Een aantal maanden en enkele pijnlijke examens later...

BETER DAN HAZARD 💕 19:20
Ik vertrek nu

MIJN FAVORIETE PIZZA 🥰 19:21
Kan niet wachten tot je hier bent

Ik wrijf mijn vingers over elkaar, voor ik opsta en mijn telefoon op mijn bureau leg.

Mijn kamer is een rommelhoop. Dat is net zoveel Edens schuld als die van mij, als je het mij vraagt. Er liggen zeker twee van haar t-shirts over mijn bureaustoel, drie van haar boeken bij mijn eigen stapels en dan heb ik het nog niet gehad over haar tandenborstel, die ze in een plastic zakje in mijn kast heeft gelegd, in plaats van hem bij die van mij op mijn wastafel te leggen.

Het enige nette in de kamer is de jurk die ik aan een kapstok aan de deur heb gehangen. Ik had hem eigenlijk al aan moeten hebben voor Eden vertrok, maar ik werd afgeleid door de foto's die ze me had gestuurd van haar eigen outfit.

Ze heeft een jumpsuit aangetrokken. Een zwarte, tussen chic en nonchalant. Ze heeft zeker een maand lopen twijfelen of ze voor een kostuum zou gaan of voor een jumpsuit. Toen ze het echt moest bestellen om het nog op tijd geleverd te krijgen, had ze me aangekeken en gezegd: 'Isa, wat zou me het beste staan?'

Een strikvraag waarop ik geen antwoord kon geven. Ik heb haar dan maar mijn jurk laten zien en gevraagd wat zij dacht dat er het beste bij zou passen. Dat werd de jumpsuit.

Ik laat mijn vingers langs de zachte stof van mijn lange pastel roze jurk glijden. Het heeft een hartvormige hals met spaghettibandjes, een aansluitende taille en een lange split aan de linkerkant van de rok. Als mijn papa het zou zien, zou hij vragen of er nog iets van mijn lichaam bedekt is. Precies genoeg, zou mijn antwoord zijn.

Ik kijk op mijn horloge. Eden zal er wel bijna zijn. Zover is het niet fietsen van haar kot tot aan het mijne – nog een voordeel van de jumpsuit, die zit niet zo ongemakkelijk met een zadel.

Zo snel als ik kan spring ik uit mijn joggingbroek en t-shirt en trek ik mijn jurk over mijn hoofd. Ik ben net de schouderbandjes goed aan het leggen wanneer ik de bel hoor gaan.

Op mijn blote voeten en met mijn rok in mijn handen, voor de zekerheid, laat ik mijn vriendin binnen. Ze bekijkt me van top tot teen voor ze binnenkomt.

'Sexy,' lacht ze.

Ik steek mijn tong uit. 'Wacht maar tot ik mijn make-up op heb, dan piep je wel anders.'

Eden wappert wat met haar hand voor haar gezicht. 'Ik krijg het nu al warm. Het is wel de bedoeling dat we op het gala geraken, toch?' Ze grijnst.

Ik draai lachend met mijn ogen. 'Een uur vroeger of later zal het 'em niet doen,' grap ik.

Wanneer we in mijn kamer zijn, begeef ik me naar mijn spiegel, zodat ik me verder kan klaarmaken. Eden gaat met bijzonder rechte rug in mijn bureaustoel zitten, haar handen plat op haar bovenbenen.

Voor een tijdje blijft ze van daar mijn kamer en mij bestuderen, maar wanneer ik met de laatste puntjes van mijn haar en make-up bezig ben, staat ze op. Ze loopt naar me toe, slaat haar armen langs achter om mijn middel en legt haar kin op mijn schouder.

'Kan je nog eens een gedicht citeren?' vraagt ze, zo zielig mogelijk. Haar mascara maakt haar ogen nog overtuigender dan ze er normaal al uitzien.

Ik kijk haar aan in de spiegel en lach. 'Ik kan Sappho wel voor je quoten als je wil.'

Ze knikt, waarna ze haar lippen een paar keer tegen mijn nek drukt. 'Dat wil ik,' fluistert ze tegen mijn huid aan.

Ik slik en voel mijn lichaam op verschillende plaatsen tintelen – van mijn middel, waar haar vingers zijn, tot mijn nek, waar haar lippen liggen.

Ik schraap mijn keel, schraap hem nog eens en begin:

'Hij lijkt mij aan de goden gelijk te zijn,
de man die tegenover jou mag zitten
en van dichtbij hoort hoe jij zachtjes praat
met mooie stem

en hoe jij lieflijk lacht, wat bij mij altijd
mijn hart heftig onder mijn ribben laat slaan.
Zodra ik maar even naar je kijk verstomt
mijn stem volledig,

mijn tong ligt gebroken in mijn mond, meteen
kruipt er een ragfijn vuur onder mijn huid,
mijn ogen zien niets meer, een machtig gonzen
vult mijn oren,

zweet breekt aan alle kanten uit, een trillen
neemt bezit van mij, bleker dan verdord gras
ben ik, slechts een paar korte stappen nog en
ik lijk te sterven.

En de rest ken ik niet... als altijd mede mogelijk gemaakt door mijn prof van Europese literatuur en de vertaler, uiteraard.'

Ik draai één van Edens krullen rond mijn vinger en druk vervolgens een kus op haar voorhoofd. 'Je hebt een heel lieflijke lach,' fluister ik.

'Jij ook,' zegt ze, voor ze me opnieuw kust.

Tien minuten later zijn we klaar om naar het gala van mijn faculteit te vertrekken. Ik check of ik al mijn spullen in mijn handtas heb gestoken, schuif mijn pumps aan mijn voeten en laat Eden nog een jasje kiezen om me tegen de kou te beschermen.

Het is maart. We zullen geluk hebben als het niet begint te regenen op onze heen- of terugweg.

Mijn vriendin – ja, dat is ze echt – gaat als eerste mijn kamer uit. Ik volg haar een halve minuut later. Wanneer ik mijn deur dicht heb gedaan, zie ik haar in de richting van de trap kijken.

Fée staat daar, met haar hoofd een tikje schuin en een rode mok in haar handen.

Ze schenkt Eden een hoofdknik en een kleine glimlach. 'Jullie zien er goed uit,' zegt ze. 'Veel plezier.'

'Dank je wel,' zeggen Eden en ik praktisch in koor.

We kijken elkaar even aan, terwijl Fée langs ons heen naar de keuken loopt. Een paar weken geleden had er nog spanning tussen ons in gehangen, maar die is inmiddels zo goed als verdwenen.

Ik weet dat Eden van mij houdt. Ik weet dat ik van haar hou. Ik weet dat Fée er nog niet helemaal is, maar ze komt er wel. We komen er wel. Van verschrikkelijk ongemakkelijk naar een beetje ongemakkelijk gaan was al een hele grote stap.

Wanneer Fée de keuken in verdwenen is, draait Eden zich naar me toe en geeft ze me een zachte kus op mijn neus. 'Ik hoop dat ze ons liedje spelen vanavond. Ik wil nog eens met je dansen zoals die eerste avond.'

Mijn mondhoeken krullen omhoog. 'Dat kan je vast wel aanvragen.'

Wanneer ik haar hand pak en haar mee naar buiten sleur, kan ik mijn glimlach niet meer van mijn gezicht halen. Aan het eind van de dag zou ik met niemand liever willen dansen dan met haar, geweldige, super schattige, absoluut prachtige Eden. Mijn vriendin.