Το ξέρω ότι έχει μπει η Τρίτη εδώ και δύο περίπου ώρες. 

Το ξέρω ότι άργησα από το καθιερωμένο ραντεβού μας.

Αλλά ελπίζω να με συγχωρέσετε.

Αυτόν τον καιρό πολλοί γνωστοί μου έχουν γενέθλια κι εγώ τρέχω για δώρα και τούρτες, οπότε καταλαβαίνετε πως ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος την εβδομάδα που μας πέρασε.

Λοιπόν, ψήστε καφέ να σας πω τι έγινε χθες!

(Εσείς θα πίνετε καφέ ή όποιο άλλο ρόφημα σας αρέσει να πίνετε κι εγώ θα μιλάω)

Εκεί που ήμουν στο δωμάτιο του αδερφού μου χθες το βράδυ και του μιλούσα για ένα βίντεο που είχα δει (και που δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ιστορία μας) έκανα μικρά βηματάκια δεξιά κι αριστερά. Εκείνος έστρωνε το κρεβάτι κι ετοιμαζόταν για ύπνο κι εγώ πήγαινα πέρα - δώθε για να δώσω έμφαση σε αυτό που έλεγα. 

(Στα πόδια μου φορούσα μόνο κάλτσες κι όχι παντόφλες. Έχει σημασία, πιστέψτε με!)

Κάποια στιγμή ένιωσα πως πάτησα κάτι. Κάτι μικρό και αρκετά μαλακό όπως και σχεδόν στρογγυλό. Ήταν σαν μια μικρή μπάλα από τρίχες ή ένα μαλακό κεφάλι από παιδάκι playmobil. Και επειδή αυτό συνέβη την ώρα που μιλούσα, δεν έδωσα και μεγάλη σημασία στο τι ήταν αυτό που είχα πατήσει. 

Όταν, όμως, μετά από λίγο (όταν επιτέλους σταμάτησα να μιλάω) σήκωσα το πόδι μου να δω τι ήταν αυτό που είχα πατήσει πιο πριν και γιατί δεν έφυγε όταν μετακινήθηκα από εκεί που στεκόμουν, συνειδητοποίησα πως ήταν κάτι αρκετά μαύρο (έκανε μεγάλη αντίθεση με την πορτοκαλί μου κάλτσα) και κολλημένο πάνω στην κάλτσα μου.

Πανικός.

(Ευτυχώς δεν είχα ιδέα τι ήταν, οπότε και δεν ούρλιαξα)

Μετά από λίγο μανιακό κούνημα του ποδιού πέρα δώθε, επιτέλους απαλλάχθηκα από αυτό το άγνωστο πράγμα.

Εκείνο εκσφενδονίστηκε λίγο πιο κει κι εγώ πλησιάζοντάς το με περιέργεια κατάλαβα πως είναι μία μέλισσα ακόμα ζωντανή. Προσπαθούσε η καημένη να κουνήσει τα φτερά της, αλλά εγώ την είχα τσαλαπατήσει για τα καλά, μην ξέροντας τίποτα.

Η τρομάρα που πήρα, όμως, πριν καταλάβω τι ακριβώς ήταν εκείνο το πράγμα ήταν αρκετή για μία εβδομάδα. Μην σας πω και παραπάνω...

Ελπίζω η δική σας μέρα να ήταν πιο ευχάριστη και να μην είχε τέτοιες περίεργες εκπλήξεις.

Αλήθεια, πείτε μου, πώς τα περνάτε;

Κάτι πήρε το αυτί μου πως τα σχολεία θα ξεκινήσουν δια ζώσης από την επόμενη εβδομάδα. Πώς νιώθετε γι' αυτό;

(Εγώ δεν μπορώ να τοποθετηθώ, γιατί δεν πηγαίνω σχολείο, οπότε δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη).

Και η συμβουλή της εβδομάδας είναι: 

Να γυμνάζεστε!

Έστω και για πέντε λεπτά κάθε μέρα. Έστω και μία φορά την εβδομάδα. Σιγά - σιγά.

Το σώμα σας θα συνηθίσει. Ο οργανισμός σας θα συνηθίσει. Και θα αρχίσετε να αυξάνετε τον χρόνο που δίνετε στην "προπόνησή" σας αυτή.

Υπάρχουν ένα σωρό βιντεάκια στο YouTube που μπορείτε να βρείτε ασκήσεις για το οτιδήποτε και για οποιοδήποτε επίπεδο βρίσκεστε! 

(Να 'ναι καλά οι άνθρωποι που τα ανεβάζουν, μας έχουν σώσει)

Επίσης, να περπατάτε! Να βγαίνετε να περπατάτε μισή ωρίτσα ή ένα τέταρτο. Ή γύρω από το σπίτι σας. (Και λέω έξω επειδή τώρα σιγά - σιγά καλυτερεύει ο καιρός και μεγαλώνουν οι μέρες)

Αλλά αν δεν έχετε καλό καιρό, μπορείτε να βρείτε και τέτοιου είδους βιντεάκια. ("Περπάτημα για μισή ώρα", "Περπάτημα στο σπίτι" νομίζω πως λέγονται).

Βοηθάει πολύ! 

Μην το απορρίψετε πριν το δοκιμάσετε! 

(Και μην ξεχνάτε πως εσείς φτιάχνετε το πρόγραμμα, σύμφωνα με τις ανάγκες του σώματος και του οργανισμού σας)

Κάθε μέρα είναι διαφορετική.

Απολαύστε την!

Και τώρα μπορούμε να περάσουμε στις ερωτήσεις για αυτήν την εβδομάδα...

|Ερώτηση 71|

Τι είναι αυτό που θα είναι πάντα μέσα στην μόδα, όσος καιρός κι αν περάσει;

Η απάντησή μου:

Δεν ξέρω αν έχω τις γνώσεις για να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση.

Κυρίως γιατί δεν παρακολουθώ την μόδα.

(Κι αυτό μάλλον συμβαίνει γιατί όσες φορές έχει τύχει να δω κάποιο trend, δεν το έχω "συμπαθήσει" και πολύ. Ουπσι!)

Υποθέτω πως μπορώ να απαντήσω κάτι σε στυλ: τα παντελόνια, οι φούστες, τα φορέματα ή το να φορά κανείς παπούτσια. Πράγμα που όπως καταλαβαίνετε είναι αρκετά γενικό. 

Οπότε σας έχω και κάτι πιο ειδικό(ας πούμε): οι τσάντες.

Ταράμ! *ηχητικό εφέ που δηλώνει αποκάλυψη*

Το να κρατάει μια γυναίκα ή ένας άντρας κάποια τσάντα δεν νομίζω πως μπορεί να 'φύγει από την μόδα', αφού δεν είναι μόνο θέμα στυλ αλλά και πρακτικό ζήτημα. Οπότε βουαλά! (Τα μόνα γαλλικά που ξέρω). 

Δεν μπορούν να φύγουν από την μόδα οι τσάντες. (Έκανα και μια μικρή έρευνα και δεν βρήκα κάποια μόδα στο παρελθόν χωρίς τσάντες, οπότε τείνω να πιστέψω πως όντως μπορεί να ισχύσει αυτό που είπα).

(Τώρα στο ακραίο σενάριο που ξεκινήσουμε να έχουμε σε όλα τα ρούχα μας ειδικές τσέπες που να χωράνε αρκετά πράγματα, έτσι ώστε να μην "αναγκαζόμαστε" να κουβαλάμε τσάντες, θα ζητήσω να με συγχωρέσετε που ήμουν τόσο στενόμυαλη...)

Εσείς τι νομίζετε πως θα είναι για πάντα μέσα στην μόδα;

|Ερώτηση 72|

Ποιος/α ηθοποιός υποδύεται τον ίδιο χαρακτήρα σε κάθε ταινία ή σειρά που έχει παίξει;

Η απάντησή μου

Αγαπητοί σινεφίλοι μαζευτείτε!

Μόνο εσείς μπορείτε να μας απαντήσετε αυτή την ερώτηση.

(Και όσοι έχουν μεγάλη παρατηρητικότητα όσον αφορά ταινίες και ηθοποιούς, φυσικά!)

Εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον ή κάποια ηθοποιό, οπότε υποθέτω πως η σκυτάλη είναι δική σας!

Ποιον/α ηθοποιό θα απαντούσατε;

Και πριν πάμε στην παρακάτω ερώτηση, οφείλω να σας προειδοποιήσω.

Η ΕΡΩΤΗΣΗ 73 ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ

|Ερώτηση 73|

Στο παρελθόν οι άνθρωποι θάβονταν μαζί με τα αντικείμενα που θα τους φαινόντουσαν χρήσιμα στην μετά-θάνατον ζωή. Τι θα ήθελες να θαφτεί μαζί σου, ώστε να το χρησιμοποιήσεις στην μετά-θάνατον ζωή σου;

Η απάντησή μου

Χμ... 

Υποθέτοντας πως θα υπάρξει ζωή μετά τον θάνατό μου και πως θα παραμείνω, επίσης, άνθρωπος, θα απαντούσα:

Τα γυαλιά μου.

(Το έχω πει κι άλλες φορές νομίζω, αλλά...) Πιστεύω πως θα μου φανεί αρκετά χρήσιμο το να βλέπω καθαρά.

Εσείς τι θα διαλέγατε να έχετε μαζί σας;

|Ερώτηση 74|

Ποια είναι η καλύτερη και η χειρότερη φάρσα που είτε σου έχουν κάνει είτε έχεις κάνει εσύ ποτέ σε κάποιον;

Η απάντησή μου

Πριν απαντήσω, έχω να σας ρωτήσω κάτι άσχετο: Το παρατηρήσατε ότι η μέρα που αντιστοιχεί στην ερώτηση 74 (αυτήν εδώ, δηλαδή) είναι η Πέμπτη; Και τι είναι την Πέμπτη; 

Τυχαίο;

...

Και τώρα προχωράμε στην απάντησή μου:

Νομίζω πως στην κατηγορία με τις χειρότερες φάρσες θα βάλω σχεδόν όλες εκείνες που κάναμε στο σχολείο την Πρωταπριλιά ως τάξη στους δασκάλους και τους καθηγητές μας. Ήταν πραγματικά τόσο fail και δεν νομίζω πως έχω άλλα λόγια για να τις περιγράψω...

Όσο για την καλύτερη, θέλει αρκετή σκέψη. Κυρίως γιατί πρέπει να θυμηθώ αν έχω κάποια. 

Α, βρήκα μια!

Όταν ο αδερφός μου ήταν μικρός (γύρω στα 3 - 4 χρονών), ανακάλυψα πως ο πατέρας μου είχε αγοράσει μια πλαστική αράχνη, ώστε να μας τρομάξει. Ε κι από τότε (και για λίγες μέρες μετά) έβρισκα ευκαιρίες και τοποθετούσα την αράχνη οπουδήποτε στον χώρο γύρω μας, για να χρειαστεί να "αντιμετωπίσει" την αράχνη. Περιττό να πω πως την φοβόταν.

(Και πως ακόμα έχει μια φοβία για τις αράχνες, ακόμα και τις πιο μικρές...)

Αλλά έτσι είναι τα αδέρφια... 

(Και για να μην αγχωθείτε: μου έχει κάνει κι εμένα πολλάαα...)

Πείτε μου την καλύτερη και την χειρότερη φάρσα που θυμάστε.

|Ερώτηση 75|

Σε ποιο άτομο όταν μιλάς κάνεις μεγάλη προσπάθεια να είσαι ευγενικός;

Η απάντησή μου

(Δεν λαμβάνω υπόψη μου το αυτονόητο γεγονός πως είναι απαραίτητο να είμαστε ευγενικοί όταν μιλάμε με τον οποιονδήποτε).

Η αλήθεια είναι πως (ευτυχώς) δεν έχω κάποιο τέτοιο άτομο στην ζωή μου. Δηλαδή, δεν έχω κάποιον που να χρειάζεται να του μιλήσω και να μην μπορώ να είμαι ευγενική.

Έχω γνωρίσει, όμως, ένα σωρό άτομα από τα οποία έπαιρνα μια κακή αύρα κι έπρεπε να προσπαθήσω αρκετά για να διατηρήσω την ευγένεια αλλά και την ψυχραιμία μου.

Οπότε, μπορείτε να προσθέσετε και αυτήν την ερώτηση στον σωρό με εκείνες που δεν ξέρω ή μπορώ να απαντήσω!

Εσείς ποιο άτομο θα λέγατε;

|Ερώτηση 76|

Από πού παίρνεις τα περισσότερα διακοσμητικά του σπιτιού σου;

Η απάντησή μου

Έχω να αγοράσω διακοσμητικά για το σπίτι εδώ και δύο χρόνια σίγουρα! 

Και θα σκεφτείτε πως αυτό δεν σας αφορά ή πως δεν σχετίζεται με την ερώτηση.

Κι όμως...

Ο συνδυασμός της κακής μου (κι ίσως επιλεκτικής) μνήμης και των δύο τουλάχιστον χρόνων που έχουν περάσει νομίζω πως θα με δυσκολέψει στην απάντηση τούτης εδώ της ερώτησης.

(Και κάπου εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω πως το κεφάλαιο αυτό δεν είναι sponsored από κανέναν χορηγό. Και κάπου εδώ γελάνε και οι πέτρες...)

Εν τέλει αυτό που ήθελα να πω είναι πως τα περισσότερα τα έχω αγοράσει από τα Jumbo.

Δηλαδή, νομίζω.

Δηλαδή, υποθέτω.

Δεν είμαι και εντελώς σίγουρη...

Αφήστε που δεν αγοράζω καινούρια διακοσμητικά γιατί δεν με ενοχλούν αυτά που υπάρχουν ήδη, που αυτό σημαίνει πως δεν μπορώ να σας απαντήσω σε ενεστώτα...

(Ελπίζω να μην έκαψα τα λειτουργικά σας κύτταρα, γιατί τα χρειάζεστε για το υπόλοιπο της μέρας σας).

Από πού αγοράζετε εσείς;

|Ερώτηση 77|

Ποιο φαγητό είναι πεντανόστιμο, αλλά για κάποιον (ιατρικό ή άλλο) λόγο δεν μπορείς να το φας;

Η απάντησή μου

Δόξα τω Θεώ δεν έχω καμία ιατρική εντολή που να μου απαγορεύει να φάω κάποιο συγκεκριμένο φαγητό.

Αλλά αφού η ερώτηση έχει μεγάλο εύρος λόγων θα πω το εξής:

Το παστίτσιο και τα χορτοπιτάκια της γιαγιάς μου. Πραγματικά υπέροχα και τα δύο.

Ο λόγος που δεν μπορώ να τα φάω πλέον είναι γιατί η γιαγιά μου είναι πολύ μεγάλη και δεν μπορεί να μαγειρεύει τέτοια δύσκολα φαγητά.

(Κάποτε, όμως, θα πάρω την συνταγή και θα δοκιμάσω να τα φτιάξω εγώ. Και τότε δεν θα είναι έγκυρη η απάντησή μου σε αυτήν την ερώτηση, ουπς).

Εσείς ποιο φαγητό θα λέγατε;

That's all!

Μόλις τέλειωσαν και οι εφτά ερωτήσεις για αυτήν την εβδομάδα!

Ελπίζω να σας άρεσαν και να διασκεδάσατε έστω και λιγάκι. 

Νιώθω πως σιγά - σιγά αρχίζουμε να γνωριζόμαστε καλύτερα μεταξύ μας και (δεν σας κρύβω) πως είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα! 

Εύχομαι να γεμίσατε χαρά, όρεξη και ζωντάνια μετά από αυτό το κεφάλαιο. Ο λόγος; Δεν έχω ιδέα! Απλά θέλω να είστε χαρούμενοι με ό,τι κάνετε!

Μοιραστείτε την γνώμη σας για τις ερωτήσεις.

Αν σας άρεσαν. Αν δεν σας άρεσαν. Τι ήταν αυτό που σας άρεσε ή δεν σας άρεσε.

Δεν χρειάζεται να είναι κάτι γενικό. Μπορεί να είστε και υπερβολικά συγκεκριμένοι για κάτι που δεν βρήκατε ωραίο ή για κάτι που σας χαροποίησε.

Εννοείται πως θέλω να μάθω ποια ήταν η αγαπημένη σας ερώτηση από αυτό το κεφάλαιο!

(Εγώ θα διαλέξω την 77. Είναι ερώτηση σχετικά με φαγητά. Και μόνο αυτό, αρκεί για να κερδίσει την θέση στην καρδιά μου...)

Λίγο μελοδραματική. Δεν συμφωνείτε;

Τελευταίο νέο για σήμερα:

(Θα μπορούσαμε να το πούμε και προώθηση...)

Συντονιστείτε στον λογαριασμό μου στο Instagram (pylolia_wattpad. Θα βρείτε λινκ στην περιγραφή του προφίλ μου εδώ στο wattpad), γιατί την Πέμπτη έρχεται νέο project!

Καλά διαβάσατε!

Στο νέο αυτό project (για το οποίο και σας ρώτησα πριν από περίπου δύο μέρες μέσω των ανακοινώσεων του wattpad) θα χρειαστούμε το Instagram για να γράψουμε μια ιστορία.

Μαζί. Βεβαίως!

Ας μην σας ζαλίζω άλλο σχετικά με αυτό. Ούτως ή άλλως λίγες μέρες έμειναν έως τότε. Ξεκινάμε από Απρίλιο!

Σας ευχαριστώ που διαβάσατε για άλλη μια φορά την "ιστορία της ζωής μου" και μου κρατήσατε παρέα και αυτήν την εβδομάδα!

Τα λέμε την επόμενη Δευτέρααα!

(Και αυτήν την φορά θα είμαι συνεπής!)

ΥΓ. Πάω να απαντήσω στα σχόλιά σας στο προηγούμενο κεφάλαιο. Πώς το ξέχασα απορώ!

ΥΓ2. Note to self: Μόλις βρω χρόνο να αλλάξω και το ευχαριστήριο μήνυμα. Να μοιάζει πιο πολύ με banner.