HOOFDSTUK 14 – verlenging

Na mijn vriendschappelijke date met Elle wacht ik nog een paar dagen voor ik weer iets naar Eden stuur.

Het is twee uur 's nachts en ik lig al zeker drie uur rond te draaien en na te denken. Ik wilde haar gisteren al iets sturen, maar ik wist niet wat, dus heb ik maar iets getypt en het net zo snel weer verwijderd.

Ik knip mijn lamp aan en pak mijn telefoon van mijn nachttafeltje. Edens contact staat bij mijn favorieten.

ISA 02:02
Fée heeft gezegd dat je slecht bent in bed

EDEN 02:04
Hoor ik nu te zeggen dat ik wel goed ben? Want ik denk dat je er beter zelf over beslist 😂

ISA 02:04
Ik dacht dat je al zou slapen, sorry haha

EDEN 02:05
Daar ben ik te slecht voor in bed 😉 slapen is moeilijk

ISA 02:05
Wauw
Trouwens, het kringblad is gedrukt, dus ik kan er wel een langs brengen als je het wil lezen

We spreken af dat ik in de namiddag bij haar langs ga. Haar kot is niet zo ver van mijn campus vandaan. Ik kan er snel even heen fietsen na de les.

Zo gebeurt het dan ook.

Mijn vingers trillen wanneer ik op Edens bel druk. Kamernummer 204.

Ik schud mijn rugzak van mijn schouders en haal de eerste editie van het kringblad eruit. Het logo van mijn studentenvereniging staat erop te stralen, net als de sierlijke letters van de titel. De tekening op de kaft – een stel studenten die trots door de stad lopen – heeft Nina gemaakt.

Toen ik tijdens de les tegen Nina zei dat ik naar Eden zou gaan om ons kringblad te gaan brengen, begon ze spontaan te grijnzen en wenste ze me succes met een ondeugende glimlach.

Mijn gedachten worden onderbroken door de deur die opengaat.

'Isa,' glimlacht Eden, wanneer ze haar ogen van mijn schoenen naar mijn hoofd heeft gebracht. Haar mondhoek gaat een stukje omhoog en haar ogen lichten op. Ik zou het bijna beschrijven als een Eureka moment, maar ik zou niet weten wat voor briljant idee ze daarbij gekregen heeft.

'Eden,' zeg ik, terwijl mijn toon de hoogte in gaat. Ik lach nerveus en steek het tijdschrift naar voor, zodat ze het kan aannemen.

Vandaag heeft ze haar dikke, donkere haar in twee vlechten gevlochten. Ze heeft haar zonnebril op haar hoofd en een crop top met korte mouwen aan, alsof de temperaturen buiten niet rond de zes graden schommelen.

Ze kijkt naar het dunne boekje in mijn handen en zet vervolgens uitnodigend een stap opzij. 'Wil je even naar binnen komen?'

Ik knik en glimlach. 'Niets liever dan dat.'

'Dramatisch,' grapt ze.

'Dichter, remember?'

Ze blijft nog even staan, slaat haar armen over elkaar en bekijkt me met een glimlach. 'Je bent echt schattig als je lacht.' Daarna draait ze zich om en loopt ze naar boven.

Ik volg haar op de voet. Mijn vingers omklemmen het tijdschrift, terwijl mijn hart als een wilde begint te kloppen. In gedachten ben ik al aan het bedenken wat ik tegen haar zal zeggen.

Ik heb mijn antwoord. Ik kies voor jou. Ik heb tegen Elle gezegd dat ik al verliefd ben op jou. Ik wil het met jou proberen. Niets klinkt goed genoeg. Niets lijkt te omvatten wat ik eigenlijk wil zeggen. Niet de angst, niet de hoop, niet het verlangen.

Eenmaal in haar kamer gebaart Eden dat ik mag gaan zitten waar ik wil. Bureaustoel, bed, bureau, zeteltje. Ik blijf nog even staan, terwijl ik mijn jas uit schud en hem aan Eden geef.

Ik kijk nog een keer rond en ga vervolgens op het voeteneinde van haar bed zitten. Ik leg het kringblad naast me neer. Ze heeft een zachte blauwe sprei op haar bed liggen, die ik gladstrijk om iets om handen te hebben.

Wanneer Eden mijn jas heeft weggehangen, gaat ze aan de andere kant van het bed zitten, met één been in kleermakerszit en één been met haar knie naar zich toe getrokken. Ze steunt met haar hand op haar kussen. Als ze goed zit, knikt ze nieuwsgierig richting het kringblad. 'Mag ik het zien?'

Ik vraag haar of ik mijn schoenen mag uitdoen en trek vervolgens mijn benen op het bed. Ik gooi het tijdschrift met een mooi boogje naar haar toe.

Edens blik glijdt langs de mooie roze voorkant, voor ze het openslaat en ze er doorheen begint te bladeren. 'Ziet er goed uit,' knikt ze oprecht. 'Dat hebben jij en Nina goed gedaan.' Ze kijkt me voor een seconde twijfelend aan. 'Zo heet ze toch?' Haar blik glijdt naar de voorpagina, waarna ze knikt. 'Ja, Nina.' Ze glimlacht en steekt het boekje naar me uit.

'Je mag het houden,' antwoord ik. 'Ik heb er nog een kaartje in gestoken, speciaal voor jou, maar dat kan je straks wel lezen, wanneer ik weg ben.'

'O, dank je wel.' Ze legt het tijdschrift op haar nachttafeltje en glijdt vervolgens met haar vingers langs één van haar vlechten.

Ik schuif wat op, zodat ik dichter bij haar zit en pak één van haar handen vast met die van mij. Voor even kijken we elkaar zwijgend aan.

Edens ogen zijn onleesbaar. Ze lijkt niet ongelukkig, maar er ligt haar wel iets op het hart. Wanneer mijn blik naar haar lippen glijdt, krullen haar mondhoeken omhoog. Onze "laatste" kus was een hele goede geweest.

'Mag ik je nog iets zeggen?' vraagt ze.

Ik knik met mijn wenkbrauwen in een kleine frons getrokken.

'Ik wil je keuze niet beïnvloeden. Toch niet te veel.' Ze lacht zacht. 'Ik wil gewoon even zeggen dat als je besluit dat je niet op me wil wachten romantisch gezien, ik wel graag nog vrienden met je wil zijn. Ik heb zoveel respect voor je.' Ze geeft een kneepje in mijn hand. 'Je kijkt met zoveel liefde naar de wereld en ik denk dat je oprecht geen greintje kwaad in je lijf hebt. Als ik je pijn heb gedaan, spijt dat me zo en ik hoop dat je me vergeeft dat ik nu nog niet klaar ben voor een nieuwe relatie.'

Ik glimlach onbewust en weet even niet wat te zeggen. 'Ik kan je met zekerheid zeggen dat er wel een greintje kwaad in mijn lijf zit,' lach ik uiteindelijk. 'Toen Fée zei dat je egocentrisch bent in bed heb ik gelogen dat we het al gedaan hebben, gewoon om haar gezicht te kunnen zien.'

Eden legt haar hoofd tegen haar hoofdsteun aan en lacht. 'Jammer dat ik dat gemist heb.'

'Ik had het eigenlijk moeten filmen, maar ik was te druk bezig met niet ontploffen,' zeg ik, de onschuld zelve. Ik schuif nog een beetje op en draai me, zodat ik helemaal naar haar toe zit en ik makkelijk de afstand tussen ons in kan overbruggen.

Ik druk mijn lippen voor een milliseconde tegen haar slaap aan en zie hoe ze haar adem inhoudt. Terwijl ze langzaam weer uitademt, legt ze haar hand op mijn onderkaak en draait ze mijn hoofd wat. Ze kijkt me vragend aan.

Ik knik. 'Ik wil wel op je wachten,' fluister ik.

Het volgende moment buigen we allebei nog verder naar voor en kust ze me. Zacht en lieflijk. Het is geen "ik wil je hier en nu verslinden"-kus, zoals de allereerste keer in het café. Het is eerder een "ik wil je koesteren, want ik zie je graag"-kus. Dit is de eerste keer dat ik er zo een krijg.

Het lijkt alsof ik tien meter onder water heb gezwommen en ik nu eindelijk naar adem kan happen.

Eden aarzelt eerst nog, maar laat zich uiteindelijk gaan. Ik leg haar op de matras en kus haar op nog meer plaatsen dan alleen haar lippen. Daar lijkt ze wel blij mee te zijn.

Wanneer we klaar zijn en onze kleren weer gefatsoeneerd hebben, zit Eden met haar rug tegen het hoofdeinde aan en zit ik op haar schoot, met haar armen rond mijn middel en die van mij losjes rond haar nek.

'Ik weet niet hoe we het gaan doen, maar ik wil het wel proberen,' breek ik de aangename stilte. 'Zoals je waarschijnlijk al wel weet, heb ik nog nooit een relatie gehad,' ik schraap mijn keel, 'en heb ik het ook nooit echt gedurfd, omdat ik gewoon... bang ben.'

Eden draait een lok van mijn blonde haar rond haar vinger. 'Waarvoor ben je bang?'

Ik haal haast onmerkbaar mijn schouders op. 'Dat mijn hart gebroken gaat worden. Dat ik te veel van mezelf laat zien en dat er dan niets meer van me overblijft. Dat ik te veel aandacht nodig heb.' Ik lach zacht. 'Ik kan nog wel even door blijven gaan.'

'Heb je dat gevoel ook bij mij?' vraagt ze oprecht bezorgd.

Ik haal opnieuw mijn schouders op en kijk naar mijn vingers op haar schouder. 'Minder dan met andere meisjes, maar misschien wel een beetje.'

Eden gaat wat beter zitten en trekt me vervolgens in een omhelzing. 'Dan doen we het gewoon heel langzaam, zodat jij en ik er allebei klaar voor zijn als we het officieel maken. Klinkt dat goed?'

Mijn mondhoeken krullen omhoog. 'Perfect,' ik schraap mijn keel, 'maar ik wil je wel nog blijven kussen en ...' Ik maak twee scharen met mijn vingers en schuif ze over elkaar.

Eden kijkt lachend naar mijn vingers. 'Heeft Fée het woord "seks" voor je verpest?'

Mijn wangen worden warm. 'Nee. Ik dacht gewoon- misschien wil je wachten, dus dan maak ik het beter niet te obvious.'

'En dit,' ze doet mijn gebaar na, 'is natuurlijk helemaal niet duidelijk.' Ze lacht en geeft me vervolgens een korte kus. 'Maar nee, ik hoef niet te wachten als jij dat niet wil. We zien wel.'

'Dat klinkt ideaal,' glimlach ik, voor ik mijn lippen weer naar de hare breng en ik afmaak wat Eden met haar korte kus begonnen was.