Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter 47

Warning: This might contain words, settings, and content not suitable for everyone. Read at your own risk.
___________



Naramdaman kong kalmado na ang paghinga ni Luke tanda na patulog na ito. Nakaunan ako sa dibdib niya at isang kumot lang ang nagtatakip sa pareho naming hubad na katawan. Mahigpit akong nakayakap sa kanya at ganuon din naman siya sa akin. Hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa din si Luke sa gitna ng mga hita ko.

"I'm sorry, Luke. I can't give you another child." malungkot at mahinang sabi ko dito.

Ilang lunok ang ginawa ko para lamang mapigilan ang nagbabadyang pagtulo ng luha ko. Kaya naman lalo kong hinigpitan ang pagkakakapit sa kanya.

"I doesn't matter..." parang bulong na sabi nito sa may iluhan kong ikinagulat ko.

Agad akong tumingala sa kanya at nakitang gising ito at nakatitig din sa akin. "Hindi mo naiintindihan Luke. Hindi na kita mabibigyan ng anak..." mariing paliwanag ko.

"Hindi na importante, Samantha..." paninigurong sagot niya.

"Pero Luke..."

"Sabi ko hindi na importante. Wala akong pakialam kung mabigyan mo pa ako ng anak o hindi na. You already gave me twins, Sam. Kuntento na ako don, Kuntento na ako sa inyong tatlo. At kung ang paghiling ko pa sa isa o dalawa pang anak ang magpapahamak pa ulit sayo, hindi na ako makakapayag..." mariing sabi nito habang parang tumatagos sa kaibuturan ko ang klase ng pagtitig niya sa akin.

Namuo ang luha sa aking mga mata kaya naman para hindi niya makita ang pagluha ko ay sumubsob na lang ako sa leeg niya.

"I'm sorry, Luke. I'm very sorry..."

"You already sacrifice, Baby. You already  sacrifice a lot" pagaalo niya sa akin tsaka ako mahigpit na niyakap.

Flashback

"Wag kang magalala hindi kita iiwan...Aalagaan kita"

"Thank you, Luke..." sabi ko at tsaka siya niyakap.

"Hoy anong drama niyong dalawa ha?"  sigaw nung lalaking kakapasok lang kaya napahigpit din ng yakap si Luke sa akin.

"Why do you always need to shout!?" singhal din ni Luke dito.

Agad nagigting ang bagang nang lalaki. Mula sa pintuan ay mabilis itong lumakad palapit sa amin, Napahiyaw ako ng bigla nito akong hilahin sa pagkakayakap ni Luke at binalibag kung saan.

"Aray...Mommy" daing ko dahil sa pagkakasubsob.

"You're bad!" dinig kong sigaw ni Luke at pinagsusuntok yung malaking Lalaki.

Natigil ako sa pagiyak ng makita kong malakas na sinampal nito ang pisngi ni Luke. Agad kong nakita ang pagpula ng pisngi niya. 

"Wala kang galang ha!" sigaw nung lalaki sa kanya.

"I swear my Daddy will kill you for hitting me" madiin at nagpipigil sa pagiyak na pagbabanta ni Luke dito.

Narindi kami sa pagtawa ng lalaking iyon. "I'm scared!!" pangaasar nung lalaki kay Luke.

Nakipagtitigan lamang si Luke dito tsaka siya tinalikuran para daluhan ako. "Aba aba! Syota mo na yan?" natatawang pangaasar nung lalaki dahil sa ginawa niya.

Pero hindi ito pinansin ni Luke at nagtuloy tuloy sa paglakad palapit sa akin. At dahil sa ginawa niyang pagiitsapwera ay napikon nanaman ang lalaki. Kaya naman inunahan siya nito. Mabilis ako nitong itinayo gamit ang paghawak sa kwelyo sa batok ko.

Nagulat si Luke dito. "Bitawan mo siya!" sigaw nito.

"Ayoko nga!" pangaasar na sagot nung lalaki sa kanya.

Tumakbo si Luke palapit sa lalaki, Pero walang ginawa itong kundi magtatakbo paikot ikot sa maliit na silid na iyon habang hawak ang kwelyo ko dahilan kung bakit halos masakal na ako.

"Hoy boyet tigilan mo nga yang kagaguhan mo!" sigaw nung isang lalaking kakapasok lang.

"Ang sarap makipaglaro sa rich kids!" natatawang sabi nito tsaka ako padabog na binitawan kay Luke kaya napaupo kaming dalawa.

"Gago, rich kid, rich kid! Ulol! Dalian mo at parating na si Boss!" sigaw sa kanya nung Lalaki at binatukan pa.

Dahil sa paglabas nila ay fumilim nanaman bahagya sa may kwarto. "I'm sorry, Samantha. I already broke my promise to protect you" malumanay na sabi ni Luke at pinagpagan yung tuhod at kamay ko.

"Ok lang...Ikaw din nasampal ka" nagaalalang sabi ko at hinaplos ang pisngi niyang hanggang ngayon ay namumula pa.

"Pagnakaalis tayo dito ay ipapakulong natin silang lahat, Kaya dapat wag kang matakot. Makakaalis din tayong dalawa dito, Basta walang iwanan ha!"  Agad nitong nilahad ang pinky finger niya.

Napangiti ako sa inakto niya at sinakyan na lang. "Walang iwanan!" paniniguro ko.

Hindi namin alam kung paano kami nakatulog ni Luke duon. Siguro ay dahil sa pagod at kakaiyak, idagdag mo pa ang pagbalibag at pananakit sa amin nung lalaki kagabi.

"Hoy senyorito at senyorita. Gumising na kayo diyan" Isang sigaw na nagpagising sa amin ni Luke.

"Oh kumain na kayo!" dugtong pa nito at padabog na inilapag ang pagkain.

Dahil sa naramdaman kong gutom ay sinubukan kong ilapit ang tray sa amin pero pinigilan ako ni Luke. Nagtataka akong tumingin sa kanya pero umiling lamang ito. "Wag baka madumi yan"

"Pero nagugutom na ako Luke"  daing ko dito.

Nagisip pa ito bago tumango. "Sige..." nagaalangang sabi niya.

"Kain ka din..." yaya ko sa kanya. Umiling iling pa ito pero wala na siyang nagawa ng sinubuan ko na siya.

"Ang kulit mo ha! Parehong pareho kayo ni Elaine..." natatawang sabi nito.

Agad akong nalungkot. "Oh bakit?" tanong niya.

"Namimiss ko na si Elaine..." nakangusong sabi ko.

"Ako din..." malungkot na sabi nito.

Wala na kaming ginawa na dalawa kundi ang magkwentuhan na lang para hindi kami mainip. Dahil duon ay mas lalo kong nakilala si Luke at mas lalo ko siyang hinangaan, Nakatulog pa nga ulit kami nung mga bandang hapon siguro.

"Kunin niyo na yung lalaki..." sabi nung lalaki kahapon na sumuway duon sa sumampal kay Luke. Agad lumapit ang dalawang lalaki para kuhanin si Luke.

"Luke..." natatakot na tawag ko sa kanya.

"Saan niyo ako dadalhin!?" tanong ni Luke.

"Eh basta! Wag ng maraming tanong!" Galit na sabi nung lalaki.

"Luke nanatakot ako! Wag mo akong iiwan..."

"Samantha, wag kang umiyak Samantha...Babalikan kita" paniniguro niya habang kinakaladkad na siya ng mga ito.

"Luke, Please...Natatakot ako" umiiyak na sabi ko.

"Babalikan kita, Samantha. Promise!" sigaw nito ng nakalabas na sila. Agad nanamang nabalot ang paligid ng dilim at wala na akong nagawa kundi ang umiyak.

Rinig ko ang pagsagot ni Luke sa labas at ang tawanan din ng mga Lalaki. Mukhang pinagtutulungan nila ito at si Luke naman ay hindi nagpapatalo sa pagsagot. Kalaunan ay nakarinig ako ng yapak palapit sa kwarto, Kasunod nuon ay ang pagbukas ng pintuan ay nasilaw pa ako dahil dito. Agad tumambad sa akin ang lalaking nanakit sa amin ni Luke.

"Tara dito little, Samantha..." nakakadiring sabi nito at halatang nakainom pa at lasing na lasing na.

"Ayoko po!" Sigaw ko dito.

"Halika sabi!" tumaas ang boses na sabi nito at kinarga ako palabas.

Hinagis ako nito sa isang matigas na bagay, Napadaing ako dahil duon, Sinubukan kong umupo at iginala ko ang aking mata, nakita ko sa may gilid ang isang lamesa na may roong apat na lalaking nagiinuman. Ang iba ay nagsisigarilyo pa, Sa kabilang gilid naman ay agad nanlaki ang mata ko ng nakita ko si Luke may takip ang bibig nito at nakatali pa patalikod ang kamay niya sa may upuan.

"Luke..." nakahinga ng maluwag kong tawag sa kanya.

Pero nawala iyon ng hinila ng lalaki ang kamay ko at itinali sa kama. Wala na akong nagawa kundi ang magsisigaw at magmakaawa, Iyak lang ako ng iyak. Halos malagutan na ako ng hininga ng inabuso nila ako. Gusto kong ibaling sa kabila ang tingin ko habang inaabuso nila ako dahil hindi ko kayang tumingin kay Luke dahil sa pagiyak din nito. Kung susubukan ko namang ilipat at ipihit ang ulo ko sa kabila para hindi siya makita ay ang mukha ng pangalawang lalaking umaabuso sa akin ang masisilayan ko kaya naman ipinikit ko na lamang ang mga mata ko. 

 Iniwan nila akong nakahubad duon at habol ang hininga ko.  Maya maya ay nagkaroon ng tensyon ang limang lalaki ng narinig kong pinaguusapan nilang may makapasok daw at mukhang may tulong ng dumating.

Nang makita ko kung sino iyon ay halos maiiyak na ako sa tuwa ng makita ko si Kuya Samuel pero agad ding nawala iyon ng sunod sunod na putok ng baril ang narinig ko. Nagawa pa niyang banggitin ang pangalan ko bago siya mawala. Wala na akong naalala basta pagkatapos nuon ay nagising ako nasa hospital na ako. Pagkamulat ng mga mata ko ay marinig mo ang usapan ng Doctor at ni Mommy tungkol sa tama ng bala sa akin.

"Ganuon ba? Dadalhin niyo si Samantha sa US?" tanong ng Mommy ni Luke ng naguusap sila sa kwarto ko.

"Oo kailangan din naming umalis dito, Hirap na hirap ang pamilyang tanggapin ang nangyari kay Samantha at ang pagkawala ni Samuel." mangiyak ngiyak na sabi ni Mommy, agad naman siyang dinaluhan ng Mommy ni Luke.

"Wag mang magalala makakarecover din ang dalawa, Kami ay dito na lang...Magaling na Doctor ang tito ni Luke, sa kanya na namin ipapaubaya ang paggaling ng Anak ko." kwento ng Mommy ni Luke.

Naikwento ni Mommy na nasa kabilang kwarto lang si Luke, oo nga pala nakalimutan ko siya, Ano na kaya ang Nangyari sa kanya? Sana ok lang siya... Ilang araw akong naging tahimik at hindi makausap. Kaya nagulat ako ng isang araw ay bumakas ang pintuan sa kwarto ko at pumasok si Luke.

"You're a liar Samantha! Sabi mo walang kwanan! Nakipagpinky promise ka pa sa akin! But you lie! Aalis ka pala! Iiwan mo pala ako!" galit na sabi nito at para bang manununtok.

Napaluha lang ako at napailing iling.  "You lied! Liar!"  naghyhysterical na sigaw nito at nilukot lukot pa ang kumot sa may paanan ko, Sobra ang sigaw niya at nakakatakot talaga.

"Liar!" patuloy na sigaw niya kaya naman napatakip ako ng tenga ko.

"Luke! What happened?" nagaalalang tanong ni tita tsaka dinaluhan si Luke. pero di ito mapigil sa pagwawala, si Mommy naman ay dinaluhan ako.

"Luke anak!..." nagaalalang tawag ng Mommy niya.

"Nurse! Nurse!" sigaw nito.

Dahil wala pa din ay tumakbo na si Mommy sa labas. pagbalik niya ay may kasama na siyang dalawang nurse at agad Nilapitan ang nagpupumiglas na si Luke.

"You lied, I hate liars...You lied Samantha. I hate you!" sigaw nito at habang pinipigilan nila.

Gulong gulo ang isip ko dahil sa pagwawala ni Luke duon, Humingi ng paumanhin si Tita, Sabi niya nagkaganuon daw si Luke after ng nangyari, Sa mga sumunod na araw ay naging normal ang lahat, Pero hindi ako mapakali, kaya naman kahit wala din ako sa aking sarili ay pinilit kong puntahan siya.

"Out! I said out!" sigaw nito sa isang nurse.

Agad nabaling ang tingin mito sa akin at mas lalong nagalit. "What are you doing  here you Liar!" galit na tanong nito sa akin, Isa lang ang napansin ko... Di na siya ang Luke na nakasama ko nung nakidnap kami, nagiba siya, parang galit siya sa mundo.

"Luke..."

"Go away Samantha. Let's forget each other" pinal na sabi nito at tinalikuran siya.

(End of flashback)

Mabilis akong napadilat ng nahirapan akong makahinga, Agad numati sa akin angalaking ngiti ni Luke. Pero kinunutan ko lamang siya ng moo. Kaya agad kumalas ang mahigpit na pagkakayakap nito sa kin.

"Papatayin mo ba ako?" bulyaw ko sa kanya ng napaupo na ako.

Habol ko pa din ang hininga ko, hindi ko alam kung dahil sa pagkakapipi ni Luke sa akin o dahil sa isang bangungot nanaman. "Sorry, ang saya saya ko kasi..." Masiglang sabi nito tsaka niyakap nanaman ako.

"Ano na!" suway ko sa kanya.

Pero di miya ako binitiwan, "Napaka hayok nito!" pagmamaldita ko pero parang matatawa na din.

"First time ko kaya kagabi!" nakangusong pagsusumbong niya.

"First time mo mukha mo!" pagirap ko.

"Totoo!"

"Tse! Ewan ko sayo!"

"Pangutan mo ako Samantha!" natatawang sabi niya. At inumpisan nanamang landiin ako.

"Si Luke Evanz Jimenez, Walang sex life!?" panunuyang asar ko.

Napangisi ito habang hinahalikan ang tenga ko. "Last 5 years wala. Ngayon meron na!"





(Maria_CarCat)

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro