Lucinthia Devina
Ik word wakker met een hand om me heen. Even schrik ik. Wanneer ik Damians hoofd zie kalmeer ik weer een beetje. 'Goedemorgen' hoor ik de zachte stem van Damian zeggen. Zijn stem is niet hees zoals ik verwacht had. 'Goedemorgen' zeg ik terug en stap dan uit bed.

Nadat ik me eindelijk heb losgekregen uit Damians handen begin ik me weer aan te kleden. Wanneer ik net ben aangekleed komt Damian de badkamer binnengelopen. Ik kijk in zijn ogen en zie iets van schuld. 'Ik moet iets bekennen Kaylee' hij pakt mijn handen en houd ze stevig vast. Ik warmte van de handen van Damian op die van mij. Maar tot mijn teleurstelling voel ik geen tinteling zoals bij Brian. Brian. Bij zijn naam smelt ik al weg. Ik moet Damian de waarheid vertellen. 'Ik jou ook' zeg ik en kijk naar de vloer. 'Ik vind je niet leuk'. 'Dit is een misverstand' zeggen we beide tegelijk. Met een glimlach kijk ik naar Damian. Hij kijkt opgelucht terug.

'Toen ik je kuste, ik'. 'Je voelde niks' vul ik hem aan. 'Precies' zegt hij nu ook met een glimlach. 'Vrienden?' vraagt hij dan. 'Zeker' ik geef hem nog een kus op zijn wang. We lopen de trap af en staan nu in de woonkamer. Daar maakt Damian ontbijt voor ons 2en.

Na het eten brengt Damian me op zijn fiets naar huis. Zijn mond valt bijna open bij het zien van mijn huis. 'Niet staren, dat is onbeleefd' haal ik hem uit zijn trans terwijl ik van zijn fiets afstap. 'Sorry maar dat huis is enorm'. Ik giechel even. 'Bedankt voor het blijven slapen' zeg ik nog voordat ik naar de voordeur loop.

Binnen aangekomen kijken Josh en Marcus me bezorgd aan. 'Waar ben jij de hele nacht gebleven?' vraagt Marcus en staat op van de bank. Josh staat ook op. 'Ik ben blijven slapen bij een vriend' zeg ik zacht. Beiden staan nu nog maar een meter van me vandaan. 'Waarom ben je niet gewoon naar huis gekomen?' vraagt Josh nu. 'Het begon te regenen en toen ben ik een café ingelopen' vertel ik. Technisch gezien is het geen liegen aangezien het wel waar is. Het enige is dat ik niet richting huis liep omdat ik Brian wilde ontwijken. Maar dat zeg ik maar niet. 

'Ik ga naar boven' zeg ik en loopt de grote witte trap op. Ik leg mijn tas op mijn bureau en haal mijn telefoon er uit. Wanneer ik het ding heb ontgrendeld zie ik dat ik een berichtje van Brian heb. Hij, Josh en Marcus zijn de enige contacten die ik in mijn telefoon heb. Het dringt nu pas tot me door dat ik eigenlijk nog helemaal geen andere vrienden heb gemaakt. 

Zal ik Brian appen?. Ik besluit het toch te doen. Het moet gewoon worden uitgepraat. Ik open de app en stuur hem een berichtje. 
Kan ik naar jou komen?

Daarna gooi ik het ding op bed en doe schone kleren aan. Ik kies voor een witte broek, rood hemdje en daarover een leren jack. Terwijl ik mijn broek aan het aandoen ben trilt mijn telefoon. Brian. Snel trek ik de broek over mijn heupen en knoop de knoopjes dicht. Daarna ren ik naar mijn bed en pak mijn telefoon er van af. 

Natuurlijk

Ik glimlach even. Straks zie ik Brian weer. Wanneer ik ook mijn leren jasje en schoenen heb aangedaan loop ik richting het huis van Brian. De weg weet ik nog. 

Na ongeveer 5 minuutjes ben ik bij zijn huis. Een beetje nerveus sta ik voor de deur. Met trillende handen druk ik op de bel. Een deel van me wil het dolgraag uitpraten maar een ander deel van me zegt me juist het hier allemaal te beëindigen. 

De deur gaat open en Brian kijkt me blij aan. 'Hey'. 'Hey' zeg ik en bijt op mijn lip. Zonder verder nog iets te zeggen loop ik naar binnen. Daar hang ik mijn jas op. Ik volg Brian naar de woonkamer. 'Mijn moeder is even weg en mijn zusje zit op haar kamer' zegt hij en pakt 2 glazen uit een kastje. 

Ik knik en ga op 1 van de witte banken zitten. 'Wil je water?' hoor ik uit de keuken?. 'Graag' zeg ik en kijk ondertussen naar hun tuin. Overal staan mooie bloemen en bomen. Vergeleken met deze tuin is die van ons maar kaal. 

Even later komt Brian aangelopen met het drinken. Hij gaat zitten en kijkt me ongemakkelijk aan. Zo blijven we even zitten. Allebei kijken we elkaar in de ogen aan. Dan schraapt hij zijn keel. 'Dus waarom wilde je afspreken?' vraagt hij. Even smelt ik bij zijn stem. Daarna herinner ik mezelf er aan waar ik voor kwam. 

'Ik wil duidelijkheid' zeg ik. 'Kaylee, je weet mijn antwoord al'. Natuurlijk weet ik zijn antwoord. Hij vind mij leuk. En ik hem ook. 'Brian, ik vind jou ook leuk' zeg ik en leg mijn hand op zijn wang. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Hij legt zijn hand op zie van mij en ik krijg een warm gevoel van binnen. Wat doet deze jongen toch met me?

'Ik wil het best proberen' zeg ik zachtjes. Brian zijn glimlach word nog groter en hij komt dichterbij. Hij wilt me zoenen. 'Maar' houd ik hem tegen. Even is er een vlaag van teleurstelling op zijn gezicht af te lezen. 'We doen het langzaam aan' maak ik mijn zin af. Hij knikt braaf en trekt me dan bij hem op schoot. 'Dit wil ik al veel te lang weer doen' zegt hij en drukt daarna zijn lippen op die van mij. Eerlijk gezegd heb ik dit ook gemist. Zijn zachte lippen, zijn handen die elk stukje van mijn lichaam verkennen en zijn veel te lekker ruikende parfum. Weer voel ik zijn tong op mijn onderlip. Even laat ik hem los. Hij kijkt me even vragend aan. Ik knik langzaam en buig dan weer naar voren. Langzaam laat ik zijn tong naar binnen. Al snel spelen onze tongen een vurig spel. 

'Ieuw' hoor ik even later een meisjes stem zeggen.

A/N
sorry voor het lang niet uploaden. ik zit niet lekker in mijn vel. ook groot en deels door mijn thuissituatie op dit moment. MAAR ik heb nieuwe covers. ik hoop ook een nieuw begin te maken. Ik kan niks beloven over uploads. Maar ik weet dat jullie nieuwe hoofdstukken willen dus ik hoop dat dat genoeg is voor mij om te gaan schrijven

~Norah