Ωπ! Και να που τα ξαναλέμε στην ώρα μας!

Πόσο χαρούμενη είμαι για αυτό; Πολύ!

Τελικά περνάνε γρήγορα οι μέρες. Μπορείτε να το φανταστείτε;

Σήμερα ξεκίνησαν τα σχολεία. Πώς τα περάσατε; Η πρώτη μέρα είναι μια από τις αγαπημένες μου.

Φροντιστήρια ξεκινήσατε ακόμα ή όχι;

Εγώ περιμένω να ξεκινήσω χορό. Αρχίζουμε την Παρασκευή και μου φαίνεται τόσο μακρινή... Μάλλον επειδή είναι κάτι που θέλω να ξεκινήσει και περιμένω με ανυπομονησία.

Που λέτε ενώ έγραφα το κεφάλαιο την προηγούμενη εβδομάδα και άκουγα μουσική, βρήκα ένα τραγούδι από εκείνα που άκουγα παλιότερα. Λογικά όταν ήμουν λύκειο. Εσείς το παθαίνετε αυτό; 

Έχω μια - τελείως ανοργάνωτη - λίστα με τραγούδια από το γυμνάσιο μάλλον. Και πετάω εκεί μέσα ό,τι τραγούδι έχω ακούσει, μου έχουν προτείνει άλλοι ή άκουγα παλιότερα. Είχα βάλει, λοιπόν, την λίστα στο shuffle (τυχαίο) και εμφανίστηκε το παρακάτω. 

Το ξέρετε; Σας αρέσει; Το έχετε ξανακούσει;

Εμένα με διαπέρασε ένα κύμα νοσταλγίας, όταν το άκουσα. Δεν μπορώ να πω, όμως, ότι το έχω συνδέσει με κάτι. Ήταν απλά η γενικότερη αίσθηση. 

Σε άλλα νέα, για να δείτε πόσο αναβλητικότητα χωράει μέσα σε ένα άτομο, σας αναφέρω το παρακάτω γεγονός. Αντί να τακτοποιήσω το δωμάτιό μου που από το καλοκαίρι έχει γίνει χάλια με πράγματα όλων των ειδών πεταμένα εδώ κι εκεί, βοήθησα τον αδερφό μου να φτιάξει το δικό του, μιας και ξεκινούσε σχολείο σήμερα και ήθελε να είναι οργανωμένο. Μέχρι και βιβλιοθήκη από τα ΙΚΕΑ έφτιαξα, μόνο και μόνο για να μην ξεδιαλύνω τα ρούχα, τα καλλυντικά, τα τετράδια, τα βιβλία... (και η λίστα των πραγμάτων που βρίσκουν καταφύγιο στο δωμάτιό μου δεν τελειώνει ποτέ). 

Και ρωτώ εγώ τώρα. Είναι πράγματα αυτά με τον καιρό; Την συγκεκριμένη εποχή κιόλας;

Δεν ξέρουμε τι να κρατήσουμε από ρούχα. Να κατεβάσουμε χειμερινά; Να έχουμε τα καλοκαιρινά με τα κοντομάνικα και τα σορτσάκια τριγύρω;

Να γιατί μπερδεύομαι με τα ρούχα. Προς το παρόν έχω σε εύκολη πρόσβαση όλα τα καλοκαιρινά και ταυτόχρονα ζακέτες, φούτερ και μακριά παντελόνια. Πού να χωρέσουν όλα αυτά τα ρούχα; Κουτιά, ντουλάπια, συρτάρια όλα γεμάτα. Και είναι και μπερδεμένα. 

Όταν θα μπει για τα καλά ο χειμώνας και θα χρειαστούμε και τα πλεκτά, τότε θα είναι που θα μαζέψω τα καλοκαιρινά (αν και όχι όλα, γιατί χρειάζομαι και για τον χορό κάποια), οπότε και θα τακτοποιήσω και οργανώσω τις θέσεις τους. Μέχρι τότε, βολευόμαστε έτσι...

Όμορφα;

Μπορούμε να περάσουμε στις ερωτήσεις μας για αυτήν την εβδομάδα, μετά από αυτό το παραλήρημα πιστεύω.

Α κάτι τελευταίο. Το δωμάτιό σας εσείς το έχετε τακτοποιήσει για την νέα ακαδημαϊκή χρονιά;

|Ερώτηση 85|

Ποιο είναι το πιο ακριβό πράγμα που έχεις σπάσει ποτέ;

Η απάντησή μου

Τα νεύρα του πατέρα μου.

Πιάνεται; Είναι γενικά πολύ ήρεμος - ή τουλάχιστον όταν νευριάζει προσπαθεί να μην το δείχνει. Αλλά μια φορά όταν ήμουν μικρή, κάτι είχα κάνει που τον είχε θυμώσει τόσο πολύ που μου φώναξε (ενώ συνήθως δεν φώναζε καθόλου).

Αλλά εντάξει, επειδή θέλουμε κάτι χειροπιαστό, σας έχω ιστορία. 

Κάθεστε αναπαυτικά; Μπορεί να τραβήξει πολύ...

Ωραία. 

Που λέτε, όταν ήμουν μικρή στολίζαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο με γυάλινα στολίδια. (Να σημειώσω εδώ ότι ήταν ακριβά και ήταν τα καλά μας στολίδια - σαν το "καλό σερβίτσιο" για παράδειγμα). Και όταν ήμουν κάπου γύρω στα 5 μάλλον, ήθελα κι εγώ να βοηθάω και να στολίζω το δέντρο. Και από όταν έγινα 9 και μετά, δεν ξαναβγάλαμε τα καλά μας γυάλινα στολίδια, αλλά χρησιμοποιούσαμε πιο παιδικά, τύπου παιχνίδια πλαστικά, ξύλινα κλπ. Αυτό μέχρι να μεγαλώσει και ο αδερφός μου για να ξεκινήσουμε να χρησιμοποιούμε τα γυάλινα και πάλι.

Ωραία όλα αυτά. Τώρα ξέρετε τα συνοδευτικά του κεντρικού μας θέματος.

Αυτό που θυμάμαι, λοιπόν, είναι ότι κάποτε ενώ στολίζαμε το δέντρο με αυτά τα γυάλινα στολίδια (εγώ πρέπει να ήμουν 4 ή 5 χρονών), ο πατέρας μου έσπασε μια από τις γυάλινες μπάλες. Επίσης, θυμάμαι εμένα να κλαίω. Αυτά.

Τώρα τα τελευταία Χριστούγεννα ή τα προηγούμενα από εκείνα (ή τέλος πάντων, τώρα τα τελευταία χρόνια) έμαθα ότι εγώ πρώτη είχα σπάσει μια από τις γυάλινες μπάλες δεν είχα σταματήσει να κλαίω, από ενοχές και γιατί δεν ήξερα πώς αλλιώς να ζητήσω συγνώμη, υποθέτω. Γι' αυτό ο πατέρας μου, για να μου δείξει ότι όλα είναι εντάξει και ότι δεν πειράζει που έγινε κατά λάθος και λοιπά, έσπασε και εκείνος μία. 

Ελπίζω να καταλάβατε, γιατί κι εγώ δεν ξέρω τι έγραψα και χρειάζομαι εξάσκηση. Οι φωνές κι αυτά που είπα στην αρχή έγιναν άλλο χρονικό διάστημα, όχι τότε με το δέντρο και τα γυάλινα στολίδια. Απλά αναφέρθηκα σε δύο ιστορίες.

Εντωμεταξύ καλά - καλά δεν ξεκίνησε η σχολική χρονιά και εγώ μας πήγα κατευθείαν σε χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα...

Το πιο ακριβό πράγμα που σπάσατε εσείς;

|Ερώτηση 86|

Τι εμπόδια θα έπρεπε να περιλαμβάνει το 'Παγκόσμιο Συνέδριο Καλύτερων Εμποδίων στον Κόσμο';

Η απάντησή μου

Για αυτήν την ερώτηση μπορούμε να πάρουμε τα εμπόδια ως κάτι απτό, όπως για παράδειγμα ένα αντικείμενο. Το πρώτο που μπορώ να σκεφτώ είναι μια λίμνη με καρχαρίες.

Μπορούμε όμως, νομίζω, να αναφερθούμε και σε μια δυσκολία που θεωρούμε εμείς πως είναι εμπόδιο ή μας εμποδίζει από το να καταφέρουμε κάτι. Ή σε κάτι που δεν μπορούμε να αντέξουμε και να ξεπεράσουμε, όπως μια αδικία σε βάρος κάποιου που δεν μπορεί ή δεν θέλει να αντιμετωπίσει την αδικία που υφίσταται ή όπως να βλέπουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο να είναι στεναχωρημένο ή και απογοητευμένο από εμάς.

Οπότε είναι ανάλογα πώς θα το σκεφτεί κανείς και θα αντιληφθεί την ερώτηση.

Εσείς τι θα απαντούσατε;

|Ερώτηση 87|

Τι είναι αυτό που σε κάνει να στριφογυρίζεις τα μάτια σου με αγανάκτηση (=roll your eyes) κάθε φορά που το ακούς; 

Η απάντησή μου

Αμάν είναι πολλά. 

Και μαντέψτε: δεν θυμάμαι κάτι τώρα.

Αλλά μπορώ να πω με σιγουριά πως δεν αντέχω και αγανακτώ όταν μιλάει κάποιος με στόμφο και απόλυτη βεβαιότητα για κάτι για το οποίο δεν έχει ιδέα, ενώ εσύ είσαι μπροστά και μπορείς να εξηγήσεις/απαντήσεις καθώς είναι κάτι που γνωρίζεις από πρώτο χέρι. Όταν, δε, εκείνος λέει κάτι λάθος και πας να διορθώσεις, με καλή πρόθεση και με καλό τρόπο και συνεχίζουν να συμπεριφέρονται λες και τα γνωρίζουν όλα, γίνομαι έξαλλη.

Αυτά τα ωραία, τα έχετε ζήσει κι εσείς; Δεν είμαι η μόνη, έτσι;

Με τι στριφογυρίζετε τα μάτια σας με αγανάκτηση εσείς;

|Ερώτηση 88|

Σε τι νομίζεις πως είσαι καλύτερος από ότι είσαι πραγματικά;

Η απάντησή μου

Χμ, δεν ξέρω.

Θα έλεγα στο να τηρώ ένα πρόγραμμα. Θέλω να πω, υπάρχουν τόσα παραδείγματα που μπορώ στ' αλήθεια να θυμηθώ, στα οποία είχα βαρεθεί ή κουραστεί να τηρώ το πρόγραμμα μέχρι τα μέσα της περιόδου για το οποίο έπρεπε να το τηρώ. 

Και αν αυτό δεν έβγαζε νόημα (γιατί είναι πολύ πιθανό), εννοώ πως έχω ένα σωρό παραδείγματα στα οποία έχω βαρεθεί ή κουραστεί με κάποιο πρόγραμμα και δεν το έχω τηρήσει εν τέλει.

Αλλά εκεί. Συνεχίζω να πιστεύω πως μπορώ να τα καταφέρω. Και ψάχνω το πρόγραμμα που θα μου ταιριάξει τέλεια.

Εσείς σε τι νομίζετε ότι είστε καλύτεροι;

|Ερώτηση 89|

Θα έπρεπε τα νεφρά να μπορούν να αγοράζονται και να πωλούνται; 

Η απάντησή μου

Δεν το είχα σκεφτεί και ποτέ. 

Γενικά το όλο θέμα.

Οπότε δεν έχω άποψη, ούτε μπορώ να σκεφτώ κάτι αυτήν την στιγμή.

Εσείς τι πιστεύετε;

|Ερώτηση 90|

Ποια είναι η πιο δημιουργική χρήση των emoji που έχεις δει; 

Η απάντησή μου

Έβλεπα πρόσφατα μία ελληνική σειρά, το "Κρατάς μυστικό". Και εκεί ήταν που ένας από τους χαρακτήρες (ο πιο νέος από τους υπόλοιπους, ο και καλά μες την τεχνολογία) χρησιμοποίησε τρεις ολόκληρες σειρές emoji για να εκμυστηρευτεί τον έρωτά του σε μια άλλη χαρακτήρα.

Εσείς τι θα απαντούσατε;

|Ερώτηση 91|

Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες σε κάποιον (ή έπρεπε να πεις) "Σου τα 'λεγα";

Η απάντησή μου

Στην μαμά μου. 

Προχθές, Παρασκευή, πήγαμε σε μια μπυραρία που έχει ένας γνωστός και κάτσαμε στα τραπεζάκια έξω. Και της είχα πει να πάρει ζακέτα επειδή φορούσε αμάνικη μπλούζα, γιατί θα κρύωνε το βράδυ. Αλλά σκέφτηκε: μπύρες θα πιούμε, θα ζεσταθούμε. Και πήρε μόνο μια εσάρπα.

Τελικά κρύωσε και αυτή και οι υπόλοιποι, που κανείς τους δεν είχε πάρει μακρυμάνικο. Όλοι εκτός από εμένα που είχα προνοήσει! 

Μετά εννοείται πως τους είπα ένα σωρό φορές "Σας τα 'λεγα εγώ!" αλλά δεν ακούγανε... 

Πού φτάσαμε... Να λένε τα παιδιά στους γονείς να πάρουν ζακέτα...

(Αν και οι δικοί μου πάντα τέτοιοι ήταν. Δεν τους θυμάμαι να λένε για ζακέτες και μπουφάν ποτέ).

Ποια ήταν η δική σας τελευταία φορά;

That's all!

Τέλειωσαν και αυτές οι ερωτήσεις! 

Ελπίζω να σας άρεσαν και να διασκεδάσατε και με τις δικές μου απαντήσεις αλλά και με τα σχόλια των υπόλοιπων αναγνωστών.

Σιγά - σιγά οδεύουμε προς το νούμερο 100. Ουάου!

Εντωμεταξύ πρώτη φορά γράφω βιβλίο δικό μου με τόσα κεφάλαια και μου φαίνεται τρομερό κατόρθωμα ❤

Ποια ήταν η αγαπημένη σας ερώτηση για αυτήν την εβδομάδα; 

Εμένα ήταν η 88 γιατί με έβαλε στην διαδικασία να σκεφτώ πράγματα για τον εαυτό μου και να κάνω μαζί και λίγη αυτοκριτική.

Σας εύχομαι μια χαρούμενη και δημιουργική σχολική ή ακαδημαϊκή χρονιά, γεμάτη γέλιο! 

Σας εύχομαι να επιτύχετε τους στόχους που θέσατε για αυτήν την χρονιά! 

Αν θέσατε. Γιατί αν όχι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα το βρείτε στην πορεία. Σιγά - σιγά.

Ραντεβού την επόμενη Δευτέρα!