"Hindi ako nagpapatalo. I'm just trying to impress you." Nakangiting saad nito.

"Then it won't work for me!" Matigas niyang sabi.

Napangisi na lang ang binata sa ginawa niyang pagtaray. Nang nagsalita na ang emcee sa harapan.

"Goodevening everyone, let me have your attention please." Utos pa ng emcee.

Kaya marahan siyang lumingon. Imbes na makinig ay tumalon ng milya-milya ang kanyang puso.

Dahil nagkalapit ang mga mukha nila ni Vernon. Nagtama ang kanilang mga mata. As in eye to eye contact!

Napalunok tuloy siya at nakita niya ang bawat ngiting sumungaw sa mga labi ng binata.

"I don't know why I'm acting like this. Maybe because your eyes is so mesmerizing." Anito na may pilyong ngiting kasama.

"Really? Pasensya na Vernon ha. Hindi kasi ako madaling mauto eh." Seryosong saad niya rito at iniwasan ang mukha ng binata.

Tumayo siya dahil napa-awkward na ng pakiramdam. Na para bang mapapaso siya kapag katabi niya ito ngayon.

"Where are you going?"

"Sa restroom bakit sasama ka?!" Nanlaki ang mga mata niya dahil nadulas ang dila niya.

"If you want me to come. Then I'll join you sweetheart." Pilyong sabi nito sa kanya.

"Tell that to the marines." At mabilis siyang tumalikod. Palayo sa lugar na iyon.

Hinanap niya ang restroom. Dahil alam naman niya ang parte ng bahay. Kaya hindi siya nahirapan.

"Walang hiya talaga ang mokong na yun! Akala mo kung sino! Nakakainis!" Aniya sa harap ng salamin.

Naroon siya't nilalabas ang kanyang buong inis sa binata. Kaya sumigaw siya ng malakas.

"Hoy! Okay ka lang?" Ani ng isang babae.

"A-ay oo pasensya na." Nahiyabg sabi niya.

Akala kasi niya walang tao. Yun pala meron. Kaya nagmadali siyang lumabas sa restroom. At bumalik na sa party.

Hindi pa siya nakakalapit ng mabuti. Ay nadatnan na lamang niyang may kausap ng babae si Vernon. At hinawak-hawakan pa nito ang nakalugay na buhok ng babae.

Nakita niya kung paano tumawa ang binata. Kung paano ito nakikipaglambutshingan sa babae.

"Affected ka? Tumigil ka dyan. Sa kagaya niyang lalaki malabo ang sumeryoso." Aniya sa sarili.

Nang lumakad siya pabalik sa kanyang upuan. Nang may hangin na dumaan. Kaya nilipad ang kanyang buhok. At hindi niya sinadyang mapangiti siya ng kaunti.

Nang papalapit na siya sa kinaroroonan nina Vernon at sa kausap nitong babae. Kaagad itong ngumiti sa kanya.

"A-ahm Ronna may kasama pala ako." Biglang sambit ng binata ng nasa likuran na siya ng babae.

"Ay! Ganoon ba? Akala ko pa naman Vernon wala kang girlfriend. Sige alis na ako."

Kumunot-noo siya. Girlfriend? Sinong tinutukoy na girlfriend ng lalaking ito?

"Kasama mo girlfriend mo? Saan?" Aniya at palinga-linga pa na hinahanap ang sinasabing kasintahan ng binata.

"Nasa harap ko siya."

Tumaas ang isang kilay niya.

"For your information Vernon. Hindi kita kilala at hindi ako kaladkaring babae. Girlfriend yang mukha mo!"

Ngumiti lang ito at aakmang uupo na sana siya. Ay hinila nito ang upuan. Subalit mabilis niya itong pinigilan. Nagsipagtagisan pa siya rito ng tingin.

"I'm just pulling the chair for you."

"Kaya ko na toh."

"Wala bang humihila ng upuan para sayo?"

"Ano bang pakialam mo? Bakit may magbabago ba sa buhay ko? Wala naman ah." Sarkastikong singhal niya rito.

"Galit ka na naman. Mas lalo ka tuloy gumaganda." At umupo ito sa tabi niya.

"Pwede ba Vernon, ayaw kong masira ang gabing ito ng dahil sayo. At saka diba dapat sa bagong ikakasal nakatuon ang mukha mo. Ba't ako ang iniintindi mo?"

"You have some point. But the thing is, I just can't help it."

"Help what?" Aniya niyang nagniningkit ang kanyang mga mata

"To annoy you." Ngumiti pa ito.

"Ah ganoon?" Lumipad na sa ere ang kamao ni Raffy. Nang bigla namang naghatid ng mga pagkain ang mga waiter.

"Excuse lang po ma'am." Magalang na ani ng waiter.

Kaya naman nakaligtas si Vernon sa kamao niya.

"Pasalamat ka." Matigas na usal niya.

"If you won't stop mumbling. I will not think about it but to kiss you."

Napaatras siya ng kaunti. Dahil sa sinabi nito. Narinig pa niyang ngumisi ang waiter.

"Anong nginingisi-ngisi mo dyan?" Aniya at binigyan niya ito ng matalim na tingin.

"Wala po ma'am." Nakayukong anito.

"A woman like you should learn a lesson."

"What did you just say?"

"Nothing, just eat you food or else..."

"Or else what?" Hamon niya rito.

"Hey guys... what's up? Are we all good here?" Masayang ani pa ni Elaine. Na nakapatong pa ang magkabilang kamay nito sa balikat nila ni Vernon.

"I'm good Elaine, but I don't know with her." Kibit balikat na sagot ni Vernon. Habang kumakain ng salad.

"Why? What happen?" Nasa boses pa talaga ni Elaine ang panunukso sa kanya.

"I don't know. Why don't you ask her."

Nilingon siya ng kaibigan. At tinagilid nito ang ulo. Na ang ibig sabihin 'ay bakit'.

"Ask me? Huwag kang mag-alala sasagutin ko yan. Eh pano ba naman kasi tong pinatabi mo sakin. Ang kapal kapal ng mukha. Akala mo kung sinong artista. Daig pa niya si Jason Statham." Patuloy niyang paglalahad.

"Jason Statham? Ano ba naman yan Rafaela. Ikukompara mo ako sa halos magkasing-galing lang kami." Natatawang ani pa nito at papaling-paling nalang ng tingin si Elaine sa kanilang dalawa.

"Tingnan mo nga yan Laine. Ganyan ba ang matinong lalaki? Pumapatol sa babae. Hanep naman pala ang dugong na nanalaytay dyan sa katawan mo ano?"

"Alam niyo, nakakatawa kayong dalawa. As far as I know, magkasintahan lang ang nag-aaway. Pati narin pala strangers." Natatawang saad pa ni Elaine sa kanila.

Kaya naman napatahimik siya at umayos ng pagkaupo. Nakita niyang hindi man lang umimik ang binata. Sa halip ay ngumiti pa ito.

"I know both of you will enjoy the rest of the night. Or should I say you will enjoy being together."

"Elaine!" Saway niya rito.

"Save it Raff. Dito mo na ako." At tumalikod na ito papalayo.

"Vernon, mag-ingat ka sa kaibigan ko matinik yan." Pahabol pa nitong tugon.

Pinandilatan niya ng mga mata ang kaibigan. At tinawanan lamang siya nito.

"Should I be careful? Or you should be careful." Nagsimula na naman itong asarin siya.

"Pakiusap Vernon tama na. Gusto kong kumain ng walang anuman istorbo, maaari ba?" Mariing aniya na tila sumusuko.

"Okay, I'll respect that."

"Good, maayos ka naman palang kausap."

"Of course." At tinuloy na nila ang pagkain ng mga pagkaing hinatid sa kanilang mesa.

Habang pinatugtog isang lovesong. Na handog sa dalawang ikakasal.

Please don't let this feeling end

It's everything I am everything

I wanna be. I can see what's mine now.

Finding out what's through since I found you.

Looking through the eyes of love...

Kahit na wala pang karanasan sa kung ano ang pag-ibig. Nadama niya ang bawat mensahe ng kanta. Habang nagpatuloy ito sa pagtugtog.

Hindi niya namalayan na nilalaro na pala niya ang pagkain. Na tila wala sa sarili at ang lalim ng kanyang iniisip.

"Raff? Are you okay?" Nag-aalalang ani pa ni Vernon. Sabay hawak ng kanyang braso.

Tiningnan niya ang kamay nitong nakalapat sa kanyang braso.

"Sorry. I'm just concern." Sumeryoso naman ang mukha nito.

"I'm fine, let me tell you some. Don't be like that."

"Like what?" Kunot noong tanomg ng binata.

"If you have that kind of face. Hindi babagay sayo." Aniya na tila ba nakabawi sa binata.

"What kind of face? Being serious? Why not? Besides Rafaela, minsan lang ako sumeryoso. At yun ay sa taong gusto ko." Pagtatapat nito sa kanya.

Natigilan siya ng sandali. Pakiramdam niya tuloy na pinaparinggan siya nitong. Hindi ang isang kagaya niya ang seseryosohin nito. Tama ano bang karapatan niya? Wala naman diba.

"Tama ka, kaya nga ang pangit mong tingnan."

Tumawa ito ng medyo malakas. Yung tawang hindi pampikunin o nang-aasar. Isang tawa na talagang natural at totoo.

Tinitigan niya lang ang binata. Subalit umiwas rin siya ng tingin.0

"Kung sino man yang taong gusto mo. Ang swerte niya dahil mahal mo siya." Pilit niyang tugon.

"Sana nga...." anito.

"She's so lucky." Mahinang usal niya at sinigurado niyang hindi ito maririnig ng binata.

Kung minsan nga naman, gusto mong maging tapat sa sarili mo. O di kaya ayaw mong masaktan o umasa man lang.

Subalit ng dahil sa kanilang pag-uusap. Ayaw niya gumaan ang kanyang loob sa binata.

"Excuse me..." aniya niya sabay taas ng kanyang kamay. Para makita ng waiter. Lumapit naman ito.

"Isang vodka nga." Utos niya sa waiter at tumango lang ito.

"At saka isang Johnny Walker rin."

Sinulyapan niya ito at ningitian lang siya.

"What? Do you think I will let you drink all by yourself."

"Wow, I'm so flattered na touch naman ako sayo." Inirapan niya ito.

"What do you do, Raff?" Usisa nito sa kanya.

"A-ahm, I'm sitting beside with such an arrogant man."

"Arrogant? For your information. I am not that arrogant. I mean is, ano ba ang trabaho mo?"

"A-aah... I'm a secretary, how about you?"

"Well, I'm just an ordinary man with lots of connection." Mapakla pa itong natawa.

"Halata naman eh, sa ayos mo palang. Iisipin ko talagang mayaman ka't arogante."

"Bakit ba? Kapag pinanganak kang mayaman arogante na agad. At ikukompara mo ang buhay ko sa buhay ng ibang tao? Hindi rin naging madali ang maging mayaman Rafaela." Pangatwiran nito sa kanya.

"Really? So you mean by that, being rich is not simple and easy?"

"Exactly, kasi kapag mayaman ka. Marami kang iisipin hindi katulad ng ibang tao na simple lang ang buhay walang iniisip. Kundi ang maging simple lang ang buhay. " Seryosong saad nito.

"Dahil kaming mahihirap hindi katulad niyong mayayaman. Makukuha niyo ang lahat ng gusto na hindi pinagpapawisan o pinagpapaguran."

"Raffy pinanganak akong ganito. Bakit pinili ko bang maging mayaman? Hindi naman diba, sabihin na lang natin na ang swerte mo kasi nakakilala ka ng isang mayaman na tulad ko." Ngumiti pa ito sa kanya.

"Ako swerte? Eh parang ang malas ko naman ata kasi nga nakilala kita diba? Hindi mo ba makuha yun?"

"Tama ka, ang malas ko nga kasi ngayon lang kita na kilala." At sumeryoso na naman ito. Habang nakatitig lang ang mga mata nito sa mukha niya.

"May dumi ba ako sa mukha?" Nakataas ang isang kilay niyang tanong rito.

"Wala naman..." at umiwas rin ito.

"Ma'am sir, here's your drink." ani pa ng waiter.

Kinuha niya ang kanyanh kopita at sidimsim muna ang aroma ng alak. Bago niya iyon ininom.

"It taste delicious." Aniya.

"It's always delicious especially when your sitting beside of such a beautiful lady like you. Cheers."

Tinapunan niya ito ng matalim na titig.

"You don't leave me hanging don' you?"

Kaya napilitan siyang itaas ang kanyang kopita at nakipag-cheers sa binata.

"Happy?" Sarkastikong aniya.

"Very much..." anito sabay inom ng alak.

"Hmm... I can't do this anymore."

"Why? Were just gettin started you know." Anito na talagang pinatatamaan siya kung talagang kakagat siya rito.

"Vernon, I know a man like you. Your playboy and a hooker."

"Jeez! We have some recap here Raffy. Earlier you called me an arrogant. Ngayon naman playboy at hooker ako? Goodness, what's your with you Raffy."

"Fyi, it's my way of saying to a person just like you." Aniya sabay turo pa sa dibdib nito. Tila ba nahihilo na siya siguro'y dala ito ng kanyang nainom.

"Ah...uhhhmm..." napatango ang binata. At marahang hinawakan ang kanyang kamay.

"I just thought, that a girl like you has a soft hand. Diba sabi mo mahirap ka lang?"

"Oo mahirap lang ako at bakit anong paki mo kung malambot ang kamay ko." Hinawi niya ang kanyang kamay.

"Nothing, I just want them lingers to ears, ang lambot kasi." Pabirong sabi pa nito sa kanya na may pilyong ngiti.

"Alam mo, kanina pa ako nagtitimpi sayo! Kung ayaw mo kong tigilan doon tayo sa labas!" Mariing saad niya rito.

Tumawa lang ito sa kanya. Napuno na talaga siya sa lalaking ito. Parang ang sarap ng sapakin at durugin. Wala siyang pakialam kung gwapo ito!

"Talaga bang ginagalit mo ko?!" Galit na galit niyang sabi.

At napakakalmado parin ng binatang umiinom ng alak. Hindi na siya makapagpigil pa at tumayo siya't nagwalk-out.

Pagalit siyang lumakad papalayo sa party. Tumungo sa kabilang hardin ng bahay. Alam niya kasi ang pasikot-sikot ng lugar.

Umupo siya sa may upuang kawayanan. Na tila pininturahan ng varnish. Para magmukha itong kaaya-aya.

"Tumataas ang tensyon ko sa lalaking yun! Nakakabwisit! Kung hindi lang engagement party ni Elaine. At nakapagbihis ako ng tama! Talagang uupakan ko ang pagmumukha nun!" Nanggigilaiti niyang sabi na tila gigil na gigil sa binata.

"Then what are you waiting for? You want to hit me? Then hit me." Sabi nito na tila nasa likuran niya ang binata.

Napalingon siyang naniningkit ang kanyang mga mata sa galit.

"O ano na? Ngayon at andito na ako sa harapan mo. Gusto mo kong suntukin diba?"

Tumayo na naman siya at humakbang papalayo rito.

"Why are you walking away? What are you waiting for? Come on just give me your best shot." Paghahamon nito sa kanya.

She groaned in angry. At mabilis niyang sinugod si Vernon. At lumipad ang kamao niya sa ere patungo sa mukha nito. Subalit nakailag ang binata.

Napaatras ito sa kanya at sinuntok na naman niya ito. Nakailag parin ito.

"You really make me angry huh?!" At sinugod na naman niya ang binata. At mabilis itong nakailag sa ikatatlong pagkakataon. At siya pa mismo ang nagulat sa ginawa nito.

Dahil pinakot siya nito at nawalan siya ng balanse. Kaya siya natumba. Ngunit nasalo naman siya ng binata.

"I told you already. I have a good reflexes. You didn't listen" nakangiting anito.

Para tuloy siyang kinakapos ang hininga. Sa sobrang pagod na pagsugod rito.

Ngayon, hawak hawak na naman nito ang kanyang baywang.
Napalunok siya ng hinigpitan pa nito ang pagkahawak.