Brian Walker
Ik blijf als versteend achter. Ze ontwijkt me en wil niet met me praten. Zal ik haar volgen? Ze leek heel erg overstuur. 'Brian!' de jongens roepen me op de achtergrond maar ik besteed er geen aandacht aan. Ik kijk ze even aan en ren dan achter Kaylee aan. Aan het einde van de straat ging ze rechts. Met een sprintpas ren ik de hoek om. Kaylee is alweer verdwenen. Ik kijk in ieder zijstraatje. Wanneer ik in het laatste zijstraatje een bruinharig meisje zie lopen ren ik er op af.

'Kaylee' roep ik een beetje wanhopig. Ze draait zich om en kijkt me met betraande ogen aan. Daarna komt ze op me afrennen. Ik twijfel geen moment en open mijn armen. Ze springt er in en slaat haar benen om me heen. 'Shht' zeg ik om haar te troosten en wrijf over haar rug. Kaylee snikt nog steeds hevig. 'Zullen we even ergens gaan zitten zodat we kunnen praten?' vraagt ik. Ik voel Kaylee haar hoofd bewegen en ga er van uit dat ze knikt.

Met Kaylee nog steeds in mijn armen loop ik naar het dichtstbijzijnde parkje en zet haar neer op een bankje. Ik kijk even in haar ogen en zie dat ze helemaal rood zijn. 'Vertel me nu gewoon wat er is Kaylee' zeg ik en leg een hand op haar been. Er schiet een rilling door haar heen maar ze laat mijn hand daar liggen. Ze veegt haar tranen weg en zucht diep. 'Het is heel ingewikkeld' zegt ze en kijkt me diep in de ogen. 'Ik heb de tijd' zeg ik en verplaats mijn andere hand naar haar wang. Ze legt haar koude hand op die van mij en verbreekt het contact met onze ogen niet. 'Mijn ouders zijn omgekomen' zegt ze en ik zie dat het haar veel verdriet doet. Dit is wel heftig. 'Wie is die man dan?' vraag ik verbaasd. 'Dat is mijn oom' zegt ze en staart naar mijn lippen. Zou ze me willen zoenen?. Dan draait ze haar hoofd weg en kijkt maar wat bloemen. 'We zijn hier heen verhuist, maar ik heb hele belangrijke dingen te doen daarom kan ik niet verliefd worden nu' zegt ze en legt haar koude hand op mijn wang. 'Welke belangrijke dingen?' vraag ik door. 'Dingen waar ik al mijn hele leven naar toe werk' zegt ze en kijkt even naar haar haar.

'En als ik me op een jongen stort ben ik bang dat ik zijn hart breek' snikt ze. De tranen beginnen weer over haar wangen te stromen. 'Waarom zou je iemand zijn hart breken?' vraag ik aan Kaylee. Ze ziet er namelijk heel onschuldig uit. 'Ik ben hier maar voor een korte tijd, ik moet op een gegeven moment weer terug naar mijn geboorte land' zegt ze en veegt voor de zoveelste keer haar tranen weg. 'Waarom kun je niet gewoon hier blijven' vraag ik. Boos staat ze op. 'Omdat ik verantwoordelijkheden heb verdomme' schreeuwt ze bijna uit. Verbaasd zet ze haar hand voor haar mond. Ik schrik een beetje van haar reactie maar ben net op tijd om haar tegen te houden voor dat ze weg loopt. 'Laat me los Brian' zegt ze en probeert zichzelf los te trekken. 'Welke verantwoordelijkheden?' vraag ik en trek haar dicht tegen me aan. 'Ik ben een heel ander persoon geworden door die aanslag, en nu kan ik niet meer terug en moet ik proberen te dealen met de problemen in de echte wereld' zegt ze en trekt zich los. Het moet even tot me inwerken en als ik alles heb ingewerkt is Kaylee al verdwenen. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan.

 Boos en overstuur ga ik naar huis. Wanneer ik langs Kaylee's huis kom, hoor ik haar stem. Het raam staat open en ik besluit het gesprek af te luisteren. 'Josh, kun je aan Marcus vragen hoe de renovaties gaan?' hoor ik Kaylee vragen aan Josh?. Ik weet wel dat haar broer Jack heet. 'Waarom wilt u dat weten?' vraagt waarschijnlijk Josh, Maar waarom U?. 'Ik ben het zat hier, Er zijn allemaal problemen die ik er niet bij kan hebben' zegt Kaylee weer. Is ze mij zat?, ben ik een probleem?. Ik hoor voetstappen. De stemmen worden zachter en ik kan ze niet meer goed verstaan. Vermoeid loop ik naar huis.

Daar aangekomen zie ik mijn moeder op de bank zitten. Ik zwaai even naar mijn moeder en loop dan via de grote marmeren trap naar boven. Aangekomen op mijn kamer dwalen mijn gedachten weer af naar Kaylee. Ik sluit mijn ogen en zie haar voor me. Van haar mooie volle bruine haar naar haar zachte lippen tot haar slanke onderlichaam. Het is wel alsof ik iedere dag haar leuker ga vinden. Maar ik wil gewoon bij haar zijn en als zij geen relatie wil zal ik me daar aan houden. Ik pak mijn telefoon en probeer haar te bellen. Het verbaasd me dat ze opneemt. 'Hallo met Kaylee?' zegt ze en even moet ik slikken. Mijn hart gaat al tekeer bij het horen van haar stem. 'Hey Kaylee' begin ik met een schorre stem. Ik schraap mijn keel en hoor Kaylee zuchten. 'Brian ik denk dat we beter elkaar niet moeten zien, mijn gevoelens voor jou worden steeds sterker' zegt ze en stopt dan even. 'Je hebt ook gevoelens voor mij?' breng ik uit. Ik kan wel juichen. 'Brian, ik wil die gevoelens niet'. ''Dus ik zou het fijn vinden als je uit mijn buurt blijft' zegt ze en hangt dan op. Eigenlijk is het best een bitch. Eerst mij helemaal verliefd op haar laten worden en dan zeggen dat ze me niet moet. Ik sla hard met mijn vuist tegen de muur en bel een random meisje op. Ik kan wel wat plezier gebruiken. 'Hallo?' hoor ik aan de andere kant van de lijn. 'Hey met Brian' zeg ik zwoel. Het meisje giechelt. Urgh ik haat dat soort types maar voor seks maakt het me echt niet uit.

-------------------------------------------------

Oh oh Niet haat Brian Kaylee. Kutzooi. ;). Maar he. maybe komt het nog wel goed idk

love y'all

vote

follow

comment

~Norah