HAPPY 241 followers!❣️

WARNING ⚠️, THIS CHAPTER CONTAINS SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR UNDERAGED READERS. IF YOU'RE OPEN MINDED, FEEL FREE TO STAY, BUT IF YOU'RE NOT, KINDLY PROCEED TO THE NEXT CHAPTER.

READER'S DISCRETION IS ADVISED!!!

YOU HAVE BEEN WARNED...

***
Chapter 31: Masinsinang Pag-uusap

LALA'S POINT OF VIEW

"ACHOOOO!!!" Sa isang pagbahing ay inilagay ko na ang aking buhay sa bingit ng kamatayan. Gusto kong tumayo at takbuhan nalang si Blake.

Takteng ilong 'to, pinahamak ako.

Ano bang dapat na reaksiyon ko sa mga sinabi niya? Tama ba ito? "A-Ah, narinig ko lahat ng sinabi mo kanina. Ewan ko ba at nakalimutan ko agad ngayon."

Nagkamali yata ako nang iminulat ko pa ang aking mga mata. Ngayon ay kitang-kita ko na ang napakaseryoso niyang mukha. Ang kaniyang nakakapasong titig ay tumatagos hanggang sa kaluluwa ko.

Dahan-dahan kong iniliko ang tingin ko sa kaliwang direksiyon kasi hindi ko kayang salubungin ang matatalim na titig ng taong nasa harapan ko.

Nakaupo kasi siya ngayon sa paanan ko, napakalaki kasi nitong kama eh. Nagtagal ng ilang minuto ang katahimikan. Gusto niya bang matulog ako muli?

Pagkatapos ng ilang minutong katahimikan, nagsalita na si Blake, "Bakit ka umalis, Lala? 'Di ba sinabi kong aayusin ko ang lahat. I told you to wait. I told you na magiging maayos ang lahat. "

Napakamot ako ng ulo gamit ang available kong kamay. Hinawakan niya ang ulo ko at pilit na humahabol kung saan pumupunta ang aking paningin. "Sagutin mo ako, Lala. H'wag ka namang maging selfish. You have to answer me truthfully, Lala."

"Kung sasagot ba ako, babalikan mo ba si Ma'am Paine-"

"You're always like that, Lala. You're always mocking my feelings for you. Ilang beses ko na bang sinabi sa iyo na hindi ko na mahal si Paine, ikaw na Lala. Hindi mo alam kung gaano ako ka-devastated no'ng makita kong wala na ang mga gamit mo sa maid's quarter? My heart died, Lala!" Malakas na bulyaw niya sa pagmumukha ko. Mabuti nalang at walang laway na napunta sa mukha ko.

Okay lang din naman kapag diretso sa binig ko.

"Bakit ba napakahirap mong papaniwalain? Ano pa bang pagkukulang ko, Lala? Ano pa bang gusto mong ipagawa sa akin upang mapatunayan ko na totoo ito? Sa totoo lang ay hindi ko na alam pa ang gagawin ko, Lala."

Sumikip ang dibdib ko at napangiwi, "Blake naman, hindi lang ikaw ang nahihirapan. Ramdam ko ang feelings mo, aware ako kaya nga ginagawa ko ang lahat upang maitama ang lahat. Hindi ako nararapat sa iyo, babae ang bagay sa iyo. Napakahirap mo ring paintindihin, Blake. Kinakailangan iyong itigil habang wala pang nakakaalam." Ayan na naman ang mga luha ko. Bakit ba hindi ko sila mapigilan? Bakit ba tulo sila nang tulo?

Akala ko ba napagod na ako?

Hindi ko siya tinignan at itinuon ang tingin ko sa nakaposas kong kamay. "Araw-araw pinapangarap ko na sana naging babae ako upang maging bagay sa iyo pero hindi pa rin naman, 'di ba? Isipin mo nalang kung anong sasabihin ng mga tao sa iyo. Hindi ba't nabanggit sa balita na tatay mo ang Director General, iniisip mo bang papalampasin niya ito kapag nalaman niya-"

"No, no, stop, Lala! Why do you have to think about other people? Bakit sila ang didikta kung sino ang dapat mahalo ng isang tao? Bakit hindi sila marunong makuntentong tingnan at bigyang pansin lamang ang mga nangyayari sa kanilang mga buhay? Ano naman kung tatay ko ang napakagiting na Director General? Eh mabuti lang naman iyon sa ibang tao. Halos lahat ng atensiyon noon nasa ibang tao tas tatanungin mo kung may pake ako sa epekto ng kaniyang pagmabuting tao relasyon natin? I don't give a d*mn!" Naninigaw na si kumpare oh! Ewan ko ba naman kung anong status ninyo ng papa mo, malay ko ba naman.

In-inform ba ako? Malamang hindi.

Huminga ako nang malalim, "Kwentuhan mo nga ako kung bakit kayo naghahalikan ni Ma'am Paine bago pa pumutok ang utak ko kakapilit na hindi ka talaga sinsero sa mga salita mo, Blake."

"Teka, teka." Pagpigil ko nang akmang ibubuka niya na ang kaniyang bibig. "Tanggalin mo muna itong posas ko at nangangalay na ako."

Hindi man sigurado si Blake kung susundin niya ang utos ko, pero sa huli, ginawa niya naman. Inalalayan niya akong makaupo bago sinimulan ang pagku-kwento.

"Hindi ko naman kasi plinano 'yon..." Nakinig lang ako nang mabuti sa paliwanag niya. Mula sa dahilang tinesting daw niya ang sarili kung sakali mang may natira pa raw siyang pagmamahal para kay Ma'am Paine. Prinangkahan niya rin ako na kapag meron pa nga siyang damdamin para sa babae, hindi niya raw sana ako hahabulin at hahanapin sa kung saang lupalok man ako ng siyudad.

Siyempre, nasaktan ako sa sinabi niya pero tinry ko ring tingnan sa ibang dako o 'di kaya'y suotin ang sapatos nito para maintindihan ang gustong niyang ipahiwatig. Marami akong tinanong sa kaniya, mga tanong na matagal ko nang kinikimkim at mabilis naman iyong sinagot ni Blake.

Ramdam ko nang sincere talaga siya. Kung talagang libog o hindi kaya pagkalito lang ang nararamdaman ni Blake para sa akin, hindi na sana siya nag-abala pang magpaliwanag, hindi na sana niya tinanggap ang pagbabatikos ko sa kaniyang pagmamahal para sa akin. Hindi na sana siya nag-aksaya ng oras para pakiusapan akong maniwala at sinamantala na sana ang kahinaan ko habang nakaposas.

Ngunit hindi, nag-effort siya, at iyon ang ikinagagalak kong malaman.

"Sabihin na nating nagkabalikan tayo echos, basta iyon na..." Ba't may echos pa, Lala. May paganiyan-ganiyan ka pa eh alam naman naming lahat na gusto mo talaga iyang mangyari.

Kinurot ko muna ang aking kamay bago nagpatuloy sa pagsasalita. "...napakaimportante kasing may approval tayo galing sa mga tao especially galing sa mga magulang mo. Na madali lang makukuha kung papaya ang meron ako kaso saging 'to, Blake! Saging 'to!" Oh! Ayan, nanalo na ako sa debate. Asan na ang tropeyo ko?

"Alam kong saging iyan, kaya nga mas nakaka-aadik. Alam mo bang mas gusto ko ang saging kaysa sa papaya. Lalo na kung saging mo." Mapang-akit niyang sambit habang pinapadaanan ng dila ang tigang niyang mga labi.

Ha? Teka, mahina ang wifi ng kapit-bahay. Naglo-loading pa ako.

Uminit ang pisngi ko at napapaypay gamit ang sariling kamay, "Ewan ko sa iyo, Blake. Seryoso akong nagsasalita eh."

"Eh ano namang mali sa sinabi ko, Lala? Ikaw nga alam kong talong 'yung favorite mo. Alam na alam ko iyan." May pilyong ngiti ang nakapaskil sa kaniyang mga labi.

"Talong? Noon paborito ko iyan, ngayon naumay na ako. Ayaw ko na sa talong mo-ni Aling Maria." Panunukso ko. Malamang ang talong na sinasabi niya ay parte ng katawan ng tao na nagpapatirik ng mata.

Try ko lang baka mahulog siya sa imbitasyon.

Ngunit nasira ang ini-expect ko dahil sa sinabi niya. "Seryoso na. Wala talaga akong pake sa kung ano man ang meron ka at kung ano man ang maibibigay mo sa aking materyal na bagay, Lala, ang importante ngayon ay gusto kitang makasama... habangbuhay."

Dug dug.

"Kahit wala kang magiging anak sa akin?" Medyo nag-aalinlangan pa ako kung sasabihin ko ba sa kaniya na nagbunga ang pagmamahalan namin. Lumabas ang pagpintig ng puso ko.

Paano na lang kung hindi ako kasali sa mga lalaking may kakayahang magbuntis? Swerte ko nga dahil napag-alaman kong nagdadalang tao ako ngayon. Napakaswerte ko dahil hindi na nakakalamang si Ma'am Paine sa akin. May kakayahan rin akong magdalang-tao kagaya ng mga babae.

"Wala pang kasiguraduhan iyan, Lala. Naniniwala ako sa 0.1% na posibilidad. How about bumuo tayo ngayon para naman malaman natin agad." Sabay ihip sa tenga ko.

"H'wag may kiliti ako diyan!"

"Lala, dali na. Let's make a love child right now." Ngayon ay kinakagat niya na ang pang-ibabang labi ko. Pilit na kinukuha ang loob ko.

Papanindigan ko ba na hindi sabihin sa kaniya na may supling na nasa sinapupunan ko at enjoyin itong mainit na sandali o sabihin agad pero tigang naman. Hindi niyo ako masisisi! Namimiss ko na ang ginagawa namin noon na tila napakatagal na para sa akin.

"Hoy! Saan na napunta ang seryosong usapan? Nahihiya ako sa karupukan mo, Lala."

Pagsingit ng parte ng aking utak na parati akong kinokontra.

"Sige." Mahinang sabi ko. "Habaan mo naman, Mahal. Nagmumukha kang hindi nag-e-effort eh atsaka baka nakakalimutan mo, walang breakup na nangyari.

"Hindi ah, nagbrea—" Tumawa siya nang pagak. "Hindi tayo naghiwalay, Lala. Kung sakali mang nakipaghiwalay ka man sa akin ay tiyak akong humindi ako. Hinding-hindi ko sasang-ayunan iyan kahit pa sa panaginip."

"Oo na. Walang hiwalayang naganap. Sabi mo eh." Pagsuko ko. Ewan ko rin naman kung kinakailangan pa palang sumang-ayon siya sa pakikipaghiwalayan.

Umalis ako edi malamang hiwalayan na iyan.

Kinuha niya ang kanang kamay ko at pinagsaklop sa kaniyang kanang kamay, "Now, ano pa bang mga doubts and fears mo, Lala? H'wag mo naman i-sekreto oh. Nababaliw na ako kakaisip kung paano gawan ng paraan ang mga pangangamba mo pero kakayanin ko. Mahal na mahal kita Lala at alam kong mahal mo ako kaya dapat may tiwala kang mareresolba ko ito. We're two in this fight."

Three na tayo.

Umalis ako sa kama at sinenyasan siyang humiga sa kama. Takang-taka na talaga ang mukha niya pero sumunod pa rin.

Napakamasunurin.

Nang makahiga siya ay mabilis ko siyang dinaganan, hindi ko naman ibinigay lahat ng bigat ko at baka maipit si baby at si Blake.

Ang taba ko na kasi.

Titig na titig si Blake sa akin at inaabangan ang kung ano mang gagawin ko. Dahan-dahan kong inilapit ang bibig ko sa tenga niya at bumulong. "Gawin na natin, Mahal."

Ang kapal talaga ng mukha ko, anak! Kahit alam kong nasa sinapupunan ka na naglalandi pa rin.

"Ride me, Mahal." Ayan! Sumang-ayon na ang tatay mo, anak. H'wag mo siyang kamuhian, sa akin ka magalit kasi napakalandi ko. Agad akong umupo mula sa pagkakadagan sa kaniya. Kamuntikan pa akong ma-out of balance, mabuti't nahawakan niya ang bewang ko.

Tinignan ko si Blake, "Ikaw nalang pala, Mahal. Hindi ko pala kaya ang bigat ko, baka mahulog pa ako rito." Alanganin akong ngumiti kay Blake. Si baby naman kasi eh, kailangan niya raw ng maraming nutrients kaya napaparami ang kain ko araw-araw.

"It'll be an honor to serve you, Mahal." Dahan-dahan niyang ipinagpalit ang aming pwesto. Hindi ko rin alam kung bakit ingat na ingat siya.

"Let's talk again after this, Lala."

"Ha? May sasabihin ka pa-" Napakabastos talaga niya dahil parati niyang pinuputol ang mga sasabihin ko. Pero sa masarap naman na paraan kaya okay lang.

Mabilis akong nalunod sa kaniyang mapusok at nangangailang halik. Palakas nang palakas ang tibok ng puso ko nang namayani sa sistema ko ang pamilyar na sensasiyon na parati kong hinahanap-hanap tuwing malamig ang gabi. Ngayon ay nakikipaglaro ng habulan ang kaniyang dila sa dila ko.

Napaungot ako nang bigla niyang kinagat ang dila ko. Akala ko maghahalikan pa kami ngunit nadismaya ako no'ng itinigil niya ang pakikipaglaro at inalisan na ako ng damit pang-itaas.

At nang makita niya ang aking mga utong ay uhaw na uhaw na sinipsip niya ang mga iyon. Pasalin-salin siya sa dalawang iyon. "Kapag ba nabuntis ka, magkakagatas ba ang mga ito?" At patuloy na sumisipsip doon.

Hindi ko alam kung bakit nagkibit-balikat ako, eh hindi naman niya makikita iyon dahil nandoon ang atensiyon niya sa masarap na pagkain. Umalis siya sa pagsuso sa mga utong ko dahil bumaba siya upang patakan ng maliliit na halik ang tiyan ko, pagkuway didilaan niya ang pusod ko na ikinatawa ko nang mahina. Nagtagal siya roon sa 'di ko mawaring dahilan.

Baka naman may suspetsiya siyang may nabuo na diyan?

Agad kong nakalimutan ang tanong kong iyan dahil hindi ko namalayan na wala na pala akong pang-ibaba. Ngayon ay wala na siya sa tiyan ko kung hindi nasa ibaba na.

Napakainit sa loob ng bibig niya, napakadulas at napakabasa. "Hmm, sige pa." Sa hindi ko mawaring dahilan ay mas ginalingan niya yata. Sinakal niya ang ari ko gamit ang malaki at mainit niyang palad at kalauna'y mabilis na itinaas baba ang kaniyang kamay. Hindi ko na ayta makilala ang boses ko dahil gumagawa ako ng mga sekswal na tunog.

Pabilis nang pabilis ang pagtaas-baba ng kaniyang kamay niya habang ang dila niya ay patuloy na nilalaro ang ulo ng sundalo ko kaya mas lumalala ang sensasiyong nararamdaman ko ngayon. "Ahhhh huhhhh hnnggg!"

"Ayan na!" At ganoon nalang ang pagkagulat ko nang walang itininirang maski isang tulo ng katas ko si Blake, sinimot niya ang lahat.

Hindi na ako makapaniwalang tinignan siya. "Bakit mo naman kinain iyon? Kadiri ka. Madumi iyon." Ngunit tumawa lang siya. "Walang kadiri kadiri kung galing sa iyo, Mahal."

"H'wag na nating tagalan pa, Mahal. Simulan na natin upang makarami tayo." Hinalikan niya akong muli at muli akong nagulat nang bigla niyang higupin niya ang lahat ng laway ko sa bibig.

"Para saan iyan? May tubig naman siguro, ba't pinagkakasiya mo ang sarili mo sa laway ko? Kung uhaw ka, uminom ka ng tubig." Mukha ba akong isang bagay na nagsusupply nag tubig?

Hindi naman niya nilunok iyon, tila inipon niya. Pagkuway dinuraan niya ang butas ng pwet ko. "Sorry, Mahal. Hindi ko alam na butas pala itong pantalon ko, nagmadali kasi agad ako nang malaman ko kay Kendara na nakita ka niya pero bumili talaga ako ng lube at condom noong kinidnap kita."

Namula ang mukha ko, "So alam mong makukuha mo talaga ako. Masyado ka namang makompiyansa sa sarili."

"Eh ano ngayon ang ginagawa natin, Mahal?" Naggimbal ako nang marinig ko ang tunog ng ibinababang zipper. Lumitaw sa paningin ko ang malahalimaw at maugat na junior niya.

Napalunok ako, namamalikmata ba ako kung nakikita kong parang lumaki ito kaysa noon?

Itinaas-baba niya iyon gamit ang sariling kamay sa harap ko. "Kitang-kita mo ba kung gaano na ito katigas, Lala? Nagwala ito sa loob ng pantalon ko kahit noong nasa hospital pa tayo."

Malibog talaga 'to oh.

Mauubusan na yata ako ng laway na ilulunok dahil nagpatuloy lang siya sa paglalaro ng bagay niya sa harapan ko. "Ahhhh! Ohmmmm!" Sino ba ako para hindi mamangha sa eksenang ito?

Kitang-kita ko ang pagtiim ng bagang niya at kitang-kita ko rin ang nag-aapoy niyang mga mata habang nakakatitig sa mukha ko pababa sa pwetan ko.

"Sino bang may sabing bawal mo ipasok iyan, pinapahirapan mo lang ang sarili mo." Para namang hindi ko rin ito inaasam.

Ang landi, Lala ha.

Kahit na may marami ng laway na nasa paligid ng butas ko ay dinuraan niya parin ang kaniyang ari. Dahan-dahan niya itong iginiya papasok sa nangangailangan kong laman.

Halos mapaiyak ako dahil sa hindi maipaliwanag na sakit, "Why are you still so f*cking tight, Mahal?" Pina-ikot ko ang mga mata ko, "Alangan namang hindi, baka nakakalimutan mo ikaw lang ang may kakayahang kuhanin ang loob ko na nauuwi sa pakikipagtalik."

"You mean, you didn't do this with another man after you left me?" Sinapak ko siya, "Baliw ka ba? Para namang may mamahalin pa akong iba maliban sa iyo."

"Pwera nalang sa iyo." Ani ko na nakakuha kaagad ng atensiyon mula sa kaniyang nakakalunod na mga mata.

"Anong ako? I just do it while looking at your photos. At ngayong nasa harapan na talaga kita, hindi ako makapaghintay na kaagad kang tikman at kung pwede, simutin."

"Hoy! Bakit lumalaki ang alaga mo sa loob ko?!" Hindi pa nga niya napapasok ng tuluyan ay bigla pang lumaki.

"Sorry, Mahal. Natuwa lang sa napakagandang tanawin." Tumagal ng ilang segundo ay naramdaman kong medyo okay na. Mukha kaya na ata.

"Akala ko ba hindi mo na papatagalin? Ba't para kang tuod diyan?" As if a cue, bigla niyang ipinasok ang ari niya sa pinakamalalim na kaya nitong maabot.

Akala ko kaya na.

Hinalikan niya ang mga mata ko dahil hindi talaga napigilang maiyak. Ang laki ba naman kasi. Anak ba siya ng isang kabayo?

Dahan-dahan lamang siyang gumalaw sa loob ko. At nang medyo kaya na ang hapdi ay sinabihan ko siyang bilisan nang kaunti. "Ahhh! Ang sarap niyan, Mahal."

"Hmmm. Ang sarap ng pakiramdam sa loob mo Mahal. Iyan ang dahilan kung bakit mas lalo akong naadik sa iyo eh. Hahhh."

Hindi ko na alam kung saan ko ibabaling ang ulo ko. Bumilis ang kaniyang pag-ulos kaya lumakas rin ang mga ungol naming dalawa. "Haah! Hmmmm!"Hindi ko na napigilan pa ang baywang ko na salubungin ang bawat pag-ulos niya.

"Huuuuhh!"

Nakakatuwang malaman na kahit lalaki ako ay nakakahanap siya ng pleasure sa akin. Basta pleasure, nakalimutan ko ang tagalog ng pleasure.

"I'm cumming!" Sabay naming sambit. Pabilis at palalim nang palalim ang ginagawa niyang paglabas-masok sa loob ko.

Ang sarap.

"Ahhhhhh!" Sabay naming sigaw. Hanggang sa naglupasay na siya sa itaas ko. Kinuha niya ang sandata niya na kakatapos lang sa pagpuno ng kaloob-looban ko.

Ang laki talaga kahit medyo nalumbay iyon.

"Sige na, matulog na tayo. Pagod na ako, Mahal." Sabi ko.

Ngunit maya-maya lang ay parang narecharge si Manong Blake at pinatalikod niya ako sa kaniya.

"Sinabi ko namang dadamihan ko 'di ba? H'wag kang umarteng pagod, Lala. Nakahiga ka lang nga diyan eh at ako ang gumagawa ng lahat ng kilos." Hindi na ako nakaangal dahil tumirik na ang mga mata ko nang muli niyang ipinasok ang sandata niya.

***
KINABUKASAN...

"Mahal, napag-isip-isip ko kanina. How about magpacheck-up ka kasi baka may baby nang nabuo. Kung wala pa naman ay pagbubutihan ko." Para namang malalaman kaagad ng mga doktor kung may bata na sa sinapupunan ko.

Eto na nga, pinapangunahan ako eh. Agad kong ibinaba ang kumot, siyempre tinakpan ko ng unan ang pang-ibabang parte na kinababaliwan ni Blake.

Baka may tumigas ulit e.

Kinuha ko ang kamay niya at inilagay iyon sa tiyan ko. Nini-nerbiyos akong nagsalita, "Successful ka na noon pa, Mahal. Sorry kung matagal akong nakakuha ng lakas ng loob pero kahit hindi mo ako sinabihan na magpapacheck-up ay plano ko talagang sabihin iti sa iyo. Mahal, dala-dala ko ngayon ang ating anak, nagdadalang-tao ako, Mahal."

"Pupunta na tayo?" Lutang na tanong nito.

Nakangiti ko siyang binulungan dahil mukhang nagmalfunction ang tenga niya, "Buntis ako, Mahal."

"What?!!!"

AS1: AFFECTED GUN
ALL RIGHTS RESERVED
©2021

@FORTYUNEYT