Paiwas-iwas ang tingin ko habang tinatahak ang hallway. Hindi ko alam pero kinakabahan ako at natatakot ng kaunti dahil sa nangyari. Hanggang ngayon kasi ay nagtatago ako sa lalaking 'yon. Hindi ko alam kung bakit gano'n na lang ang galit niya sa'kin tila ba ang laki ng kasalanan ko sa kaniya! Kahit sinabihan na siya na hindi ako ang nanakit sa kaibigan niya, pinipilit niya pa rin na ako talaga! Isabay mo na rin ang pag-ungol ulit ng halimaw na 'yon at ang biglaang paglitaw ng isang kakaibang ibon na sobrang laki!

"Ceress," I called her name. We are here at laboratory doing experiments. Some of my classmates are doing their bests to make healing potions. Those kind of potions are really great help when it comes to missions, especially to those students who aren't healers.

"Melliona, bakit?" Takang tawag niya sa'kin pabalik. Kunyari akong umubo tapos sabay lapit pa sa kaniya ng kaunti.

"Do you know someone named, ahm.. Heirra?" I curiously asked. 'Yon kasi ang tinawag sa'kin ng lalaking 'yon no'ng susugurin niya sana ako.

"Heirra? Hmm, wala eh, ask ko sa mga kakilala kong seniors, bet mo?" She said while smiling. Nagdadalawang-isip ako kung tatango ba ako o hindi pero kasi, hindi naman ganoon kaimportante sa'kin ang pangalan na 'yon. I was just curious because he called me with that name.

"S-Sige, just tell me if you got informations about that name."

"Bakit? Anong meron sa name na 'yon? It's a girl's name, wait, are you interested with girls now?" Agad ko siyang binatukan ng mahina dahil sa sinabi niya. Napa-pout na lang siyang napatingin sa'kin muli na siyang ikinailing ko na lang. Ano-ano na lang iniisip niya.

"Wala lang, someone called me with that name, baka namalikmata lang." I lied.

Dumistansiya na 'ko sa kaniya nang makitang papalapit na sa'min ang professor. Ayaw kong ma-bad shot at tiyaka, kailangan ko rin mag-focus sa ginagawa ko. Katulad ng karamihan, gumagawa rin ako ng healing potions. Ginagaya ko lang ang nasa libro at tiyaka, malaking tulong daw 'to para sa paparating na mga misyon. Malapit na 'yon lalo na't bukas na ang annual event.

Teka, bukas na nga!

"Ms. Melliona, I've heard that you're performing again, is it true?" Nahihiya kong hinarap si Professor Salvianna na ngayo'y nakangiti ng nakatingin sa akin. Rinig ko na siya ang pinakabatang propesor sa whole academy at maraming tumitingala sa kaniya dahil isa rin siya sa pinakabatang kapitan ng mga kawal sa Lalimar Island. She's not just beautiful, she's also strong especially in short range combat.

"O-Opo," I shortly responded.

"Wow, I will be able to see you on stage performing again! But aren't you nervous, Ms. Melliona? All classes will be there." She uttered back that made me feel down a bit. She just hit the spot.

"Ayon na nga po, hindi pa naman ako sanay na mag-perform sa ganoong karaming tao. Pero, siguro ito na po ang tamang oras para labanan ko ang takot ko. I think this will be the right time as well for me to get out from my comfort shell." I respectfully answered back. Siguro wala rin namang masama kung kakanta ako sa stage at tiyaka, wala naman akong masamang gagawin. Paghahandaan ko na lang inkasong lalapit sa'kin ang lalaking 'yon. Ang akin kasi, baka sila na namang tatlo ng kasamahan niya ang lumapit at pagtulungan ako.

Professor Salvianna smiled, "you know what? You're adorable and I already heard your voice so don't worry about it if that is your concern. Your voice is amazing. And the way you played your flute that time and the piano, it was so good. Knowing you are just a first year student." Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa sinabi niya. Ewan ko pero bigla na lang lumakas ang loob ko dahil ro'n!

Matapos ang klase, napagdesisyunan namin ni Ceress na pumunta ulit sa ball field. Nakakatakot pero parang kailangan ko ng maging matatag. Hindi puwedeng lagi na lang ako nagtatago sa lalaking 'yon. At tiyaka, wala naman akong kasalanan kaya bakit ako matatakot sa kaniya? Siya ang sumugod, hindi ako. Bagay lang sa kaniya ang ginawa kong pagsipa ng malakas sa private part niya! He deserved it.

Ceress and I was about to sit on the ground but we were stunned because of a sudden explosion in the middle of the field. I immediately felt nervous and scared because of it. All of the students are already screaming because of what happened. I narrowed my eyes to see what's happening but I can't see it clearly. The huge smoke from explosion is slowly swallowing the whole view of the field!

Ano na namang nangyayari?

"We have to get out of here, Melliona, mukhang may gulo na namang nagaganap! Gosh, this place is chaotic!" Ceress hysterically uttered.

"May malaking oso! May malaking oso!" Lahat ay 'yon ang paulit-ulit na sinisigaw na siyang ikinatigil ko. Napatingin ako kay Ceress na ngayo'y nag-aalala nang nakatingin sa akin. Napalunok na lang ako bago lumingon muli sa malakas na pagsabog.

"Hey! What's going on? Bakit naririnig namin na may oso? And what about that explosion?" Ceress asked one of the students from our class, at first, he was mesmerized not until he realized something. Fear got into him, he's now trembling!

"Ms. C-Ceress, may malaking oso ang inaatake ang mga estudyante!" Tarantang sagot ng lalaki hanggang sa mapalingon siya sa akin. Tila nagulat siya ng bahagya pero huminga na lang siya ng malalim habang kitang-kita ko ang takot sa mga mata niya. "P-Pero, ang mga oso, bumubuga sila ng apoy!" Tila natuod ako dahil sa sinabi ng lalaki na siyang dahilan kung bakit nanaas ang balahibo ko!

A bear that breathes fire?

"Okay, calm down, please call the president of our class. Sabihin mo sa kaniya, we need help." Agad tumango sa kaniya ang lalaki at agad na ring tumakbo ng mabilis. Sa sinabing 'yon ni Ceress, mukhang malaki ang maitutulong ng president ng Class-C. The leader of the Class-C building.

"Mukhang nakakapasok na ang mga ganoong halimaw sa academy, mukhang nanghihina na ang proteksiyon ng lugar na 'to." Ceress uttered. She is now dead serious. I know how knowledgeable she is but I didn't know that she's that knowledgeable! She knew a lot! But for me, those bears fore sure aren't monsters. They were just.. lost.

"Melliona, are you okay? Tara na, umalis na tayo rito. Sila na bahala diyan." Ceress was about to reach my hand but I distanced myself from her. I immediately noticed her confusing expression but I just sighed deeply.

"I'll help, Ceress. I.. will help." Hindi ko alam kung bakit 'yon ang lumabas sa bibig ko pero pakiramdam ko ay may kakayahan akong pigilan ang gulong 'to! Parang sa isip ko... parang responsibilidad ko ang nangyayari.

I am an animal tamer. I could just play my flute and then after it, I can hypnotize those bears.

Hindi ko na hinintay magsalita si Ceress dahil agad na akong tumakbo papunta sa direksiyon kung saan may napakalaking usok. Tanging ang sigaw na lamang na malakas galing sa kaibigan ko ang narinig ko. Hindi ko na siya nilingon dahil mabilis na ang pagtakbo ko katulad na lang rin ng mabilis na pagtibok ng puso ko. Hindi ko alam pero sa sitwasiyon na 'to, gusto kong tumulong. Hayop ang usapan rito, mga oso, hindi pupuwedeng may masaktan sa kanila. Mahal ko ang mga hayop at gagawin ko ngayon ang lahat para mapigilan sila sa pananakit ng mga estudyante.

I readied my flute and then ran fastly. I didn't know that I could run this furiously but because of an adrenaline feeling, I feel like I am ready to conquer this problem without hesitating. I want to help. That's what I am thinking.

Huminto ako sa paglalakad nang mapansing nasa malapit ko na ang mga oso. Hindi ko pa man sila nakikita pero ramdam ko na ang enerhiya't kapangyarihan nila mula sa kinakatayuan ko. Ang usok ay hindi pa humuhupa, ang ibang mga estudyante ay patuloy sa pagsigaw lalo na ang mga kababaihan, ang iba naman ay handang lumaban at kitilin ang mga oso na siyang ikinaba ko kaagad.

They shouldn't kill those bears. They are still part of this world.

I was stiffened when I suddenly heard a loud roar again and not until an explosion happened once again. Feeling nervous and scared, I just readied myself and my flute, ready to play a music.

"You again?" Napalingon ako sa katabi ko at napansing pamilyar ang mukha niya. Siya ang babaeng nakilala ko sa comfort room ng Class-B, and obviously, she is a Class-B student. She's wearing her usual blue uniform, her long blue wavy hair is flipping itself because of the strong wind. She's staring at me coldly with her sky blue eyes.

"I'm gonna help," I stated and then stared at the huge smoke again, not minding her. If this is just a normal day, I'll feel nervous because she's from other class. But because of my will, I am feeling and thinking nothing but to help the students to tame those bears.

"We already tried our best, those bears can't be stopped. No elemental powers can kill them." I heard from her but I didn't bother looking at her direction again. I just suddenly felt.. mad.

"You don't have kill them," I immediately responded. "Killing is not the only option in this world, remember that." I added not until the smoke is slowly fading. I heard her chuckled sarcastically and I felt that she was about to say a thing again but we heard loud roars again.

Hanggang sa makita ko na ang dalawang oso.

Tila natuod ako sa kinakatayuan ko dahil sa dalawang malalaking oso na halos kasing laki na ng isang puno! Nagliliyab ang bandang lalamunan nila hanggang sa tiyan nila at may kung anong berdeng usok akong nakikita na lumalabas mula sa likuran ng mga 'to. Napalunok na lang ako dahil sa bigla na lang napalingon sa direksiyon ko ang dalawa hanggang sa mapansin kong nagsisimula nang mamula ang kani-kanilang mga mata na para bang nagliliyab ang mga 'yon.

"It's on you, looks like you really wanted to be killed." Hindi ko pinansin ang sinabi ng babae dahil nakapokus lang ako sa dalawang malalaking hayop. Huminga ako ng malalim at itinapat sa labi ko ang maliit na butas ng plawta, kasabay no'n ay ang malalakas na namang mga ungol galing sa kanila.

"Melliona! Hey! Umalis ka diyan! Hindi sila tinatablan ng kahit na anong mga atake!" I heard from Ceress but I don't want to listen to her. I am sure of my decision and I will try my luck to hypnotize them. I will try to tame them kahit wala akong kasiguraduhan na magagawa ko silang paamuhin.

"Shit, Melliona! They are now running towards you! Umalis ka na diyan, maawa ka!" Malakas na namang sigaw ng kaibigan ko. Mas lalong lumakas ang tibok ng puso ko dahil sa mabilis na tumakbo papalapit sa akin ang dalawang oso habang nagsisimula ng magliyab ang kani-kanilang mga bibig. Natatakot man, napahinga na lang ulit ako ng malalim hanggang sa inihip ko na ng dahan-dahan ang maliit na butas ng plawta.

Pink sound waves immediately went out from the flute and it was so visible to my naked eyes. I feel some strong powers from those waves while the bears are still running towards me. I was praying for my luck knowing that those bears' hands will definitely kill me if it will hit me.

"Melliona!"

Malapit na ang mga oso habang ako ay patuloy pa rin sa pagtugtog ng plawta ko. Mas lalo akong nakaramdam ng takot dahil sa sobrang lapit na nila hanggang sa napansin kong sabay nilang unti-unting itinaas sa ere ang malalaki nilang kamay. Iilang segundo na lang at alam kong matatamaan na 'ko pero ipinagdasal ko na lang ang sarili ko. Kung dito man na ang huli, sana ay kahit papaano, may nagawa akong mabuti sa mundo.

Natigilan ako dahil napansin kong bigla na lang mas lumakas ang tono na nanggaling sa plawta ko. Mas lalo ring lumaki ang sound waves na inilalabas nito na siyang dahilan kung bakit natigilan ang dalawang oso sa harapan ko. Tila gustong kumawala ng kaluluwa ko dahil sa sobrang takot pero nanatili akong kalma habang unti-unti kong napapansin na kumakalma na rin ang dalawang malalaking hayop. Naging kalma ang pagliyab ng kani-kanilang lalamunan hanggang sa tiyan at tila nawala rin ang berdeng usok na lumalabas sa kani-kanilang likuran.

And now, they are walking towards me calmly.

"Don't worry, I won't hurt you." I mumbled and then went near them. I don't know but I feel like I need to caress their furs.

I sighed concernedly and then reach both of their cheeks. I immediately felt the softness of their furs and I saw how they closed their eyes like it was their first time to be petted. My nervousness immediately faded. I am not scared anymore. My heart is not pounding fast anymore. Their eyes... their eyes are full of pain. That's what I see. They are hurt. That's what I feel.

"What happened, hmm?" I asked. I am not expecting them to talk back because they were animals, they lived peacefully in the forest and I know that they don't want to be disturbed.

I caressed their cheeks once more not until I felt something energy went inside me. Biglang uminit ang pakiramdam ko at ang mga mata ko sa hindi ko malaman ang dahilan. Napatingin ako sa mata ng mga dalawang oso at nakitang... nakitang nag-iba ang kulay ng kani-kanilang mga mata. Parang... parang naging kakulay ng mga mata ko!

"Sinugod ang aming tahanan, binibini, kailangan namin ng tulong. Hindi namin alam kung paano kami makakahingi ng tulong lalo na't walang nakakaintindi sa gusto naming ipahiwatig." My eyes gradually widened because of that deep male voice! Para siyang nasa utak ko ang boses na 'yon!

"Tulungan mo kami, tulungan mo kami." I was stiffened and shocked at the same time because of another voice! And it's a woman!

Wait, are these fire-breathing bears talking to me?