Beynimde herşeyi yerine koymaya çalışırken Ayaz'ın sesi ile kendime geldim .

"Doğru değil demi bu " diye kükredi adeta.

Doğru olabilir miydi bu ? Hadi ama ailem bunu bize yapmış olabilir mi .

"Oğlum anlatacağım dinle " dedi annem yalvarırcasına.

"Neyi anlatacaksın anne ! Neyi böyle birsey var mı gerçekten . Hadi ama oyunun sırası değil"

"Oyun değil kızım ne diyorsun sen . Ayaz senin ağabeyin "

"Ne demek doğru . Ben zaten onun ağabeyiyim ama siz benim annem değilsiniz Ozan amcada babam değil benim annem sanem babam Murat . "

"Hayır sen bizim oğlumuzsun " diye bağırdı annem .

Annem in bağırması ile bizi şaşkın şaşkın izleyen Ecesu ağlamaya başladı. Hemen kucağima alıp öptüm sakinleştirmeye çalıştım . O minik göz yaşlarını öptüm . Fakat benim göz yaşlarımı silecek kimse yoktu .

Kafasını iki elinin arasına alıp oturan ayaz ile hayla anlam veremiyorduk bu olanlara .

"Ecesu'yu hemen uyutup buraya gel ve bu saçmalığı anlat " emredici ses tonu ile konuştu ayaz. Annem birşey demeden . Ecesuyu alıp yukarıya çıktı . Kendimi koltuğa attım . 10 dakika olmuştu annem merdivenlerden iniyordu . Biz bu süreçte değil konuşmak yüzyüze bile bakmamıştık . Ne kadar garip abim gibi sevdigim çocuk abim . Hah .

"Lafımı kesmeden dinleyin beni "

"Sana hamile kaldıgımda baban ile çok mutlu olmuştuk ilk göz ağrımız olacaktın Babanız o zamanlar bir şirket kurdu . Babanızın yaptığı işleri gibi karakteride çok beğenilirdi . Dedeniz şirketinin başına babanızın geçmesini istesede babanız kendi okudugu işi yapmak istiyordu . Ve kendisi bir yerlerden başlamak istiyordu . Sonra işler sayesinde bir adam la tanıştı Alper diye babanızdan büyüktü 5 6 yas kadar ve kolu uzun bir adam idi . Babanızı çok severdi . Benim hamile olduğumu öğrendiğinde cok sevinmişti . O zamanlar iyidi aramız . Fakat onların cocugu olmuyordu . Çocuğumuzun cinsiyetini ögrendiğinde bize geldi bir gün . Bize aynen şunu dedi

'Çocugunuz doğunca onu alıp ben yetiştirmek istiyorum . Aynı kendim gibi önemli ve herkesin korkacağı önünde egileceği birisi olarak. Korkmayın sizide sürekli görüştüreğim elbet .

Bananız çok sinirlenmişti .Ve beni cok büyük bir korku kapladı . Babanız olmaz kesinlikle oglumuzu kendimiz yetiştireceğiz asla bir daha böyle bir şeyi düsünme bile diye bir ton laf söyledi Adam bu sözlere sinirlendi ve .

'Eğer bana kendi isteginizle vermeziseniz onu alırım zorla ve birdaha yüzünü göremezsiniz . ' hiç cevab vermeden gitti bizde durumu kabullenmiş gibi davrandık . Fakat o adama seni verirsek seni kendi gibi pis işlerine bulaştıracaktı. Babanızın sırf evimize haram para girmesin diye is yapmadığı adama seni vermek hiç aklımıza girmemişti .

Sanem . Onunla liseden arkadaşız. O zamanlarda şimdiki gibi sıkı fıkıydık . Hep beraberdik . Kardeş gibi . Oda bir kez düşük yaşadı. Ve ondan sonra bir daha çocuğu olmadı . O okul bitmeden evlenmişti 18 yaşında . 19 yaşında hamile kaldı ve düsük geçirdi 4. Ayında . Sonra bir daha çocuk yapmaya cesaret edemediler . Bende o zaman henüz 19 yaşındaydım babanızla birbirimizi cok seviyorduk . Sana hamile kaldıgımda evli değildik . Sen 4 aylıkken evlendik . Ama hic birsey değişmedi . Neyse . Sanemlere teklif ettik ve kabul ettiler . Seni o adama vermektense güvenebilceğimiz birine vermeyi tercih ettik . Sanem sana çok guzel annelik yapardı biliyorum yaptıda zaten . Doğumda kimseye haber vermedik . Ve cocuğumuz doğumda öldü diye bildi herkeş anneanneniz babaanneniz ve dedeniz dısında . Sanemleri tanımadıkları için zorda olsa inandılar . Ve birdaha görüşmedik o adamla sanemlere ise şu anki evi tuttuk ve surekli birbirimize gidip geldik . Sonra 4 ay sonra sana hamile kaldım . 4 ay boyunca neler çektik yanımızdasın ama herkes seni sanemlerin çocugu olarak biliyor. Bir o kadar da uzaktın . Aldırmak istemedik içerideydi zaten adam bizde biraz dikkat edersek birşey olmaz diye düşündük zaten 4. Aya kadar hiç birşey olmadı sonra kız olduğunu öğrendiğimizde çifte mutluluk yaşadık
Rahattı sonrası zaten çünkü o adamım tek istegi erkekdi . Hep bir arada büyüttük sizi hep birbirinizin arkadaşı siz oldunuz . Zaten o yüzden de gobek adın 'umut ' almira . O gün bu gündür de hiç ayrılmadınız . "

°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~

Gerçekler ayaz ve Almira 'nın başından kaynar su gibi dökülürken ne yapacaklarını bilemediler. Ayaz kötü hissediyordu . Hayatının koca bir yalandan ibaret olduğunu ögrenen biri nasıl hissedebilirse öyle . Babası sandığı adam babası değil kraliçesi sandığı kadın annesi değil . Tek bir doğru vardı bu hikayede . Kız kardeşi bildiği sahiden kız kardeşiydi . Hıç birşey yapamadı sadece yavaş adımlarla içeri giden 'kız kardeşinin arkasından baka kaldı.

Ağlayan kadın ise bu yalanı tek başına açıklamanın yükünü taşıyordu . Oda istemezdi böyle olsun ama anlattılarının hepsi doğruydu . Kocasının ölümünün ardından cocuklarınım böyle birşeyi nasıl kaldırabilceklerini düşünüyordu .

Ote yandan ayaz tek bir kelime etmeden gözünden akan bir damla yaşa aldırış etmeden çıktı o evden . Kapıdan çıktığı an ağladı ayaz . Hiç ağlamadıgı kadar kolay kolay aglamazdı ayaz ama bu gerceller yüzüne öyle bir çarptı ki yalan gecen 18 yılın göz yaşları idi bunlar .
Hızla 2 sokak arkadaki evlerine gitti . Babası işteydi . Yolda iken hemen babasını arayıp gelmesini söyledi büyük bir sinirle söylediği lafı adamın cevab vermesine izin vermeden kapadı yüzüne telefonu . Kapıyı çarparak içeri giren çocuğuna döndü kadın .

"Oğlum ne bu sinir birsey mi oldu "

Annesinin gözünün içine bir süre bakıp odasına çıktı . Çunkü her oğlum diyişinde bir kez daha kandırılmış hissediyordu kendisini .

Seviyordu ailesini canından cok hemde bütün bunlara anlam veremedi . Ne kadar yatağında oturup duvara baktığını bilemedi . Kapı sesi gelince aşagıya indi .

"Noldu oğlum neden sinirliydi sesin "

"Kesin artık şunu yapmayı" diye bağırdı.

"Neyi oğlu-"

"Bunu işte an- bana oğlum demeyi kesin ben sahiden sizin çocuğunuz muyum . Bu kadar mı inandırdınız kendinizi bu yalana"

"Sen tabiki bizim oglumuzsun ayaz "

"Öyle mi anne! Söylesene bana hamile iken ne aşerdin bana . Ilk ne zaman tekme attım karnına . İlk patiğim nerde anne . "

"Şe-şey"

"Kesin bu gün herşeyi ögrendim ben . Nasıl saklarsınız bunu benden nasıl hiç mi kendinizi kötü hissetmediniz . "

"Ayaz lütfen otur konuşalım lütfen oglum"

"Konuşcam birsey var mı ki ? Neyi anlatıcaksınız hayatımı nasıl siktiğinizi mi hiç birinizi affetmicem hiç birinizi bu hikayedeki tek masum biziz kardeşim ve biz . "

Genc cocuk kapıyı çarpıp giderken arkasında aglayan iki insanı bıraktı . Sanem ve ali ayazı gercek cocuğu gibi sevmişlerdi . Kaybolan umutlarını onda bulmuşlar fakat şimdi oda gidiyordu ellerinden , aynı 19 sene önce kaybettikleri bebekleri gibi .

•~•~•~•~○~•~•~•~•~○~•~•~•~•

Valizime doldurduğum eşyalarımın üzerine fotoğraflarımızı koydum . Ve kapattım valizi . Şu anda ne yapacağımı bilmiyordum . Ayaz'la konuşmaya ne gücüm ne yüzüm vardı . Ayaz agabeyim. Bebekliğimi paylaştığım cocuk agabeyim . Ne kadar karışık duygu olursa olsun o benim agabeyim . Belkide bu hikayenin en iyi tarafı bu idi .

Valizimi zar zor merdivenlerden indirdiğimde annem kucağında emzirdiği ecesu ile bana döndü .

"Kızım o-o valiz ne "

Cevap vermeden kucağındaki ecesu 'yu alıp bahçeye çıktım . Kocaman kocaman öptüm onu .

"Bak ablacım ben bir yere gidiyorum ne kadar kalırım bilmem ama sık sık görmeye geleceğim seni merak etme . ben sensiz dayana bilirmiyim sanıyorsun ama ablanın kafası cok karışık bu aralar lütfen kızma bana " gülen kardeşimle biraz oynayıp annemin yanına gittim . Merakla beni bekliyordu .

"İstanbula gidiyorum. Sakın itiraz etme kafamı toplamam lazım . Merak etme okula başlıcagım hemen orda şimdilik bir otelde kalırım sonrasını düşünceğim."

Anneme sarılmadan kapıya gittim kapıyı açip cıkarken annem döndürüp sarıldı bana . Birşey yapamadım karşılık bile veremedim .

Evet uçağım kalkmıştı . Ailemden ayrı Ayaz dan ayrı . Arkadaşlarım dan ayrı bir şehire gidiyordum .