Nadszedł ten dzień, którego się bałam. Moje pierwsze Sumy, niby się uczyłam, ale wiadomo jak to jest, nauczysz się ale i tak się stresujesz. No właśnie w tym problem, ja nie mogę się stresować. To może mi zaszkodzić, mi i dziecku. Jest jeszcze wcześnie, no dobra bardzo wcześnie, ale ze stresu nie mogłam spać. Tej nocy spałam u bliźniaków, ale to i tak dużo nie dało, jest 6.00 rano. Leżę i przyglądam się Fredowi, dopuki ten się nie obudził.

- Która godzina? - zapytał przecierając oczy

- Też cie kocham - powiedziałam z sarkazmem - Jest 6.00. - odpowiedziałam na pytanie, po czym namiętnie pocałowałam chłopaka

- Jak się czujesz? - zapytał gdy zabrakło nam powietrza

- Średnio. Między innymi dla tego że ta bluzka jest na mnie za mała. - spojrzałam na brzuch i położyłam na nim dłonie. Zaraz potem znalazły się na nim dłonie Freda - Jak myślisz chłopiec czy dziewczynka?

- Bliźniaki - zaśmiał się Fred

- Chyba wolę nie - powiedziałam również się śmiejąc

- A tak serio, to chyba dziewczynka.. - odezwał się

- Nie chcesz syna? - zapytałam

- A czy to ważne. Ważne żeby było zdrowe... I rude - ostanie słowo dodał że śmiechem

- Innego wyboru nie ma. Oboje jesteśmy rudzi - zaśmiałam się

- Yhmm...

- Co?

- Nic, nic. - odezwał się

- Fred... O co chodzi?

- Podchodzimy do tego ze śmiechem... A co jak nie damy rady? - powiedział

- Frediee... Damy radę. Molly, Artur i Syriusz nam pomogą..

- Skoro tak mówisz. A teraz wstajemy.. - powiedział chłopak I usiadł na łóżku

- Fred jest po szóstej rano. - powiedziałam ziewając

- Oj, no wstawaj. Jak nie będziesz ze mną rozmawiać, to będziesz myśleć o Sumach. Czyli się denerwować. - powiedział do mnie

- Może masz rację.. - powiedziałam i usiadłam obok chłopaka

- Ja zawsze mam rację - powiedział i dał mi buziaka w policzek, po czym wstał

- Z tym się nie mogę zgodzić.. - odezwałam się

- Taak. - odwrócił się do mnie i zaczął łaskotać - A teraz? Nadal się z tym nie zgadzasz

- Dobra, dobra - mówiłam przez śmieć - Zgadzam się - dokończyłam, a ten przestał mnie łaskotać

- Trzeba się ubrać.. - powiedział, a ja wywróciłam oczami

- Łatwo ci mówić. - odezwałam się - Wiesz jak z tym - wskazałam na brzuch - jest trudno zrobić cokolwiek.

Fred podszedł do niej i położył ręce na brzuszku. Ja patrzyłam na niego ze zniecierpliwieniem.

- Hej, maluszku. Kiedy z tam tąd wyjdziesz? Już nie możemy się z mamą doczekać wiesz.. - zaczął mówić do dziecka. Na co ono kopnęło niedaleko dłoni chłopaka

- Czułeś? - zapytałam

- Tak.. Ale nie pierwszy raz jak kopie. O co chodzi? - zapytał Fred

- Ten był jakiś mocniejszy. - powiedziałam z zachwytem

- Mela ja tego tak nie czuje, więc wierzę ci na słowo. - powiedział I podszedł do kufra. Wyciągnął z niego jakieś ciuchy i poszedł się ubrać. Gdy wyszedł, ja poszłam do swojego dormitorium po rzeczy i wróciłam do pokoju bliźniaków. Weszłam do łazienki i się ubrałam. Dzisiaj wybrałam dopasowaną bluzkę na naramkach i legginsy. Do tego wzięłam najzwyklejsze tramki. Uczesałam się i wykonałam  poranną rutynę. Gdy wyszłam z łazienki George już nie spał, a Fred coś czytał.

- Ty się uczysz? - zapytałam z niedowierzaniem

- No.. Coś trzeba wiedzieć. - odezwał się

- I tak nic nie zapamiętasz. - nadal nie wierzę w to co widzę

Kilka godzin później przyszedł czas na sumy. Byłam już trochę mniej zdenerwowana, ale i tak się stresowałam.

- Nie denerwuj się - powiedziała Hermiona

- Jak mam się nie denerwować, jak to moje pierwsze sumy. - powiedziałam

- Jak będziesz się stresować, to raczej pierwsze i ostatnie. - zaśmiał się Ron

- Ronald! To nie jest śmieszne. - krzyknęła Miona

- Uspokójcie się wszyscy. - powiedział Harry, gdy Umbridge podeszła do drzwi Wielkiej Sali.

Każdy wszedł za nią i usiadł na wyznaczonym miejscu. Tak oto zaczęły się sumy. Gdy spojrzałam na pytania po części mi ulżyło. Na niektóre z nich znałam odpowiedź. Gdy minęło jakieś pół godziny usłyszałam huk za drzwiami. Po chwili do sali wlecieli bliźniacy na miotłach. Wyrzucili wszystkie kartki do góry i zaczęli rzucać petardami. Po chwili widziałam petardę w kształcie serca z napisem F+A. Uśmiechnęłam się. Fred i George rzucili coś, a Umbridge zaczął gonić wąż z ognia. Wszyscy wybiegli na dwór i obserwowali bliźniaków, którzy cały czas rzucali petardami. Na niebie rozbłysły petardy układające się w wielkie W. Odwrociłam wzrok i zobaczyłam Hermione klęczącą nad w omdlałym Harrym. Podeszłam do nich.

- Co się dzieje? - zapytałam spokojna

- Przepowiednia. Departament Tajemnic, idziemy! - krzyknął chłopak.

- Ale jak? - zapytała Ginny, która podeszła tu chwilę temu

- Może polecimy? - odezwała się Luna

- Świetny pomysł! - krzyknęłam

- Ty nigdzie nie idziesz. Zostajesz tu razem z bliźniakami. - powiedziała Hermiona

- Ej. - odezwałam się

- Nie ma mowy. Nie możesz się narażać. - moje włosy przybrały barwę głębokiej czerwieni

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

1/2 części

Jest kolejny rozdział, a raczej jego pierwsza część.

Mam nadzieję że się spodobał.

Możecie jak zwykle zostawiać gwiazdki i komentarze.

Do następnego ❤️