Lucinthia Devina
Het eten verliep akelig stil. Ik denk dat we niet wisten wat we moesten zeggen. Zodra we klaar zijn vlucht ik daarom ook naar boven. Op mijn kamer ga ik uitgeput op mijn bed liggen en staar naar het plafond. Een paar minuten later komt Josh binnen. Hij gaat op de rand van mijn bed zitten en schraapt zijn keel. Ik geef hem mijn verdeelde aandacht omdat het plafond toch wel heel interessant is. 'Ik weet dat het vreemd is, Dit alles' begint hij. 'Maar om dit goed te laten verlopen moet je een bepaald karakter aannemen' Hij schraapt nog een keer zijn keel.

Karakter?. Ik weet niet eens onder welke categorie ik nu behoor. Maar ik vind wel een manier om dat uit te vinden. Waarschijnlijk als ik op 'School' ben geweest. Ik heb namelijk geen idee wat ik er van kan verwachten. Ik ga rechtop zitten en kijk Josh diep in de ogen. Ik meen een glans in zijn bruine ogen te zien. 'Ik moet maar eens gaan' zegt Josh ongemakkelijk en stapt een beetje onhandig van mijn bed af. Daardoor strompelt hij wat Scheef naar de deur.

Josh is een jonge wachter, Hij is hooguit 19. Hij is knap. Hij zou vast veel vriendinnen hebben gehad. Zelf heb ik nooit echt een relatie gehad. Erwerd ooit gespeculeerd over ene Prins Nickolas, Maar hij had last van consumptie en presentatie angst. Hij werd dus snel van het lijstje geschrapt. Waarnaar ze het lijstje wel konden weggooien aangezien Nickolas de enige was die er op stond.

Ik sta op van mijn bed en loop naar het raam. Mijn blik valt op een skatepark. Het is volgekalkt met graffiti. Ik heb kunst altijd al bewonderd, In wat voor vorm dan ook. Vroeger fotografeerde ik wel eens. Maar de laatste jaren heb ik daar geen tijd meer voor. Stiekem mis ik het wel. Misschien kan ik aan Marcus vragen of hij misschien iets kan regelen?. Blij loop ik naar beneden.

Alleen daar is niemand. Er ligt alleen een gele Post-it op de salontafel.

Josh en ik zijn even naar buiten, De wijk verkennen. Je bent vrij om te doen wat je wilt Sleutels liggen op het kastje bij de kapstokken. Als je naar buiten gaat wees dan wel voorzichtig. -Marcus

Ik verfrommel het papiertje en gooi het in de prullenbak. Daarna loop ik naar de kapstokken en pak mijn zwart leren jack. Snel doe ik hem aan en pak nog snel de sleutels als voordat ik de deur achter me dicht trek. Ik weet al precies waar ik naar toe ga.

Ik loop het skatepark op en meteen valt me een groepje jongens bij een muurtje op. Ze hangen er een beetje tegen en doen verder, Ja eigenlijk niks. Ik negeer ze en loop naar de graffiti muur. Mijn aandacht gaat naar het woord 'Almost'. Het is met grote letters aan de linkerkant van de muur geschreven. De letters zijn blauw met zilvere accenten. Ook zit er wat wit tussen om meer diepte te geven. Degene die dit heeft gemaakt heeft hier duidelijk tijd in gestopt. Ik leg mijn vingers tegen de muur. In mijn ooghoeken zie ik een jongen op staan. het komt niet echt bij me binnen aangezien ik in mijn kunstbubbel zit.

'Wat doe je hier?'. En "pop" mijn bubbel is uitelkaar gespat. De jongen staat voor me. Snel kijk ik of hij niet toevallig tegen iemand achter me praat. Daar staat niemand. 'Kijken' zeg ik dan maar gewoon. Er is toch niks mee om gewoon kunst te willen bekijken?. En volgens mij zijn skateparken gewoon openbaar terrein. 'Nee ik bedoel wat doe Jij hier' zegt hij op snauwende toon. 'Dit is gewoon openbaar terrein hoor' Zeg ik beledigd. Waarom zo'n toon aanslaan?. 'Het is overduidelijk dat jij de regels hier niet weet' zegt hij en spant zijn spieren. Zou ik hier van onder de indruk moeten zijn?. 'Ik kijk alleen maar naar deze kunstwerken' zeg ik en sla mijn handen over elkaar. Het geeft mijn woorden kracht. Hij Snuift en begint dan overdreven te lachen. 'Kunstwerken?, Dit is gewoon wat geklooi met Graffiti' zegt hij en doet alsof hij een traan van het lachen wegveegt. 'Ik wil je vriendelijk verzoeken om me met rust te laten' zeg ik zo beleefd mogelijk. 'vriendelijk verzoeken?, Je lijkt mijn vader wel'. 'Met zn overdreven manieren'. Manieren zijn toch gewoon normaal. In wat voor generatie zijn we beland als we niet eens meer beleefd tegen een medemens kunnen doen?. 'Wat meer respect voor je ouders zou fijn zijn' zeg ik en kijk hem recht in de ogen. 'Hou je mond over mijn ouders' zegt hij met een ijzeren blik.

Ik voel me een beetje geïntimideerd. Natuurlijk laat ik dat niet merken, Je moet je nooit zwak opstellen. 'Oke, We doen het zo' begin ik. 'Nee, Jij gaat naar mij luisteren' onderbreekt hij me. 'Jij verlaat nu dit terrein of ik zal jou leven een hel maken'. Nu is het mijn beurt om te snuiven. Geschokt sla ik mijn handen voor mijn neus. Het kwam er gewoon uit. De jongen lacht me keihard uit. 'Jezus, Je gedraagt je echt als een Prinses zo netjes en beleefd ben je' zegt hij. Ik heb de neiging om mezelf te verdedigen, Maar ik mag natuurlijk niks zeggen. Voor mijn eigen veiligheid. 'Sommige mensen zijn dat beleefd, Dat jij dat niet bent is niet mijn probleem' zeg ik en doe een stap naar achter. 'Maar ik ga wel, Jij je zin'. 'Het was een genoegen om je te ontmoeten' zeg ik een beetje te erg sarcastisch. De jongen rolt met zijn ogen en loopt dan weer terug naar het muurtje.

Aangekomen thuis zitten Josh en Marcus al op de bank televisie te kijken. Ze vragen me nog of ik mee wil kijken, Maar dat aanbod sla ik af. Ik ga rechtstreeks naar bed. Ik douche morgenochtend wel. Ik weet niet wat ik van die 'School' moet vinden. Maar ik kan maar beter voorbereid zijn. Ik leg snel een setje kleding klaar voor morgen en doe dan mijn  pyjama aan. Vervolgens val in slaap op het zijdezachte bed.

-------------------------------------------------------

Jowww. Nieuw deel. Hopelijk vinden jullie het nog steeds leuk. Als je ideeën hebt laat ze dan zeker achter. ik hou wel van input van mijn kijkers. Ik heb dus mogen Scheikunde toets en ik zou eigenlijk moeten leren. Maar ik moest ff schrijven. Ik heb nu wat meer inspiratie. Ook ben ik van plan om mee te doen aan de 'Kunstbende' In de sectie Taal natuurlijk. Laat weten of je het een goed idee vind.

Love y'all

vote

follow

comment

~Norah