ADA

'Nagtataksil ako dahil pinipili kong maging masaya'

'Habang tumatagal nagiging kuntento na akong kasama ang pusang 'yun......walang araw na hindi niya sinasabi saakin na mahal niya ako, dama ko ang mga senseridad niyang salita pero hindi ko natutugunan ng salita iyon. inaamin ko sa sarili ko na malalim na ang nararamdaman ko kay luka. halata naman siguro. pagtataksilan ko ba si ina kung hindi? BOBO.'

Hindi ko na mabilang ang araw na paulit-ulit akong tumatakas sa kastilyo. lagi naman akong nakakalusot sa mga palusot ko lalo pa't lage kong iniiwan si thunder sa kastilyo.

Walang araw rin na lumilipas na hindi kami nagtatalik ni luka. he's a monster and so aggressive....ang landi kasi kaya pati tuloy ako nahahawa.

Nasa mahabang tulay kami ngayon maraming mga màgissa at wizards sa paligid.may nahuli kasi silang tatlong màgissa na umaaligid sa kastilyo at nakaluhod sila ngayon sa harapan ni ina.

Nasa likuran naman ako ni ina habang hawak ko ang espada ko.walang emosyon ang mukha ko habang tinitigan ang tatlong màgissa na umiiyak. there begging the queen mother not to kill them.

When my mother looked back at me we both stared.  just the way she looked at me, I knew what she wanted me to do.

Napahinga ako ng malalim gumilid si ina at umabante naman ako paharap ako na ngayon ang nasa harapan ng tatlong màgissa.

"P-parang awa niyo na po!"

"Huwag niyo po kaming papatayin wala naman po k-kaming kasalan"

They looked up at me while crying and begging.

"Que estas esperando?"(what are you waiting for?) biglang tanong ni ina sa lengguwaheng español.

Humigpit ang kapit ko sa espada"wala akong ganang pumatay ngayon ina"walang gana kong sagot

Tumalikod na ako  at naglakad paalis pero natigilan ako nang magsalita si ina"bumalik ka adalyn.....at tapusin mo ang inuutos ko"mariin niyang utos

"Si menerva nalang ang utusan mo."saad ko habang nakatalikod parin.

"Kailan kapa nawalan ng ganang pumatay?"tanong ni ina at nagsimulang maglakad patungo saakin hanggang sa makarating siya sa harapan ko.

Lahat ng mga nanunuod saamin ay tahimik lang"ngayon lang...."sagot ko naman habang nilalabanan ng tingin si ina.

"Napapansin mo bang nag-iiba ka na anak? parang may naaamoy akong kakaiba sayo"inipit ni ina ang ilang buhok ko sa likod ng tenga ko habang seryuso ang mga mata niyang nakatitig saakin.

"Hindi porket ayaw ko ng sundin ang mga inuutos niyo ay nag-iiba na ako"

"Lo que te mando es muy fácil pero no puedes hacerlo?...... tal vez--"(What I command you is very easy but you can't do it?...... maybe--)

Hindi ko siya pinatapos sa pagsasalita nang talikuran ko siya at naglakad pabalik sa tatlong màgissa at walang kurap na hiniwa ang mga leeg niya.

Naglakad ako pabalik sa direksyon ni ina at sinulyapan siya saglit saka nilagpasan.

Nagtungo ako sa kwarto ko at inis na itinapon ang espada. napatingin ako sa salamin may mga tumalsik na dugo sa suot kong damit.

Mapait akong napangiti....paano ako nagawang mahalin ni luka?

Nang magpakita ang bilog na buwan tumakas nanaman ako sa kastilyo at nagtungo sa kagubatan. wala si luka sa kagubatan nang makarating ako kaya hinintay ko siya.....pero hanggang sa sumikat ang araw hindi siya dumating.

Naging tanghaling tapat na hindi padin siya dumadating pero hinintay ko parin siya. siguro galit siya saakin dahil baka nalaman na nila ang pagkamatay ng tatlong màgissa na pinatay ko.

I smiled as the little bunny approached me,  her name is baby bun 'yun ang ipinangalan ni luka sakanya kasi baby daw namin siya, 'ang landi talaga'. nakapatong siya sa kandungan ko habang nakaupo ako sa damuhan.

But she suddenly jump...napatayo din ako nang maramdaman ko ang maraming presensya. my eyes widened when suddenly a ball of fire was coming towards me mabilis ko naman iyong naiwasan kamuntikan na akong tamaan.

Kumunot ang noo ko nang makita ko ang dalawang megàli gàta at tatlong màgissa isa na doon si amani na umaapoy ang mga kamay.

Nagsimulang mag-ingay ang mga hayop sa kagubatan....."pinatay mo ang ina namin!"galit na sigaw ng isang màgissa habang may luhang tumutulo sa mga mata niya.

"Kasalan din naman nila, kung bakit pa kasi pumunta sila sa kastilyo"tugon ko sa babae.

"Nawawala ang dalawang kapatid ko kaya sila nagtungo sa kastiyo ninyo--"

"Bakit niyo saamin hinahanap? hindi niyo man lang naisip na baka si abigor ang may pakana nun?"pagpuputol ko sa babaeng galit na galit saakin.

"Kung anong ikinaamo ng mukha mo siya ring ikinademonyo ng pag-uugali mo!"sigaw saakin ng isa pang màgissa.

Nginitian ko siya"salamat...."

Nainis yata sila kaya tinapunan ulit ako ng nagbabagang apoy ni amani iiwasan ko sana iyon nang may yumakap saakin at iniwas ako sa bolang apoy.

Nagkurap-kurap ako nang makita ko si luka na masama ang tingin na ipinukol kay amani"nilalabag ninyo ang utos ng inang reyna"saad niya sa mababang tono ng boses niya.

Nagkatawang tao ang dalawang megàli gàta at bahagyang yumuko"pasensya na prinsipe luka......hindi na talaga namin napigilan ang galit"sabi ng isa.

Nakaawang ang labi ni amani habang nakakunot noo siyang nakatitig saamin ni luka na nagyayakapan.

"Prinsipe luka.....hindi na namin kaya sumusobra na sila! lalo na ang babaeng yan na walang awang pumapatay!"sabi ng isang màgissa habang umiiyak ay tinuturo pa ako.

Nanahimik lang ako nang biglang kumalas si luka sa pagkakayakap naming dalawa saka naglakad patungo sa mga kasamahan niya.

"Wala tayong magagawa. iyon ang kagustuhan ng inang reyna. umuwi na tayo"seryuso niyang sabi saka naglakad na paalis na hindi man lang ako nililingon.

Sumunod narin ang iba. kumuyom ang kamao ko nang humawak si amani sa kamay ni luka pero hinayaan lang iyon ni luka at nagpatuloy sa paglalakad.

Napayuko ako at napakagat sa labi nagbabadyang tumulo ang mga luha ko. para yatang nagiging iyakin na ako ngayon. napaupo nalang ako sa damuhan at niyakap ko ang mga tuhod ko tumabi naman saakin ang maliit na kuneho.

"Hindi na tayo pinapansin ng walang hiyang pusang 'yun"pagkausap ko sa kuneho.

Hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa damuhan. nagising akong parang nahihilo at parang tuyong-tuyo ang lalamunan ko. tumakbo ako patungo sa talon at uminom ng tubig pero uhaw na uhaw parin ako.

"What's happening?"tanong ko sa sarili ko.

Busog na busog na ako sa tubig kahit yata inumin ko lahat ng tubig sa talon hindi parin mababawasan ang pagkauhaw ko.

Nang mag gabi bilog na bilog ang buwan at kumikinang ang mga bituin sa langit......maraming ding mga alitaptap sa mga puno.

Pakiramdam ko ay mamamatay na ako sa uhaw dumagdag pa ang ulo at tiyan ko na sumasakit....nasatabi ko lang si hugger at si baby bun na nag-aalala habang ako ay hindi na maintindihan ang nararamdaman.

Ilang oras na akong nakatunganga hanggang sa may pumasok na idea sa isip ko.

Sweat dripped down my forehead as I leaned against hugger."this is not good"pailing-iling kong sabi.

Naiiyak na ako.'hindi pwedeng mangyari to hindi ko man lang naisip na mangyayari to'

"H-hindi ako pwedeng mabuntis"