- Amelia, musimy porozmawiać. - zaczął, a ja spojrzałam na niego z pytającym wzrokiem

- O czym? - zapytałam

- Od dłuższego czasu zastanawiam się czy to ma sens bytu? - powiedział, a mi zaczęły się trząść ręce. Modliłam się żeby to nie było to o czym pomyślałam

- Ale co?

- To, że jesteśmy razem. - zamurowało mnie

- A-ale jak to? Przecież.. To moja wina? - zapytałam

- Nie... Po prostu, jeszcze pół życia przed nami...i zastanawiam się czy nie powinniśmy tego zakończyć. - mówił unikając mojego wzroku

- Fred... Nie wiem.. - powiedziałam

- Mam wrażenie że jakbyśmy nie byli razem, to nic by się nie zmieniło. Wszystko było by takie samo. - powiedział - Co sądzisz?

- Na pewno nie to co ty. - chłopak spojrzał na mnie dziwnym wzrokiem - No co? Gdybym myślała tak jak ty, to chyba bym nawet tego nie zaczynała - powiedziałam lekko zdenerwowana

- To nie ma sensu..

- Co nie ma sensu?! - krzyknęłam lekko

- Nasz związek. - powiedział robiąc cudzysłów na słowie "związek"

- Nie wiem.... - wymamrotałam

- Serio. - odpowiedział

- Ale co kuźwa serio?!! Ty mi powiedz. - krzyknęłam

- To nie ma SENSU. - powiedział

- Aha, czyli co? - zapytałam

- Że jesteśmy razem?

- Czyli co chcesz zrobić? O to mi chodzi. - zapytałam

- Myślę że powinnyśmy zerwać. - powiedział, a mi w oczach stanęły łzy

- Czyli zrywasz ze mną? - zapytałam ledwo powstrzymując się od płaczu

- Tak. - powiedział i wyszedł. A ja się popłakałam. Usiadłam na łóżku i myślałam.

- Co się stało? - zapytał doskonale znany mi głos

- Zerwał ze mną. - wymruczałam

- Co? Kto? - dopytała Klaudia

- Fred. Nie wiem dlaczego... Powiedział że przed nami jeszcze pół życia, że to nie ma sensu. - mówiłam

- Spokojnie. - zaczęła przytulając mnie - Może da się to jakoś naprawić? Napisz list do niego, wyjaśnij jak się czujesz. Może to coś da.

- Później. Teraz pójdę się położyć....

- Amelka! Amelia! Mela, wstawaj! - usłyszałam krzyk jakby przez mgłę

- Co się stało? - zapytałam

- Mówiłaś coś przez sen. - powiedział

- Mam pytanie.

- Słucham..

- Zerwałeś ze mną? - zapytałam

- Co? Nie. Skąd ci to przyszło do głowy? - zapytał, a ja się popłakałam i go przytuliłam - No już, spokojnie. Śniło ci się coś?

- Śniło mi się, że... Że ze mną zerwałeś. - powiedziałam jąkając się

- Ojoj, to tylko sen, jestem tu. Nie zerwę z tobą. To tylko głupi sen.. - powiedział

- Wiem, tylko.. To było tak realistyczne. - powiedziałam odrywając się od niego

- No już, spokojnie. Jesteś głodna? Chcesz coś? - zapytał

- Fred, ja mogę sama sobie zrobić. Nie jestem chora, tylko jestem w ciąży. - zaśmiałam się - A tak właściwie, to która godzina?

- Czwarta nad ranem. - odpowiedział mi chłopak

- Okej, zrobisz mi kanapki? - zapytałam

- A jednak. Z czym? - zapytał

- Pomidorem. - powiedziałam z uśmiechem

- Jasne, chodź do kuchni. - powiedział i podał mi rękę. Zeszliśmy na dół, do kuchni. Ja, jak zwykle gdy mój mąż gotuje, co idzie mu o wiele lepiej niż mi,  usiadłam na blacie kuchennym i przyglądałam się chłopakowi. - Gotowe. - odezwał się i podał mi talerz z trzeba kanapkami, a czwartą sam miał w buzi

- Też jesteś głodny? - zapytałam

- Trochę. - zaśmiał się, a ja razem z nim

- Dobre - powiedziałam biorąc pierwszy gryz

- Nic wielkiego, przecież to zwykle kanapki. - wzruszył ramionami

- Ale i tak gotujesz o wiele lepiej niż ja. - powiedziałam z pełnymi ustami

- Brzmisz jak Ron.

- Z tym że gotujesz lepiej ode mnie? - zapytałam

- Nie, z tym że mówisz z pełnymi ustami - zaśmiał się

- Okej. - powiedziałam lekko zszokowana - Dlaczego? Bo nie wiem o co ci chodzi..

- Po prostu, Ron zawsze w Hogwarcie gdy był jakikolwiek posiłek i Hermiona go upominała o to jak je, czy że je za szybko, on mówił z pełnymi ustami że jest głodny - powiedział ze śmiechem

- Aha.. - powiedziałam

- Coś się stało? - zapytał chłopak

- Nie, nie.. Po prostu.. Jakoś nie wiem za bardzo co się stało zanim przyszłam do Hogwartu. Zaczęło się od Umbridge, nawet nie mam dobrych kontaktów z kimkolwiek poza tobą i George'm, czy twoimi rodzicami i moją rodziną. Harrego praktycznie nie znam, mimo że jest sławny. - powiedziałam

Jestem tu tylko żeby być z tobą. - pomyślałam

- Czemu tak sądzisz? - zapytał

- Nie wiem. Niby znam was na wylot, a jednak nie znam ani trochę... - powiedziałam ciszej - Rzadko ci to mówię, kocham cię.

- Oj, ja ciebie też, kochanie. - powiedział, po czym wstał i mnie przytulił.. Spojrzałam mu w oczy i pocałowałam. Chłopak pogłębił pocałunek

- Idę zobaczyć do Niuchacza. - powiedziałam i wyszłam na dwór. Podeszłam do klatki ze zwierzątkiem i spojrzałam na śpiące stworzenie - Jaki ty słodki jesteś...

- Ma jedzenie? - zapytał Fred

- Tak. - powiedziałam

- Wybrałbym się gdzieś na wakacje.. - powiedział

- Ja też.. Może Polska? - zaproponowałam

- Może być. Gorzej będzie z porozumiewaniem się z kimś. - zaśmiał się chłopak

- Przepraszam bardzo, ale kto powiedział że nie umiem mówić po polsku? - zaśmiałam się

- A umiesz?

- Umiem. I to bardzo dobrze. - powiedziałam w nieznanym dla chłopaka języku

- Przepraszam co? - zapytał się

- Umiem. I to bardzo dobrze. - powiedziałam

- Aha.. To dobrze..

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°^°°°°°°°°°°°°°°°°°

Hej.

Jest rozdział!

Info: Wyrazy pochylone to będą albo myśli, albo inny język(typu polski). Jeśli jest to myśl to raczej będzie o tym informacja 😊

Zapraszam do Klaudisia0912 Nall3ss  i Wingardium_Levioosa i  LettyWeasley ❤️❤️

Do następnego, bay 🧡🧡