Ik word wakker in de armen van Brian. Langzaam draai ik mezelf om en kijk hem aan. Hij ligt nog lekker te slapen. Voorzichtig wurm ik mezelf uit zijn grip en stap uit bed. De grond voelt koud aan onder mijn blote voeten. 

Zachtjes trippel ik naar beneden. Mary is al in de keuken bezig met het ontbijt. Ze kijkt op van het snijden van fruit als ze mij ziet lopen. 

'Lekker geslapen?' vraagt ze en legt het mes neer. Ik wrijf even in mijn ogen en knik dan. Mary lacht even en gaat dan verder met het snijden van een mango. 

'Ik vroeg me af of je al een jurk had voor het bal?' vraagt ze en stopt een stukje fruit in haar mond. 

'Nee, ik heb de kans nog niet gehad' zeg ik kijk voel me best schuldig. Dit betekend best veel voor Brian. 

'Heb je zin om vandaag te gaan?. Brian moet vandaag toch nog iets voor me ophalen'. Ze doet de gesneden stukjes mango in een schaal en begint dan met de meloen. 

Ondertussen loop ik naar de kastjes om de tafel te gaan dekken. Ik pak de borden en het bestek en zet het op de eettafel. Daarna draai ik me weer om naar Mary.

'Ja lijkt mij prima, moeten we alleen nog even langs mijn huis rijden voor mijn portemonnee' Zeg ik en loop terug naar de keuken om brood te halen.

Mary knikt en doet haar handen even af aan de handdoek. 

Wanneer ik klaar ben met de tafel dekken zeg ik tegen Mary dat ik Brian ga wakker maken. Ze wenst me succes en zachtjes sluip ik naar boven.

Zachtjes open ik de deur van zijn slaapkamer. De dekens liggen rommelig op bed. Geen Brian. 

'BOE!'. Twee grote handen liggen op mijn schouders. Ik schiet wel meter omhoog van de schrik. Ook komt er een harde gil uit mijn mond. 

Achter me hoor ik Brian lachen. Boos draai ik me om. 'Brian Walker waarom laat je me schrikken' zeg ik zo dringend mogelijk. Nog lachend haalt hij zijn schouders op en legt zijn armen om mijn heupen. 

Zelf staat Brian alleen in zijn onderbroek. Snel neem ik zijn sixpack in me op en kijk hem dan weer quasi-boos aan. Daarna maak ik me los uit  zijn grip en loop naar de deur. 

'Kleed je maar aan macho, want zo meteen gaan we ontbijten' zeg ik en loop dan de trap weer af om beneden Mary te gaan helpen met de laatste dingen.

Wanneer Brian aangekleed en wel beneden is gekomen gaat Mary demi uit bed helpen. 

Als we met zijn allen aan tafel zitten beginnen we met eten. Het is hartstikke gezellig maar na en tijdje valt het gesprek stil.

'Brian zou jij nog die taart voor mij willen ophalen bij Maria' Vraagt Mary lief en kijkt hem aan. 

'Jahoor' zegt hij maar kijkt mij eerst nog even aan. Waarschijnlijk wilt hij me nog niet te lang alleen laten. 

'Waarom heb je eigenlijk een taart besteld?' vraagt hij dan. 

'Ben je gewoon mijn verjaardag vergeten?' Zegt Demi lachend. 

'Nee hoor Deems, alleen normaal maakt mam altijd zelf je taart' zegt hij en gaat met zijn hand door haar haar. 

'Dit jaar had ik er gewoon even geen zin in, Ik moet al zo veel doen voor mijn werk' Zegt ze en stopt een stukje watermeloen in haar mond. 

Na het eten gaat Demi haarzelf klaarmaken om naar de stad te gaan. We hebben alleen maar tegen haar gezegd dat we naar de stad gaan en ze wilde graag mee. 

Pas als Brian rond 14:00 is vertrokken, vertellen we haar dat we gaan voor een galajurk voor mij. Ze vind het superleuk en trekt snel haar jas aan. 

Snel springen we in de auto en wachten op Mary terwijl ze de rolstoel van Demi inklapt om mee te nemen.

Na een autoritje van een halfuurtje zijn we bij een supergrote galajurken winkel beland. Het ligt wat afgelegen maar is wel heel beroemd. Je komt hier ook niet zomaar binnen. 

Ik pak mijn portemonnee van het dashboard af. Mary was zo vriendelijk om langs mijn huis te rijden. 

Na een kwartiertje lopen we de winkel binnen. Overal waar je kijkt hangen jurken. Snel sprint ik een kant op. Ik heb zo een lange tijd geen lange jurken meer gezien. Wanneer mijn oog valt op een streng beveiligde sectie met jurken loop ik er voorzichtig naar toe. 

De security houd me tegen. 'ID alstublieft' vraagt hij op monotoon. Ik raak een beetje in paniek want ik heb helemaal geen idee van Kaylee. 

'Die ben ik thuis vergeten meneer' zeg ik en doe alsof ik heel verdrietig ben. Hij knikt even en wenkt dan een andere man van de security. Die komt naar ons toe gelopen en neemt de plek van de andere man in. 

De man die om me ID vroeg ging aan de kant en ik loop naar binnen. Hij loopt langzaam achter me aan. Ik voel dat hij me in de gaten houd zoals een havik. 

'Voorzichtig hoor meisje, dit zijn namelijk jurken voor koningshuizen. Ze zijn heel erg duur, Ik snap ook eigenlijk niet wat jij hier doet' zegt hij op dezelfde monotone toon. 

Ik giechel even en bekijk dan de jurken. Deze jurken worden zo overschat. We laten meestal de designers een gepersonaliseerde jurk voor ons maken, vinden we hem niet leuk of past hij niet goed komt hij hier terecht. Dus eigenlijk zijn het de afdankertjes van de prinsessen en koninginnen.

Mijn oog valt op 2 mooie jurken.

Ik geef aan dat ik ze allebei wil passen en de man pakt ze voorzichtig van de hanger af en neemt ze mee naar de paskamer. Een meisje die daar staat neemt de jurkje over en helpt me de kamer in. 

Ondertussen gaan Mary en Demi in de wachtruimte zitten. Ik stap het kamertje in en laat het meisje haar werk doen.

Heey people ik ben terug. Kinda. heb lang niet geschreven omdat ik bezig was met een verhaal voor een project voor school dus wilde me daar op focussen. Dit is het complete deel van het hoofdstuk. Voor de mensen die het al hebben gelezen. pls lees t again. het is veranderd. en aangepast. 

Ik denk ik ff niet uploaden het spijt me. maar ik heb zeg maar te veel huiswerk en toetsen die ik moet maken en volgende week heb ik ook nog een een projectweek op een hogeschool waar ik dan dagen van 8 tot 4 ga maken en dat word heel vermoeiend. dus ik hoop dat jullie het snappen

Much love

Norah