Gdy wróciliśmy do domu, od razu położyłam się do łóżka. Po chwili do pokoju przyszedł Fred razem z Monny.

- Jestem wykończona... - wymruczałam w kołdrę. Nawet nie wiem kiedy zasnęłam. Rano gdy się obudziłam nie było przy mnie Freda, jednak po chwili usłyszałam krzyk mojej córki.

- Mama! Pobaw się... - krzyknęła dziewczynka wskakując na łóżko

- Kochanie... Mama jest zmęczona, ja się z tobą pobaw... - zaczął Fred, ale zatrzymał swoją wypowiedź, gdy ją szybko zeszłam z łóżka i pobiegłam do łazienki,  zwymiotowałam. Po chwili do łazienki przyszedł mój mąż, po czym kucnął przy mnie i przytrzymał moje włosy. - Wszystko dobrze? - zapytał

- Tak, musiałam się czymś zatruć. - powiedziałam, a do łazienki weszła nasza córka.

- Mama.. Co sie stalo?. - zapytała

- Nic, wszystko dobrze.. - odpowiedziałam , gdy nagle poczułam że mdłości powracają - A może jednak nie. - dodałam i znowu zwymiotowałam.

- Może zostanę z wami w domu? - zapytał mój mąż

- Nie Fred. Pewnie zjadłam coś nieświeżego.. Pójdę do munga, a ty masz iść do pracy. - powiedziałam stanowczo

- No dobrze, wiem że moje próby zmienienia twojego zdania nic nie dadzą, więc pójdę. Ale masz iść do lekarza. - powiedział chłopak

- Pójdę - odpowiedziałam, a on pocałował mnie krótko w usta i wstał - Już idziesz?

- Tak. Za chwilę jest dziewiąta, zaraz otwieramy. - powiedział - Na pewno dasz radę?

- Tak, na pewno. - uśmiechnęłam się lekko. Chłopak kiwnął głową i wyszedł z łazienki, ja spojrzałam na Monny, która cały czas stała przede mną. Jej krótkie włosy są szare, co oznacza że jest przestraszona.

- Oj, no chodź do mnie. Już dobrze.... - powiedziałam, jednak dziewczynka tylko pokręciła głową i spojrzała ze strachem na miejsce nade mną. Ja spojrzałam w to samo miejsce, ale gdy zobaczyłam co, a raczej kto tam stoi szybko wstałam i stanęłam przed moją córką.

- Co ty tu robisz?! - krzyknęłam

- Zostaw moją rodzinę w spokoju! Słyszysz?! Nie mieszaj się w sprawy, które ciebie nie dotyczą!! - krzyknął mężczyzna - Gdyby nie ty, to ta wstrętną dziewucha by już dawno nie żyła! Dracon byłby z Astorią!

- O co ci chodzi?!  - krzyknęłam..

- Avada Kedavra! - wypowiedział zaklęcie niewybaczalne, jednak zanim ono we mnie trafiło zaczęłam śpiewać:

- I'm sorry, sister, so sorry, lover
Forgive me father, I love you mother. Can you hear the silence? Can you see the dark? Can you fix the broken? Can you feel my heart? - śpiewałam, a w może połowie tekstu zaklęcie we mnie trafiło. Przecież to niemożliwe...

- Mamo? - zapytała moja córka

- Wszystko dobrze Monny. Wszystko jest dobrze.. - powiedziałam i cały czas niedowierzając w to co się stało, wzięłam dziewczynkę na ręce - Jadłaś śniadanie?

- Tak - odpowiedziała.

- Dobrze. Chcesz iść do babci dzisiaj? Mama się ogarnie, zje śniadanko i możemy iść. - powiedziałam

- Taak, do wujka George'a. - powiedziała dziewczynka

- Jak będzie w Norze to tak. - zaśmiałam się. Wyszłam z łazienki i postawiłam dziecko na dywanie - Pobawisz się chwilę, a ja się ubiorę. - powiedziałam i podeszłam do szafy.

Wybrałam jasnofioletową i ciemne spodnie. Gdy się przebrałam, wzięłam Monny i zeszłyśmy do kuchni. Na śniadanie zjadłam tosty. Poszłam jeszcze nakarmić Niuchacza, a gdy wróciłam do domu teleportowałam nas do Nory. Dziewczynka od razu wbiegła do środka, a ja weszłam zaraz za nią.

- Hej. - odezwałam się, gdy zobaczyłam Molly

- Cześć, Amelia.. - odpowiedziała mi - Co was tu przywiodło?

- Fred jest w sklepie, więc postanowiłam przyjść. Poza tym chciałam tu zostawić Monny, bo muszę iść do lekarza. - powiedziałam

- A dlaczego? Coś się stało? - zapytała kobieta

- Nie, tylko wymiotowałam rano - wzruszyłam ramionami - I Fred mi kazał iść..

- I bardzo dobrze zrobił. Masz jakieś podejrzenia? - zapytała ponownie, a ja dopiero zdałam sobie sprawę z tego, co może mi dolegać...

- Wiesz... Teraz jak tak rozmawiamy to w sumie... - zaczęłam, lecz Molly mi przerwała

- Twierdzisz, że możesz być w ciąży. - powiedziała

- Tak. - powiedziałam szybko i spuściłam  wzrok

- Nie cieszysz się? - zapytała

- Boje się jak Fred by zareagował. - skłamałam, a co miałam powiedzieć?! Że to ja chyba nie jestem gotowa na kolejne dziecko.

- Na pewno się ucieszy. - uśmiechnęła się kobieta. Po chwili ciszy podbiegła do nas Monny

- Mamo, gdzie wujek George? - zapytała dziewczynka

- W pracy, razem z tatą kochanie.. - powiedziałam, po czym wzięłam dziewczynkę na ręce - To... Mogę ją u was zostawić?

- Jasne.. - powiedziała Molly

- Dziękuję. To ja już będę szła. - powiedziałam i spojrzałam na Monny - Mama idzie do lekarza. - przerzuciłam wzrok na Molly - Niedługo wrócę.

Odstawiłam moją córkę na podłogę i wyszłam z domu. Teleportowałam się do Munga, po czym podeszłam do recepcji.

- Dzień dobry. Chciałam się zbadać, dzisiaj rano wymiotowałam. - odezwałam się

- Dobrze, zapraszam za mną. - powiedziała kobieta, a następnie zaprowadziła mnie do jakiejś sali.... Po badaniach wiedziałam już co mi dolega, jednak nadal nie mogę w to uwierzyć. Teleportowałam się do Nory, a tam czekała na mnie Molly wraz z Monny.

- I co? - zapytała gdy tylko weszłam do środka

- Wszystko dobrze.. - wymamrotałam

- Ale coś się stało? Wyglądasz słabo.. - powiedziała kobieta

- Nie, nic się nie stało. Po prostu jestem zmęczona... - powiedziałam

- No dobrze, zostajesz? Długo tam siedziałaś zaraz będzie obiad. - powiedziała

- Już? Która godzina? - zapytałam

- No, już prawie trzynasta. - odpowiedziała Molly

- Ojej, muszę wracać do domu, ale dziękuję za zaproszenie. Przyjdziemy kiedy indziej. - powiedziałam - Monny idziemy! - krzyknęłam, a chwilę później koło mnie stała już dziewczynka. Teleportowałam się do domu.

- Jesteś głodna? - zapytałam

- Jadłam u babci... - odpowiedziała mi dziewczynka

- No dobrze, to możesz iść się pobawić.. - odpowiedziałam z uśmiechem. Poszłam do ogródka zobaczyć co u Niuchacza. Ten jednak spał, więc wróciłam do domu. Skierowałam się na górę, aby zobaczyć co robi Monny, jednak ta najwyraźniej zasnęła w trakcie zabawy. Położyłam ją do łóżeczka, a sama poszłam na dół. Usiadłam na fotelu, schowałam twarz w dłonie i zaczęłam płakać....

Pov Fred

Dzisiaj z George'm zamknęliśmy wcześniej sklep bo skończył się towar i nie mieliśmy co sprzedawać. Właśnie wchodzę do domu.

- Jestem.. - powiedziałem, jednak nikt mi nie odpowiedział. Wszedłem do salonu, a tam zobaczyłam Amelie, tylko że ona chyba płacze.. - Melka, co się stało?

- Byłam u lekarza... I-i on...m-mnie zbadał.. I-i wyszło że.. - mówiła przez płacz

- No już, spokojnie. Najpierw się uspokój.. - powiedziałem klękając przed nią - Spokojnie... Wdech i.. wydech.. Oddychaj.. Gdzie Monny?

- Śpi.. - powiedziała już trochę spokojniej dziewczyna

- Dobrze... Teraz, spokojnie, powiedz mi co się stało? - zapytałem, ale dziewczyna tylko zaczęła znowu płakać.. - Oj no już.. - dodałem, po czym wziąłem ją na ręce.

Usiadłem na kanapie i posadziłem ją sobie na kolanach. Ta od razu się we mnie wtuliła, a ja zacząłem gładzić jej włosy ręką. Po chwili oddech dziewczyny się unormował, więc zapytałem jeszcze raz:

- Coś się stało? Tylko spokojnie.. - powiedziałem

- Freddie, j-ja jestem w c-ciąży.. - wymruczała, a mnie zamurowało

- Nie cieszysz się? - zapytałem

- Nie że się nie cieszę, rano myślałam że nie jestem gotowa, ale ja się po prostu boję... - powiedziała, odrywając się ode mnie i spoglądając mi w oczy - Monny też nie była planowana, miałam piętnaście lat, a teraz mam prawie osiemnaście i boje się bardziej niż wtedy. - dodała

- A czy kiedykolwiek gdy coś zaplanowaliśmy nam się udało? Planujemy, idziemy i plany szlag trafia.. - zaśmiałem się, a dziewczyna razem ze mną - I to jest uśmiech, który uwielbiam. No już, nie smucimy się. Damy sobie radę. Zgoda?

- Zgoda. - powiedziała dziewczyna, po czym złączyła nasze usta w namiętnym pocałunku

- Który miesiąc? - zapytałem

- Koniec trzeciego.. - powiedziała z uśmiechem..

- Dobrze, chcesz coś do jedzenia? - zapytałem

- A co polecasz? - zapytała

- Naleśniki. - powiedziałem

- Nie lubię.. Zrób mi tosty. - powiedziała

- Okej, ale zejdź ze mnie. - powiedziałem, a ta usiadła na miejscu obok mnie... Po kilkunastu minutach jedzenie było gotowe. Zjedliśmy w ciszy, co chwilę przerywanej kilkoma słowami lub śmiechem jednego z nas.

- Tata! - usłyszałem nagle, gdy siadałem na kanapie

- Część maluchu.. - powiedziałem

- A u nas był dzisiaj jakiś pan i on coś powiedział i zniknął, a mama śpiewała... - powiedziała, a ja poczułem jak Amelia się spina

- Monny, możesz iść do pokoiku się pobawić? Tata porozmawia z mamą i przyjdzie.. - powiedziałem, a dziewczynka pobiegła do swojego pokoju - Kto tu był?

- Lucjusz Malfoy.. - powiedziała

- Co on chciał? Coś ci zrobił? - dopytywałem

- Kazał się trzymać z dala od jego rodziny, powiedział że gdyby nie ja to Draco nie byłby z Klaudią i gdyby nie to że zaczęłam śpiewać już by mnie tu nie było... - powiedziała

- On chciał cię zabić? - zapytałem, niedowierzając

- Yhym, ale z dzieckiem wszystko w porządku, spokojnie.. - powiedziała

- Ale na pewno wszytko dobrze? - zapytałem znowu

- Tak, spokojnie.. - powiedziała, a ja kiwnąłem głową

To be continued

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

A tak na serio to Hej.. witam po kolejnej tygodniowej przerwie.

Mam nadzieję że rozdział się spodobał 😊

Zapraszam do Klaudisia0912 Nalless14  Wingardium_Levioosa i teoretycznie do każdego kogo czytam, bo może was zainteresować 😊✨

Bay ❤️✨