ADA

I was humming habang mahina kong tinatapik ang puwetan ni cassius. Mahimbing siyang natutulog napagod siguro siya kakalaro sa ama niya daw, nakatagilid at nakatitig ako sakanya habang nakalagay ang ulo ko sa palad ko at nakatuko ang siko ko.

I'm smiling while staring at my very handsome son, it's nice to look at his gentle face especially when he's sleeping even though he has tattoos on his face.

Maghahating gabi na at hindi pa ako umuuwi kasi ayaw ng anak ko, nakiusap siya saakin na bukas na daw ako umalis at hindi ko mahindian ang mahal kong anak kaya tinitiis ko lahat para sakanya.

I don't want to stay here and I especially don't want my son to stay here but I have to endure everything.  I will still do my best to keep my son away from luka.

I kissed Cassius' forehead again, I was stunned when the door opened and I felt Luka's presence. Hindi ko siya nilingon at napairap nalang.

Iniwan niya kami kanina dito dahil may aasikasuhin daw siya. Pwede naman niya kaming hindi puntahan pa dito mas mabuti nga 'yun kasi hindi ko makikita ang pagmumukha niya araw-araw.

Kung ako sakanya mas aasikasuhin nalang dapat niya ang anak at asawa niya.

Napakunot ang noo ko nang tumabi siya sa isang gilid ni cassius at nang bigla siyang humalik sa noo ni cassius napalayo naman agad ako kasi malapit ang mukha niya sa mukha ko.

Napansin niya siguro ang paglayo ko kaya napatingin siya saglit saakin bago tinignan ang mukha ni cassius at marahang hinahaplos ang buhok.

Hindi maimpinta ang mukha ko habang nakatingin kay luka, medyo magulo ang buhok niya at naka bukas ang tatlong batunes ng damit niya kaya sumisilip ang dibdib niya.

Namumula rin ang dulo ng ilong niya saka namumula ang labi niya, biglang pumasok sa isip ko ang nangyari sa kanila ni amani yung nakita ko noon.

Baka ginawa nila iyon bago pumunta si lukariah dito.

Nag-iwas ako ng tingin saka umupo at inis na hinilamos ang mukha ko. I don't want to remember that anymore, every time I remember everything I suddenly feel a pang in my heart that I thought I was done.

"You okay?"biglang tanong ni luka, kita ko sa gilid ng mata ko na umupo din siya at tumitig saakin

Matalim ko siyang tinignan"do I look okay?"diin kong sabi mahina lang boses ko dahil baka magising si cassius.

Napabuntong hininga si luka"I know you're doing this for our son--"

"My son."I cut him off.

Mas naging seryuso ang mukha niya habang nakatitig lang saakin"he is also my son....walang cassius kung wala ako"

Parang pinapamukha niya saakin na dapat ko pa siyang pasalamatan dahil binuntis niya ako. "Dati pa hinihiling ko na sana si rowan nalang ang naging ama ni cassius--"

"Si rowan nanaman!"bahagya akong napaigtad sa lakas ng galit niyang boses.

Napatingin ako kay cassius and I'm glad he's still sleeping. Kung nakakamatay lang ang tingin malamang patay na si luka ngayon.

His jaw clenched"that name fucking kills me when you mention it"he said while his eyes glistening red.

"Ano ba talaga ang gusto mo at ginugulo mo pa kami ng anak ko"nanunubig ang mga mata ko habang galit na nakatingin kay luka.

"All I want is my son.....and you"tugon niya.

Napatawa naman ako at napailing"baliw ka na ba talaga hah? You can't get everything you want. Have you forgotten what you did to me before?  because I will never forget that and I will never forgive you."

Naging malungkot ang mukha niya at bumalik sa dati ang kulay tanso niyang mga mata nakita ko din ang sakit sa mga mata niya habang nakakuyom ang mga kamao niya"I'm sorry...."mahinang sabi niya.

Tuluyang tumulo ang mga luha ko"sorry? Para saan luka? Para ba sa pagsisinungaling, panluluko, pagtataksil mo saaakin? Saan dun?.....pero kahit ilang beses kang humingi ng tawad hinding-hindi kita papatawarin"

"I'm hoping you will forgive me, I will never get tired of asking for your forgiveness."

"Hindi mo alam kung ganu ako nasaktan luka..."

Tumulo ang luha sa mata ni luka saka siya napayuko"I know.....pero hindi mo din alam kung ganu ako nasaktan at nagtiis. araw-araw pinapatay ako sa sakit"

Hindi ko alam kung paniniwalaan ko pa siya pero nararamdaman kong nasasaktan talaga siya sa tuno palang ng boses niya.

Napalunok nalang ako at pinahid ang mga luha ko saka ako humiga sa kama at tumalikod sakanya"wala akong panahon makipaglukuhan sayo"sabi ko saka ko ipinikit ang mga pagod kong mata.

Nagising ako nang dahil sa mga tawanan na naririnig ko kinukusot ko ang mata ko at umupo sa kama.....napakunot ang noo ko ng marinig ang mga tawanan parang nasa terasa naglakad ako palapit doon at binuksan ang pintuan.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang makita ko sina cassius, luka at si amani na may kargang batang lalaki mukhang anak niya.

Napatingin silang lahat saakin at nagkatitigan kami ni amani. Nag-aalangan siyang ngumiti saakin parang nahihiya kaya nag-iwas nalang siya ng tingin.

Tumakbo si cassius patungo saakin at hinila ako patungo sa isang mesa kung saan sila nag aagahang magkasa."ina...halika!"masayang sabi ni cassius.

Pinaghila naman ako ng upuan ni luka umupo nalang ako kahit nasa gitna ako nina cassius at luka kasi 'yun lang naman ang natitirang upuan.

I didn't take my eyes off Amani mukhang naramdaman niya kaya parang naiilang...mas gumaganda siya ganyan ba ang alagang prinsipe luka?

Napatingin ako kay cassius nang inumang niya sa bibig ko ang berdeng ubas....napangiti naman ako at isinubo iyon.

I looked at him as he took six red roses from the table and gave them to me"for you"he said before kissing my hand.

Napangiti naman ako"thank you"ang sweet talaga ng anak ko.

"3 red roses from me at ang tatlo naman ay mula kay ama"tugon niya.

Nabura ang ngiti ko sa sinabi ng anak ko"what?"kunot noo kong tanong.

Tumango si cassius habang nakatitig saakin"Do you remember how I always gave you six red roses?  the three are from me at ang tatlo naman ay galing kay ama"

"Ano?"tanong ko ulit nagugulumihan ako sa anak ko.

"Pagbinibigyan kita ng anim na rosas ina nasa paligid lang nun si ama pinagmamasdan ka, pinagmamasdan tayo. Siya mismo ang pumipitas ng mga rosas para sayo"nakangiting paliwanag ng anak ko saka siya ulit kumain ng karne.

Kumukurap lang ako napatingin ako kay amani na pinapakain lang ang batang karga niya na parang wala lang sakanya na bigyan ako ng rosas ni luka.

Siguro alam niya ang ibig sabihin ng tatlong rosas na binibigay saakin ni luka siguro 'you're my toy' ang ibig sabihin kaya parang wala lang kay amani. Imposible namang 'I love you'

Napatingin si amani saakin masama ang tingin ko sakanya kaya napatikhim siya at tumayo karga ang anak nila siguro ni luka...."aalis muna kami prinsipe luka baka kasi hanapin na kami ng asawa ko."sabi niya saka naglakad palabas.

Literal na napanganga at natigilan ako ng marinig ang sinabi ni amani. Asawa!? Hindi ba't mag-asawa sila ni luka!? Hindi ba nila anak iyong kinakarga ni amani?

Nilingon ko si luka na akmang susubo nang magtanong ako"akala ko ba asawa mo si amani?"hindi ko na mapigilang magtanong.

Nagsalubong naman ang makakapal niyang kilay saka ako tinignan"sino naman ang nagsabi sayo niyan?"tanong niya.

Umirap lang ako sakanya ayaw ko siyang kausapin puro mga kasinungalingan lang ang lumalabas sa bibig niya.

Napabuntong hininga naman si luka parang araw-araw problemado siya.

"Ina may asawa na po si amani at may anak na at hindi po si ama ang asawa ni amani at lalong hindi si ama ang ama ng anak ni amani"sabi ng anak ko.

"Bakit? Yan ba ang sinabi nila sayo?"tanong luka kaya napatingin ako sakanya"pinupuno ka nila ng mga kasinungalingan tungkol saakin."