachtjes op mijn blote voeten weer terug naar mijn slaapkamer.

Als ik voorzichtig mijn kamer binnen loop schrik ik gewoon van mezelf. De kamer is een grote bende, de muur is vol gekladderd met pen en mijn hele bed zit onder het bloed. 'Oh Z... waar ben je toch mee bezig?' fluister ik voor mezelf uit. Ik schop wat vieze kleding aan de kant en waad me een weg naar mijn bed. De verschoonknop naast mijn bed druk ik in. Mijn bed schuift in zijn geheeld door een gleuf in de muur en een minuut later komt hij helemaal schoon weer terug mijn kamer in, op dezelfde plek waar hij stond. De witte lakens zijn weer helemaal wit en mijn kussen heeft weer zijn gewoonlijke blauwe kussensloop met een witte Z erop, net zoals de meeste van mijn spullen gemerkt zijn. Ik pleur de kleding die op de grond ligt allemaal in de schacht. Het zal over een uur wel via het kleine liftje weer schoon, netjes en opgevouwen terug zijn. Dan kan ik meteen de hele stapel terug in mijn kast leggen. Naast mijn kast zit een andere knop, die ervoor zorgt dat er een elektrische stofzuiger uit een andere gleuf komt zetten, die netjes mijn hele appartement schoonmaakt. Ik klik op de knop, ren snel door mijn huis heen om alle deuren open te zetten, nog snel wat troep van de grond opruim en plof daarna neer op de bank. Met mijn voeten omhoog kijk ik de kleine stofzuiger na, en hoe het ding zorgvuldig elk klein hoekje meepakt en niets overslaat.

Even later is mijn hele appartement weer schoon. Ik merk aan mezelf dat ik weer helemaal rustig ben. Nu schaam ik me erg voor mijn gedrag, maar ik kan het niet terugdraaien. En toch is het ergens ook wel begrijpelijk. Ik vraag me af hoe mijn voorgangers dit hebben gedaan. Hoe zij omgingen met de stress en het aftellen. Er gingen er precies 25 voor mij. Subjects A tot en met Y. En ik ben Z. De laatste.