HOOFDSTUK 13 – slotoffensief

Ik heb afgesproken met Elle bij mijn favoriete koffietent. Het is een klein gebouw, met weinig plaats om te zitten, maar ze hebben er de heerlijkste latte met karamel.

Na mijn gesprek met Laura en Ezra een paar dagen geleden, heb ik besloten dat vandaag alles zal bepalen. Als ik het even fijn vind om tijd te spenderen met Elle als met Eden, kies ik voor Elle, als zij er hetzelfde idee over heeft natuurlijk. Als ik ook nog maar een beetje twijfel, wordt het Eden.

Elle staat al op me te wachten bij het terras, wanneer ik op de plaats van afspraak arriveer.

'Niet te lang moeten wachten, hoop ik,' zeg ik, met een verontschuldigende glimlach, terwijl ik mijn horloge check. Zeven minuten te laat. Oeps.

Nadat ik mijn fiets heb vastgemaakt, haal ik mijn mondmasker uit mijn zak en doe het aan. 'Zullen we koffie halen en dan een paar winkeltjes doen?' stel ik voor. 'Ik zoek nog een nieuw schriftje.'

Ze knikt. 'Sure.'

'Hoe was je weekend?' vraag ik, terwijl ik aansluit bij de driekoppige rij die al staat aan te schuiven.

Ze heeft me er niet veel over te vertellen. Veel gaan wandelen met haar hond, haar ouders hebben ruziegemaakt – daar ken ik alles van – en toen was haar weekend wel om zeep. Bij de 'Hoe was het jouwe?' die op haar eigen antwoord volgt, haal ik mijn schouders op.

'Van hetzelfde. Of ja. Nee, eigenlijk viel het wel mee. Mijn ouders hebben geen ruzie gemaakt. Ze hebben eigenlijk bijna niks gezegd. Mijn broer heeft wel op mijn zenuwen gewerkt en mijn kat heeft op mijn wasmand geplast.' Ik lach en pruts wat aan mijn armband.

Terwijl we op onze beurt en daarna op onze koffies wachten, hebben we het wat over onze richting, over de voor- en nadelen van Taal- en Letterkunde studeren en over de taalkeuzes die we hebben gemaakt.

Ik sta nog steeds volledig achter mijn keuze voor het Engels. Daar heb ik nooit aan getwijfeld, niet voor ik aan mijn eerste jaar begon en ook niet voor het tweede. Engels is de taal die ik het vaakst spreek in mijn hoofd, als ik iets tegen mezelf te zeggen heb. De meeste van mijn gedichten zijn ook ontstaan uit Engelse zinnen die spontaan in me opkwamen en die ik vervolgens vertaald heb naar het Nederlands. Het voelt minder natuurlijk aan dan mijn moedertaal, maar tegelijk ook veel duidelijker en vertrouwder.

Over mijn keuze voor het Nederlands heb ik wel getwijfeld en dat doe ik ergens nog steeds. Het is niet dat ik er niet graag mee bezig ben. Ik ben best wel geïnteresseerd in de Nederlandse taal en de Nederlandse literatuur. Ik heb er alleen niet zo'n voeling mee. Het verveelt me sneller.

Elle zegt dat ze dat wel kan begrijpen, maar bij haar is het net omgekeerd.

Met de koffies in onze handen begeven we ons naar de winkelstraat. Eén van de voordelen van leven in een studentenstad is dat er ook veel winkels in de buurt zijn. Mijn favoriete kledingwinkels bevinden zich allemaal op wandelafstand, net als de drie boekenwinkels waar ik al bijna anderhalf jaar vaste klant ben.

'Waar wil je eerst heen?' vraagt de brunette die naast me loopt, terwijl ze de deksel van haar beker haalt, zodat ze in de hete koffie kan blazen.

Ik kijk naar links en rechts. 'Die kant op,' antwoord ik, wijzend naar een straat die ik denk te herkennen. 'Daar is een hobbywinkel die schattige notitieboekjes heeft.'

'Top. Wat voor schrift zoek je?' Elle kijkt me nieuwsgierig aan. 'Heeft het een reden?'

Voor enkele tellen hou ik me bezig met mijn beker koffie, die toch nog net dat beetje meer suiker nodig heeft, voor ik ervan kan drinken. Het is mooi meegenomen dat dat al mijn aandacht vereist.

Pas nadat ik een slokje heb genomen, kijk ik Elle aan. Ik glimlach. 'Ik heb mijn ander schriftje met gedichten aan iemand anders gegeven, dus nu heb ik een nieuwe nodig.'

Elle kijkt me vol verwondering aan. 'Wow, je schrijft gedichten. Cool. Mag ik ze eens lezen?'

Ik aarzel en kijk naar mijn beker. 'Het is- ze zijn heel persoonlijk. Niet slecht bedoelt, maar ik word er heel onzeker van als mensen die ik ken ze lezen.'

'O, ja, tuurlijk. Geen probleem.' Elle werpt me een lach toe. 'Dan moet die persoon aan wie je je schriftje hebt gegeven wel heel belangrijk voor je zijn.'

Zodra haar woorden tot me doorgedrongen zijn, voelt mijn borstkas zwaar aan. Ik heb mijn schriftje aan Eden gegeven. Ik heb er nooit echt mee ingezeten dat ze mijn gedichten zou lezen. Nu nog steeds niet.

'Ja, ja, ik denk dat ze wel belangrijk voor me is.' Mijn mondhoeken krullen wat omhoog.

'Je vriendin?'

Ik kijk de brunette van opzij aan en lach overdreven, niet met de bedoeling dat het oprecht zou klinken. 'Nee, ik heb nog nooit een vriendin gehad...' Mijn blik glijdt over de stoeptegels. 'Maar,' ik kijk haar weer aan, 'misschien hoop ik dat ze wel mijn vriendin wordt.'

'O.'

Ik durf haar niet meer aan te kijken, maar ik knik wat. Na nog een paar slokken te hete koffie, steek ik mijn tong een tel uit, om vervolgens te zeggen: 'Ik heb al heel lang een crush op haar en we hebben een paar keer gekust de afgelopen maand, maar ze heeft nog iemand anders om aan te denken nu, dus het is nog niet officieel ofzo.' Ik zwaai mijn hand wat in het rond. 'Ik heb nog nooit iets officieel gehad. Dan had ik je nooit gekust.'

'Ik heb jou gekust.'

'Goed dan. Dan had ik je nooit terug gekust.'

'Dus ik heb niets verkeerd gedaan?'

Ik bijt op mijn tong, voor mijn ogen de hare zoeken en ik mijn hoofd schud. 'Nee. Je bent leuk en cute en echt mijn type, dus sorry als ik je het verkeerde idee heb gegeven. Ik neem de schuld helemaal op me.' Ik leg een hand op mijn hart. 'Honderd procent. Ik wist niet hoe serieus mijn gevoelens voor Eden waren, tot ik besefte dat-' Ik haal mijn schouders op.

Elle kijkt me afwachtend aan. Het valt me op dat haar ogen meer groen zijn dan bruin in het licht van de zon.

'Ze heeft me een tijdje terug gevraagd of ik na wilde denken over wat ik wil. Ik had haar verteld dat ik had afgesproken met jou en dat ik je echt wel leuk vind en ja, ik lag een beetje in de knoop met mezelf.' Ik draai wat aan mijn armbandje. 'Ik zou je graag nog wat beter willen leren kennen, daarom ook deze afspraak. Ik weet niet of het een date is,' ik krab aan mijn wenkbrauw, 'maar wat ik hier nu eigenlijk mee wil zeggen is: ik denk dat ik al te diep zit met Eden om dat zomaar te laten gaan. Ik denk dat ik het mezelf kwalijk ga nemen als ik het niet op z'n minst probeer.'

'Ik ga niet liegen. Ik vind het wel jammer,' Elle lacht zacht en kijkt naar de stoep, 'maar ik denk dat ik het begrijp. Je kent haar al langer dan je mij kent en als je al verliefd bent op haar, is het niet eerlijk voor ons allebei om het nu ook met mij te proberen.'

'Daar heb je gelijk in,' knik ik.

Ze schenkt me een kleine glimlach. 'En als het toch niet werkt met haar, wie weet ben ik dan nog wel beschikbaar en kunnen we het alsnog proberen.'

'Dat klinkt als muziek in mijn oren.'

We wandelen in stilte verder tot we bij de winkel zijn waar ik wilde zijn. Ik blijf voor de etalage staan en draai me naar Elle toe. 'Je hoeft niet bij me te blijven als je er nu geen zin meer in hebt.'

Ze schudt met haar hoofd. 'We hadden op voorhand niet gezegd dat het een date was, dus maak je geen zorgen. Ik vind het misschien wel een beetje spijtig-' Eén mondhoek gaat wat omhoog. 'Meer dan een beetje. Maar het is nu zo en we kunnen nog steeds een leuke namiddag hebben, als vrienden. Tenzij jij niet meer wil?'

'Jawel!' Ik knik plechtig. 'Ik heb hulp nodig bij het kiezen van dat schriftje. Ik heb altijd last van keuzestress bij zo'n belangrijke beslissingen.'

Elle lacht. 'Wat voor vibe wil je?'

'Iets schattig, zoals ik,' grap ik.

Ze port me met haar elleboog. 'Nu je het zegt. Je doet me wel een beetje denken aan een hamster. Die zijn ook schattig.'