ADALYN

Nang dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko, bumungad saakin ang magarang silid kinukusot ko ang mga mata ko at marahang umupo sa malambot na kama.

I looked around the room nangunot ang noo ko. Sa pagkakaalam ko hindi ito ang silid namin ni rowan.

My eyes widened when I remembered what happened with Rowan. Where is rowan? where is my son? Mabilis akong bumaba sa kama at nagtungo sa malapit na pinto pero terasa ang bumungad saakin.

Napapikit-pikit pa ang mga mata ko sa liwanag ng sikat ng araw. Bahagyang napaawang ang labi ko nang makita ko ang mga puting paruparo na lumilipad sa terasa.

Other butterflies are also landing on me. I also looked at the clothes I was wearing, I was wearing a white sleeveless dress"n-nasa langit naba ako? kinuha mo naba ako b-bathala?"kinakabahan kong tanong.

"Wala kapa sa langit ina..."

Napalingon ako sa nagsalita nanlalaki ang mga mata ko at agad na tinakbo ang pagitan namin ni cassius saka siya niyakap ng mahigpit"mabuti at ligtas ka anak"

Niyakap din ako ng maliliit niyang braso. Pinuno ko ng halik ang buong mukha niya na ikinahagikhik niya."nasaan tayo? nasaan ang ama mo?"tanong ko.

Ngumiti si cassius at hinalikan ako sa tungki ng ilong ko"nasa labas lang si ama may inaasikaso"

Napatango-tango naman ako napahinga ako ng maluwag, akala ko mawawala si rowan saamin. "ilang oras ba akong natulog anak? Saka nasaan ba tayo?"ulit kong tanong.

"36 hours kanang tulog ina."tugon niya.

Napanganga naman ako"ano!? Ibig sabihin one and a half day na akong tulog?"

Tumango siya"at nasa palasyo tayo ina....kung saan ang tirahan natin na kasama si ama"

Nangunot ang noo ko"p-palasyo?.....t-teka, paano palang nakaligtas ang ama mo? N-nakita kong pinutulan siya ng ulo ni abigor."

Unti-unti namang nawala ang ngiti ni cassius sa mga labi niya at naging seryuso ang mukha. He really looks more like his real father when his face becomes serious"si amang rowan po ba ang tinutukoy niyo ina?"tanong niya.

Tumango naman ako"oo...bakit sino paba--"

"Si ama...."

"Oo nga si rowan...ang ama mo--"

"Ang tunay kong ama."

Napatigalgal ako sa sinabi niya ni hindi ako nakagalaw ng ilang minuto parang tumigil ang pagtibok ng puso ko pati paghinga ko parang naputol ng dahil lang sa sinabi niya."a-anong....s-sinasabi mo?"

Sinapo ng maliliit niyang kamay ang mukha ko"I know the truth. Alam ko kung sino ang tunay kong ama, ipinaintindi niya rin saakin ang lahat ina. Naintindihan ko kung bakit ka galit kay ama pero sana mapatawad mo siya kasi gusto ko ng buong pamilya."sabi niya.

Dahan-dahan akong tumayo, nag-iwas ako ng tingin sa anak ko"h-hindi mo alam ang sinasabi mo."diin kong sabi habang nakakuyom ang mga kamao ko.

Cassius' small hands held my hand"Ina--"

"At naniwala ka naman sakanya? Sinungaling siya cassius, he don't deserve you hindi mo dapat siya tinatawag na ama kasi wala siyang kwenta!"paninigaw ko.

Kahit kailan hindi ko pinagtaasan ng boses ang anak ko. Ngayon lang nang dahil sa galit na bumabalot sa buong katawan ko.

"Cassius....pumasok ka muna sa kwarto, iwan mo muna kami ng ina mo"napako ako sa kinatatayuan ko nang marinig ang pamilyar na baritonong boses.

Bumilis bigla ang pagtibok ng puso ko pinanlamigan ako ng katawan nang maramdaman ko ang presensya ng lalaking pinipilit kong kalimutan.

Cassius kissed my hand before he left me.

Ilang minuto kaming tahimik parang nagdadalawang isip siyang magsalita. nagtaas-baba ang dibdib ko at nanginginig ang mga kamao ko, ni hindi ko siya magawang tignan.

"Ada..."pagtawag niya saakin.

Pinigilan ko ang mga nagbabadyang luha sa mga mata ko. Boses niya palang ang naririnig ko parang bumabalik ang lahat ng masasakit na narinig at nakita ko noon.

"H-huwag na huwag kang lalapit saakin."mahinang sabi ko nang humakbang siya palapit saakin.

Napatigil naman siya."pakiusap ada, hayaan mo akong magpaliwag....."naririnig ko ang sakit at pagmamakaawa ng boses niya pero hindi naako magpapadala sa mga kasinungalingan niya.

Umiling ako"you don't need to."nang tumingin ako sa mukha niya tumulo na ng tuluyan ang mga luha ko, napatitig ako sa mukha niya. His face is still the same as before but his hair is quite long, napatitig din ako sa mga kulay tanso niyang mga mata tumutulo din ang mga luha niya at namumula ang dulo ng ilong.

Nagkatitigan lang kami ng ilang minuto bago ako nag-iwas ng tingin at naglakad papasok sana sa loob ng kwarto kung saan ang anak ko pero hinawakan ni luka ang braso.

Marahas kong binawi ang braso ko saka siya malakas na sinampal"ano bang kailangan mo at anong kasinungalingan ang mga pinagsasabi mo sa anak ko!?"

"He's my son too..."mahinang sabi niya saka tumingin uli sa mga mata ko.

Mapakla akong napatawa"you don't deserve my son! Kasi wala ka namang kwenta eh! Manluluko ka! sinungaling! Whoever deserves to be the father of my child it's rowan! Not you....."

Nakita ko ang pag-igting ng panga niya at napaiwas ng tingin saaakin bumibilis din ang paghinga niya habang nakakuyom ang mga kamao, pumupula din ang kulay ng mga mata niya.

Maglalakad na sana ulit ako papasok nang magsalita siya.

"Alam kong galit ka saakin at kahit anong paliwanag ko hindi mo pakikinggan....pero sana, hayaan mo akong makasama ang anak ko"pakikiusap niya.

"Bakit pa? Hindi ka paba kuntento sa buhay mo at napili mo namang paglaruan ang damdamin ng anak ko?"

"Gusto kong makasama ang anak ko ada."

Humarap ako sakanya pero likod niya ang kaharap ko"bakit ang anak ko ang gusto mong makasama? Bakit hindi ang anak ninyu ni amani kung gusto mo pala ng makakasama?"

Kunot noo niya akong nilingon"what are you talking about?"tanong niya na para bang walang alam sa mga pinagsasabi ko.

Tinalikuran ko nalang siya at nagtungo sa silid. 'yun ang sabi ng mga màgissa saakin noon na nagkaroon na ng anak si luka at amani. Nakita kong nakaupo sa gilid ng kama si cassius habang nakayuko ang ulo parang matamlay siya at nang nag-angat siya ng ulo may luha sa mga mata niya.

Nilapitan ko siya at pinahid ang mga luha niya saka siya hinawakan sa kamay at naglakad patungo sa may malaking pintuan. Bubuksan ko na sana ang pintuan nang hilahin ako ni cassius kaya napatingin ako sakanya.

He was shaking his head"ayaw kong ewan si ama"seryuso niyang sabi at tinanggal ang pagkakahawak ko sa kamay niya.

Nasaktan ako sa ginawa ng anak ko, bahagya siyang lumayo habang nakatingala saakin.

"Cassius...."

Tumiim ang labi ni cassius at napayuko nang tumulo nanaman ang mga luha niya"g-gusto ko din makasama si ama...ina"mahinang sabi niya.

Lumapit ako sakanya at lumuhod hinawakan ko ang dalawang kamay niya"a-ayaw mo na ba saakin?"pumiyok ang boses ko.

Nag-angat siya ng tingin saakin at nilingon si lukariah sa likuran niya habang nakatayo at nakatingin lang saamin. Tumingin uli saakin ang anak ko malulungkot ang mga mata niyang lumuluha"masama bang humiling ng buong pamilya?"inosente niyang tanong.

"Bakit? B-buong pamilya naman tayo diba? Kasama natin si rowan."tugon ko.

Umiling si cassius ulit"patay na siya ina.....hindi ko din siya tunay na ama."

Hindi ako nakasagot sakanya natigilan ako sa sinabi ni cassius, totoo palang patay na si rowan"p-patay na si r-rowan?"hindi makapaniwalang sabi ko.

Napaupo ako sa sahig sinapo ko ang bibig ko para pigilan ang paghikbi ko, napahagulgol ako. Naramdaman ko naman ang paghaplos ni cassius sa likod ko. Wala na si rowan, wala na ang asawa kong lagi kaming pinapahalagahan at araw-araw pinaparamdam na mahal kami.

Ilang minuto akong umiyak at nang makaya ko na tumayo ako at hinawakan uli ang kamay ni cassius"kailangan nating umuwi..."kailangan kong makita si rowan kahit kahit bangkay na siya.

"Pero ina--"

"Cassius! Pwede ba makinig ka saakin!?"paninigaw ko sakanya.

He kept looking at me sadly while there were tears in his eyes.

"Cassius sana maintindihan mo ako."

"Sana din maintindihan mo ako ina, matagal ko ng gustong makasama si ama."Inalis niya ang pagkakahawak ko sakanya saka siya nagtungo kay luka at hinawakan ang kamay ni lukariah.

Nakatingin silang dalawa saakin ngayon.

I don't want to leave my son with luka and I will never give my son to him. "mas pinipili mo ba ang lalaking 'yan kaysa saakin?"tanong ko sa anak ko.

Umiling naman siya"hindi ako namimili.....mahal ko kayo pareho at gusto ko magkasama tayo--"

"Ayuko siyang makasama"seryusong sabi ko.

"Basta ina dito lang po ako, pupuntahan naman kita araw-araw sa kastilyo pwede din na ikaw ang pumunta dito ina...kasi kung sasama ako sa inyu at si ama ang pupunta sa kastilyo natin siguradong papatayin nila si ama, kaya dito nalang po ako ina"mahaba niyang sabi.

Napapikit ako ng mariin sa katigasan ng ulo ng anak ko"ayukong iwan ka sa lalaking iyan"

"Kung ganun ina manatili nalang kayo dito"saad niya pa na may ngiti na sa labi.

Umiling ako at magsasalita sana nang magsalita nanaman siya ulit. "Kahit anong pilit niyo saakin ina hindi ako sasama."

Hindi kami nag imikan ng ilang minuto nakatitig lang ako sa anak ko habang nakatitig naman silang dalawa saakin.

"O sige....papayag na ako, na manatili ka dito"sabi ko.

Lumawak ang ngiti ng anak ko at tumakbo patungo saakin saka ako niyakap ng mahigpit"maraming salamat ina"sabi niya at nilingon si luka sa likuran niya.

Nagkatitigan silang dalawa at nagngitian pa.