1. Nog 1 dag, 1 uur en 1 minuut. Ik krijg buikpijn als ik naar de klok kijk. De zenuwen borrelen op en ik merk dat ik mijn aandacht naar niets anders meer kan focussen als naar de digitale cijfers op mijn muur. Ik pulk wat vuil onder mijn nagels vandaan en gooi het op de grond. De afgelopen dagen heb ik heel veel geslapen, maar ik heb haast geen energie meer om op te staan en wat drinken te pakken. Ik moet de muur vasthouden als ik rustig en draaierig naar de koelkast loop. Ik buk voorzichtig om een pak limonade te pakken, dat ik gisteren heb aangevraagd bij Ava. Ik schenk het hele glas vol, zet het pak terug op het aanrecht en doe niet eens de moeite om het pak koud te zetten. Zelfs dát is al te veel gevraagd.

Mijn ogen vallen de hele tijd dicht. Ik probeer ze zo goed mogelijk open te houden, maar daar hou ik al heel gauw mee op. Wat heeft het voor een zin?

Nog een hele dag te gaan. Wauw... denk ik bij mezelf, Ik ben trots op mezelf. Zelfs al is het nog niet zo ver. De brief van mijn zusje Emery popt weer op in mijn hoofd. Zal ik nog wat terugschrijven? Als mijn moeder hem eerder vindt als Emery, dan zal ze het niet eens lezen. En de kans is heel erg groot. Ook ben ik nog steeds boos op ze, aangezien ze nooit hebben geprobeerd contact te leggen met mij sinds ik hier zit. En de brief is hoogstwaarschijnlijk alleen verzonden omdat mijn zusje denkt dat ik dood ga. Nee. Dat ga ik niet laten gebeuren. 

Als ik op mijn sokken terug schuifel naar mijn slaapkamer om, ja heel verrassend, weer naar de klok te staren hoor ik opeens een harde toon de hele kamer vullen. Daarna een deuntje, gevolgd door een bericht.

'Subject Z. De laatste 24 uur zijn ingegaan.'