3. Nog 3 dagen, 3 uur en 3 minuten te gaan. Ik ben gelukkig een stuk aangesterkt, en heb bijna een volle dag geslapen. Al ben ik nog steeds moe. Een vlaag van nervositeit komt over me heen als ik besef dat ik nog maar 3 dagen te gaan heb. Wie had ooit gedacht dat ik een van de gekozenen zou zijn. Het jaar leek zo lang te duren maar nu het einde bijna nabij is gaat het best snel.

Het is alweer pikdonker buiten als ik de huiskamer binnenloop. Ik bestel weer een soep bij Ava in gebrek aan een beter idee. Terwijl ik zit te wachten, mijn ogen gefixeerd op de sterren in de heldere nacht, hoor ik mijn brievenbus klepperen. Mijn brievenbus heeft nooit geklepperd. Ik schuifel rustig naar de deur toe en vind een witte envelop met een digitale brief erin op de grond. Op de voorkant staat "Subject Z". Met trillende handen pak ik het van de grond af. Ik leg de envelop op de eettafel als ik mijn koude soep in de magnetron zet. Ik eet mijn soep met mijn gedachten op wat dat ding is. Het is geen envelop van de Onbekenden, aangezien die geprint zijn, en de laatste keer dat ik er een kreeg stond mijn hele naam erop: Nayla Helx.

"Beste Z,
Sinds de laatste keer dat ik je gezien heb is er al bijna een jaar verstreken. Van mama mag ik je niet meer bij je voornaam noemen.. ik weet dat je niet meer zo heel lang hoef te wachten en ik hoop voor de beste uitkomst. Het is stil thuis sinds dat je weg bent. Mama is veel strenger geworden en als anderen over jou vragen kapt ze het gesprek meteen af. Het is net alsof je nooit bestaan hebt, maar ik weet dat het anders zit. Je kamer staat al de hele tijd leeg. In dit jaar heb ik veel kunnen nadenken en ik wilde sorry zeggen voor mijn uitspraak. Je weet dat vast nog wel... nou ik hoop dat deze brief nog op tijd komt voordat.. je weet wel.
- Emery"

Ik staar emotieloos naar het digitale plaatje wat ik tussen mijn vingers hou. Ze is nooit goed geweest om woorden op papier te zetten. Het idee dat ze een brief stuurt is hartverwarmend, maar ze is gewoon bang dat ik nooit meer zou terugkeren. En ik weet niet of ik dat überhaupt zou willen. Mijn moeder kon altijd al niet met emoties omgaan, maar mij wegdenken uit je leven? Ik ben haar dochter! Ik adem diep in en uit om niet weer boos te worden. Ze hadden ook gewoon langs kunnen komen. Zo moeilijk doen ze ook weer niet in het instituut. Ik sla heel hard met het plaatje op de tafel zodat er een barst in komt en het bericht niet meer laat zien en gooi het tegen de koelkast aan. Dan springt het scherm op de koelkast aan. 'Bevalt het eten u niet?' vraagt Ava. 'Oh.. jawel hoor,' zeg ik met een blik op mijn soep, die ondertussen koud is geworden. Ik sta op, schuif de vieze kom met soep en al de schacht in en gooi de brief ook naar beneden. Ik loop snel naar mijn kamer en weer terug. De bruine knuffelbeer smijt ik er hard achteraan. 'Ik haat jullie ook.'