Hinatid siya ng binata hanggang sa dako ng kanilang lugar. Mabuti na lang at humupa na ang baha. Na kagabi pa'y halos hanggang tuhod ang taas nito.

Napalunok siya't napasulyap kay Vernon. Naisip niyang mainam ng pangunahan niya iyon sa hindi. Kaysa sa mauwi ito sa anumang bagay na maaari niyang pagsisihan sa bandang huli.

"Dito na lang." Saad niya.

"Sigurado ka?" Tanong nito at tumango naman siya.

"But it's not nice that I'll just drop you here."

Nasa kanto pa kasi sila ng kanilang subdivision.

"It's okay Vernon, malapit lang naman ang amin."

"Where is your house exactly? I'll take you there." Tanong nito na patuloy parin sa pagmamaneho.

"Okay lang talaga ako, dito mo na lang ako ihinto."

"I said where is your goddamn place?" Mariin nitong tanong sa kanya.

"Fine. Nasa unahan asul na gate yung amin."

Hindi umimik ang binata at pinarada ang sasakyan sa harap nga ng kanilang gate.

"I'm sorry Raff, gusto ko lang talaga na ihatid kita sa bahay niyo."

"Bakit naman? Sanay naman akong maglakad eh."

"That's my point, ayaw kong maglakad ka samantalang andito naman ako na pwede kang ihatid sa kung saan ang inyo." Seryosong ani nito.

Uminit ang pisngi niya roon. She just blink her eyes and slightly breathe.

"Salamat sa paghatid Vernon. Ingat ka sa pagmamaneho."

"Hold on." At mabilis itong lumabas at umikot sa passenger's seat. Pinagbuksan siya nito ng pintuan.

"I just notice that your being so kind with me. Bakit doon sa babae kanina iba ang trato mo sa kanya?" Saad niya ng makalabas na siya sa kotse.

"Napansin mo rin pala iyon. There are times that I might be kind and gentle Raff. But there are times too that I may be too rough and mean."

"Kung magiging suplado ka lang naman. Ay huwag na at baka mabanas na naman ako sayo." Ani niya.

Ngumisi pa ito sa kanya. Kaya napataas ang kilay niya ng dahil doon.

"Mahilig ka talagang mang-asar ano? Hay nako, sige mauna na ako salamat sa paghatid."

"Your welcome Raff, next time again?"

"Next time? Maybe yes or maybe not." Kiming napangiti nalang siya rito. At pumasok na ang binata sa kotse nito.

"There won't be next time Vernon. I'll make sure of it." Anas niya sa sarili ng makalayo na ang binata sa kanila.

Nang makapasok na siya sa kanila. Doon pa niya naalala na hindi niya pala dala ang damit na sinuot niya kahapon.

"Shit!" Napamura siyang hinubad ang kanyang heels at nilagay sa shoe rack.

"Anak, andyan ka na pala. Akala ko matatagalan ka pa."

"Hindi po ma." Aniya at humalik siya sa pisngi ng ina.

"Oh bakit ganyan ang suot mo'ng damit? Nasaan pala yung suot mo kahapon?"

"Basang-basa pa kasi. Kaya pinahiram na lang ako ni Elaine ng damit na hindi na niya ginagamit." Pagsisinungaling niya sa ina.

"Ganoon ba anak. Kumusta naman ang party?" Usisa ng kanyang ina sabay upo nito sa sofa.

"Okay naman po. Hindi lang iyon simpleng party ma. Dahil malapit na pala siyang ikasal."

"Ganoon ba, masaya ako para sa kanya." Nakangiting anito.

"Sige ma, akyat muna ako." Muli siyang humalik rito at kunwa'y umakyat sa kanyang kuwarto.

Gusto niyang magpahinga. Dahil sa pagod o di kaya dahil sa isang abala. Things we're not so easy to Raffy. Lalo na sa bagay na kanyang hinahawakan.

Nasapo niya ang kanyang noo. Sa pagkakataong ito. Napag-isipan niyang bumalik sa casino. Para magmanman ulit.

"I will make sure. From this moment I will have a hint for that damn suspect!" Mariin niyang sabi sa sarili.

Pinlano niya ang lahat ng kanyang gagawin. Hanggang sa dumating na ang oras. It's just the same thing. She climbed down through that window. And grab her motorcycle out from their house.

She did it quickly but silently. That no one will see her. Until she had it on her way out through their gates going too far from their place.

She start the motorcycle. And drive like a theft. So swiftly but surely. All she knows, she had to do it right! At this time. To arrest the bad guy.

Meanwhile, when she nearly close by at the casino. She park her motorcycle in a distance. When she take off her helmet and hang on it. She probably take a deep breath.

Scared felt into her heart at that moment. Then, she just touched her chest and rub it. To ease this feeling away.

Then, she walk in to that casino. She wear black jeans and a silver sleeveless.

Stupid cat! Something frightened her and she didn't know what it is.

She glance every sides of the street before she enter into the casino.

"This is not good. For all this times, ngayon pa ako kinabahan." Mahinang sambit niya sa sarili.

Natural lang ang pagpasok niya sa lugar. Napamasid siya sa bawat paligid. Lumapit siya sa counter table para umorder ng inumin. Liquor is some kind of a thing to her. Sa wala na siyang ibang maisip para pampawala ng kaba.

"One Martini please."

"Hard or light ma'am?"

"Light please." Aniya sa bartender. Habang naghihintay ng kanyang inumin. Palinga-linga siya sa palagid.

Nakita niya ang mga tauhan ng may-ari ng casino. Na nakabantay sa bawat galaw ng mga customers na naroon. Habang naghihintay ng tyempo.

Namataan niyang may dalawang lalaki ang kapapasok lang. Shit it can't be! They we're together?!

Hindi siya masyadong nagpapahalata. Baka makursunadahan siyang naroon din siya. Nang binigay na sa kanya ang kanyang inumin. Ay lumipat siya ng ibang table. Dahil pansin niya papunta sa kinaroroon niya ang mga ito.

Nang nakalipat na siya ng upuan. Ay hindi siya mapalagay. Kaya na painom siya. Dahil sa kilala niya ang kasama ng binata.

"Bakit sila magkasama? Bakit sila magkakilala? Anong koneksyon nila sa isa't-isa?" Iyan ang mga tanong na bumabagabag sa kanyang isipan. Habang nilalagok ang baso ng inumin.

"Shit! Papunta pa talaga sila rito!"

She was sitting in a vacant table. Kaya tumayo siyang bigla habang malayo pa ang mga ito at hindi pa nakakalapit.

Kitang-kita niya ang dalawang binata na umupo sa upuang inalisan niya. Pakiramdam niya'y mawawalan siya ng pokus sa sarili niyang plano.

Gayunpaman kailangan niya parin'g makakuha ng panibagong ebidensya. Kaya naman, para sa kapakanan ng kanyang trabaho. Umalis siya sa kanyang kinatatayuan.

At nang makalayo na siya ay nakita niya ang isang lalaki. Kausap niya ang isa pang lalaking nakita niya noong isang araw. Na pumatay sa isa sa mga naglalaro roon.

Napansin niyang tumango ang naturang lalaki. Pagkatapos ay lumakad rin ito papalabas ng casino. Kaya maagap niya iyong sinundan ng hindi nagpapahalata.

Nang makalabas na ang lalaki sa casino. Ay kaagad siyang lumabas.

"Shit! Nasaan na siya."

Mabilis niyang tinakbo ang kanyang motor. Pansin niyang wala pa naman siyang nakikitang sasakyan na lumalabas sa parking area.

"Maghihintay muna ako rito."

Ilang minuto siyang naghintay ay may lumabas na itim na sasakyan sa parking area. Hindi niya makita ang loob nito dahil naka-tint ito.

Mabilis niyang pinaandar ang kanyang motor. At kahit na may kalayuan ang kotse ay nagawa parin niya itong sundan...

Namataan niyang tila napansin siya ng mga ito. Kaya dumistansya siya sa mga ito. At hinayaan niyang mauna ang ibang sasakyan sa kanya.

Nakita niyang lumiko ang sasakyan sa may kanto. Kaya mabilis niyang pinaandar ang kanyang motor.

"Dammit! Makakalayo sila!" Nang dumating siya sa may kanto ay nilagpasan niya iyon. Nakita niyang huminto ang sasakyan.

Kaya ng makalagpas siya sa mismong kalsada na kinaroroonan ng mga ito. Ay pinarada niya ang kanyang motor at bumaba.

Lumakad siya patungo roon. Subalit nagtago muna siya sa isang haligi. Para tingnan kung may tao pa ba sa kotse.

Kinuha niya ang isang maliit na circular gadget niya sa kanyang handy bag. Na ginagamit kapag madilim ang paligid. Inilapat niya iyon sa kanyang mata.

"Mabuti naman at wala na sila sa kotse." Kaya mabilis siyang napatakbo papalapit sa kotse. At nilagyan niya ng maliit na tracing device ang ilalim ng sasakyan.

Pagkatapos ay bumalik na ulit siya sa kanyang motor. At kinuha ang phone sa kanyang bag. Tinipa niya ang cellphone para malaman niyang saan ang direksyon ng lugar na pupuntahan ng mga taong iyon.

Nakita niya sa kanyang screen na gumalaw na ang sasakyan. Kaya sinundan na naman niya ang mga ito. But this time, medyo malayo na siya. Kasi may tracing device na naman siyang inilagay.

Nang makita niya sa screen na huminto ito sa isang pinaglumaang hotel. Ay hininto rin niya ang kanyang motor sa kabilang lote ng kalsada na may kalayuan sa mga ito.

"Ano na naman ba ang gagawin niyo rito?" Aniyang nakatago sa bandang malayo. At kinuha niya ang kanyang silencer.

Sa laking gulat niya ay nakita niya ang isang tao. Na nakatali ang mga kamay nito at nakatakip ang mga nito ng itim na tela.

Tantiya niya ang biktima na iyon. Nililipat pala nila ito ng lugar. Habang papaakyat pa sila sa hagdan.

Kahit nasa malayo siya ay kitang-kita niya parin ang bawat angulo ng mga ito.

"I take y'all here." Binaril niya ang dalawang tauhan at natumba. Ang mga ito sa sahig.

Palinga-linga ang lalaking nakatayo lamang roon. Nilagay niya ang kanyang baril sa kanyang likuran at nilapitan ang lalaki.

"Huwag kang maingay at sumunod ka nalang sakin." Mariing sabi niya rito.

"Sino ka?" Tanong nito.

"Mamaya ka na magtanong. Kailangan na tayong umalis rito." Kinuha niya ang tela sa mukha nito at tumalikod rito.

Nagtataka ang mukha nito at napatingin sa mga taong nakahandusay kalsada.

"Ano? Tutunganga ka pa ba dyan o susunod ka sakin?"

Daglit itong napahakbang at lumapit sa kanya.

"Kalagan mo naman ako." Pagmamakaawa nito.

"Kakalagan lang kita kapag tumahimik ka at susunod sakin."

Tumahimik naman ang lalaki at napasunod sa kanya. Mabilis ang kanilang kilos para hindi sila maabutan ng iba pang mga tauhan ng mastermind.

"S-sasakay ako dyan?" Anito ng makita nitong sumakay siya sa kanyang motor.

"Bakit may problema ka?"

"Wala naman." Kaya napilitang sumakay ang lalaki at pinaandar ang kanyang motor at umalis na sila sa lugar na iyon.

Kinapa niya ang kanyang cellphone nang huminto sila sa isang kanto malayo sa lugar na kanilang pinanggalingan.

"Hello sir? I'm sorry to wake you up in the middle of the night. I had the victim already." Aniya.

"Okay sir, masusunod." At pinutol naman niya ang tawag.

"Saan mo ba ako dadalhin?"

"Sa opisina namin, huwag kang mag-alala may magbabantay naman sayo doon."

"Siya nga pala, salamat sa pagligtas mo sakin." Anito at pinaandar niya ulit ang kanyang motor.

"Walang anuman." Sagot niya at unalis na sila.

Nang makarating na sila sa kanilang opisina. Dumiretso sila sa isang building na kalapit lamang sa kanilang headquarters.

Tinanguan lang niya ang information. Kaagad na binigyan ng susi.

Walang nagawa ang lalaki kundi ang sumunod sa kanya. Habang nakatali parin ang dalawang kamay.

"Wala ka ba talagang balak na kalagan ako?" Tanong nito ng nasa elevator na sila.

"Meron mamaya." Tumunog ang elevator at lumabas na sila. Patungo sa kwartong kinuha niya.

"Wag kang mag-alala dahil may magbabantay sa'yo rito." Aniya at humakbang siya papalapit sa lalaki.

"Akin na yan'g mga kamay mo."

Binigyan naman sa kanya ang mga kamay nito at kinalagan niya ang lalaki.

"You can rest now. By the way, I'm Raffy."

"Are you an agent?" Tanong nito at marahan siyang tumango. Ilang sandali lang ay may kumatok sa pintuan.

"Sandali lang." Aniya at binuksan ang pinto.

"Ben, mabuti naman at andito ka na."

"Ako po kasi ang pinapunta ni boss dito Ma'am. Kasama ko naman po si Allan subalit may binili pa sa baba."

"Ah ganoon ba, sige kayo ng bahala kay Mr. See ha. Uuwi na rin ako."

"Sige po ma'am, ingat po kayo."

"Salamat." At umalis na siya sa lugar na iyon. Halos bibigay na yata ang kanyang buong katawan dahil sa kapaguran ng kanyang trabaho.

Kahit hindi pa nadadakip ang may sala ang mahalaga ay ligtas ang biktima. Muntik na niyang paliparin ang kanyang motor dahil sa pagmamadali.

Mabuti nalang at walang abala sa kalsada kaya dire-diretso lang ang kanyang takbo. Hanggang sa nakarating na nga sa kanilang bahay.

Tumunog ang kanyang cellphone. Unknown number ang naroon. Ayaw niyang sagutin dahil hindi niya kilala ang tumatawag.

"Sino naman kaya toh?!" Mariing niyang sabi. Nainis niyang ikinansela ang tawag at umakyat sa bintana.

Nang nakapasok na siya sa kanyang kwarto. Ay mabilis siyang tumakbo patungo sa kanyang kama at umupo.

"Anak? Gising ka pa?" Katok nito. Hindi siya sumagot pakiwari'y siya ay mahimbing na natutulog.

Nang narinig niyang umalis na ang ina. Ay agad niyang hinubad ang kanyang damit. Dahil naiinitan na siya ng sobra. Kinuha niya ang damit pantulog at dahan-dahang humiga sa kama at natulog.

Kinabukasan, napahikab siya at napaunat ng balikat. Tiningnan niya ang kanyang phone.

She received a ten missed calls and one message. Eight from the unknown number and two from her boss and one text also.

Boss:

Please come at the office Raff. We need to talk.

"Ano naman ang pag-uusapan namin?" Tanong niya sa sarili.

Bumangon siya nagmugmog at nagsuklay. Pagkatapos ay bumaba na patungo sa kusina.

"Good morning ma." Aniya sabay halik sa pisngi nito.

"Goodmorning anak, siya nga pala. May tumawag kanina hinahanap ka."

"Ho? Sino raw po?"

"Hindi naman sinabi, kinakamusta ka. Bakit ano bang nangyari sayo?"

"Wala naman ma, okay naman po ako."

"Akala ko naman ay kung ano ng nangyari sayo, anak."

"Nako si mama, ayan na naman napakamaalalahanin." Malambing niyang sabi sabay yakap sa ina.

"O siya kumain ka na at baka mahuli ka pa sa opisina."

Kumain na siya at pagkatapos ay mabilis siyang naligo at nagbihis.

Pagkuwa'y nagpaalam siya sa ina at nagtungo sa opisina. Dumiretso siya sa opisina ng kanyang boss.

"Sir, pasensya na po at----" pasimula niya.