Ik plofte neer op de bank. Mijn telefoon lag nog in mijn kamer, maar ik had geen zin om naar boven te gaan.
Het was bijna zeven uur 's avonds, maar de zon was nog maar net begonnen aan zijn weg naar beneden. Mijn zoektocht had de tijd langzaam doen lijken te verstrijken. Ik had niet door dat het etenstijd was, dankzij de lange dagen van de zomer.
Ik greep naar mijn notitieboekje dat naast me lag. Weer bladerde ik door mijn verhalen, tenminste, de ideeën.
Toen ik bij de bladzijde met het nummer aankwam, zuchtte ik. Het was vreemd hoe mijn doel zo dichtbij en tegelijkertijd zo ver weg was. Het was ook vreemd hoe eng ik het vond. Hoe eng ik het vond de jongen te gaan appen. Onder het nummer stond wat geschreven;
Ik zal Niko vertellen over je, dan kom je niet over als een of andere stalker ;)
Ik glimlachte. Gelukkig maar. Dus, Niko was zijn naam? Een aantal keer herhaalde ik de naam in mijn hoofd, het klonk goed. Het was vast een heel aardige jongen.

Na het eten stond mijn moeder erop dat we als gezin, mijn ouders, mijn broertje en ik, samen een spelletje zouden gaan doen. Na een paar slecht bedachte excuses om niet mee te hoeven doen was ik een uur lang aan het ganzenborden. Het was erg gezellig, maar ik zat voortdurend met Niko in mijn hoofd. Ik bedacht wat ik zou gaan appen, belandde in de put met mijn gans, bedacht hoe Niko zou reageren en werd vervolgens weer uit de put gehaald. Na drie keer dik verloren te hebben en één keer het bord om ver te hebben gegooid, omdat ik in de put zat en er niet meer uit kon, stopten we met ganzenborden. Jonas, mijn broertje, keek me met een grote grijns aan. Hij had twee keer gewonnen. Ik negeerde hem en vluchtte naar boven.

Gelukkig lag mijn telefoon nog op mijn bed. Snel pakte ik hem op. Ik tikte het nummer in van Niko en zette hem in mijn contacten. Daarna stuurde ik hem een appje, Hoi, meer durfde ik niet.