Annem evleniyor!

Aaa. Ne kadar güzel. Annem bir hafta sonra evleniyor ama benim şimdi haberim oluyo. Artık gözünde ne kadar gereksizsem bana söyleme ihtiyacı bile duymamış.

Ya bir de üvey abim olucak ya. Hem de o "Play Boy" tiplilerden. Neden Allahım, neden?

Kısaca özet geçelim. Annem Yıldız hanım benden habersiz basına evlenme haberi sızdırıyo ve benim bundan magazinci sayesinde haberim oluyor.

--
Arkadaşlarla bardan çıkarken magazincilerin kapıda olduğuna dair bir şey duydum. Kesin başkasına gelmişdir onlar.

Kapıdan çıkarken patlayan flaşlar gözlerimi kamaştırdı.

"Nur hanım, annenizin ünlü holding sahibi Fırat Kırkgüneş'le evlenme haberlerine ne diyorsunuz?"
"Böyle bir haber var mı efendim?"
"Üvey abinizin Sarp Kırkgüneş olmasına ne diyorsunuz?"

Neeee? ANNEM EVLENİYO VE BUNU ŞİMDİ BİLİYORUM.

"Arkadaşlar gerekli bilgi size vaktinde doğru olarak iletilicektir. Teşekkürler."

Yine annemin magazincilere karşı söylenmesi gereken sözlerinden birini söyledim. -Hiç bir şey bilmiyorsan teşekkür et ve git- Ünlü holdingin en güçlü kadın sahibi Yıldız Topçunun kızı olmak bunu gerektirir çünki. Sadece koca bir YALAN.

---
Şu an mağazada elbise arıyorum. Yalnız başıma.

Arkadaşım yoktur benim fazla. En fazla 2 arkadaş yeter bana. Hiç kimseyle kanka olacak kadar da yakın olmadım da. Zaten çoçukken hep yalnızdım. Ama iki abim dediğim kişi vardış

Seviyodum yalnızlığı. Zaten kim yalnızlığı sevmez ki? Sadece sen ve iç dünyan her şeye değer. Her şeye.

Neyse bir siyah ve bir beyaz elbise aldım. Beyazı bu akşam, siyahı düğünde giyicektim. Bu akşam nikah ve dördümüz arasında yemek olucaktı. Zorla gidiyodum. Mecburen.
Hepsi basın için.

---

Şu an nikah kıyılmış restorana geçiyoduk. Sarp, nam-ı değer Üvey Abim gecikmişdi. O yüzden restoranda görüşücektik.

Restorana vardığımızda şık bir masa hazırdı. Ve bir sarışın çocuk vardı. Sanırım o Sarpdı. Neyse görücez.

Masaya yakınlaştıkça yüzü daha iyi seçiliyodu. Yakışıklıydı. Olucaktıda. Holding veliahtı zaten.

Masaya vardığımızda ayağa kalktı ve annemgille tokalaşmaya başladı. Sıra bana geldiğinde:
-Merhaba, ben Sarp.
-Nur.

O...o... O oydu... Olamaz...