Buiten is het rustig. Met uitzondering van een paar rokers is er verder niemand. Ik ga zitten op een bankje en sluit mijn ogen.

Marcus en Josh zullen vast bezorgd zijn. Misschien was dit niet het slimste om te doen. Als prinses moet ik verantwoordelijk zijn en weglopen is dat juist niet.

Na 5 minuten vind ik het wel weer tijd om terug naar binnen te gaan.

Ik wil net naar binnen lopen als ik geritsel hoor in de bosjes achter me. Langzaam draai ik me om en kijk naar het bosje. Vaag zie ik schimmen. Het zal vast een stel zijn die een leuke tijd hebben.

Ik loop terug naar binnen en ga op zoek naar Brian. Op de plek waar hij net zat zit nu een stelletje te zoenen.

Waar is hij naar toe gegaan? Ik loop de kleedkamers in en vervolg mijn weg de school in. De gangen zijn leeg. Het gedempte geluid uit de gymzaal is het enige wat de stilte doorbreekt.

Ik loop net langs de geschiedenis lokalen wanneer ik voetstappen achter me hoor.

'Brian?' roep ik en draai me op. De voetstappen zijn gestopt.

'Brian ben je daar?' roep ik deze keer wat harder.

Geen antwoord.

Ik draai me weer om en wil verder lopen als 2 schimmen me blokkeren.

'Kijk nu eens, we hebben de prinses gevonden' Een man in zwarte kleding stapt in het licht. Er staat een gevaarlijke grijns op zijn gezicht.

Dit moeten de rebellen zijn. Marcus en Josh hebben me er voor gewaarschuwd. Mijn ademhaling word sneller en ik voel mijn hart sneller kloppen.

'Wij komen er een voor zorgen dat de rechtvolle troonopvolger niet de troon kan opeisen' de tweede man haalt een mes uit zijn zak.

'Jullie zullen de troon nooit krijgen' roep ik en ren dan weg van de mannen. Terug de gymzaal in. Ineens zie ik overal mensen in zwarte kleding. Allemaal zoeken ze een weg om naar me toe te komen.

Ik ren de dansvloer over. Ineens word ik bij mijn arm vastgepakt. Uit verdediging haal ik uit met mijn hand.

De persoon gromt.

'Waar was dat voor nodig Kaylee' hoor ik een bekende stem zeggen.

Brian.

'Ik leg het later wel uit, Nu moeten we gaan' zeg ik en trek hem mee naar de uitgang.

Wanneer we dichterbij komen zie ik dat er 2 mensen in het zwart de deur blokkeren. Ik kijk naar de andere uitgang maar alles is geblokkeerd. We zijn ingesloten.

Een van de rebellen loopt naar de Dj stand en pakt de microfoon.

'Lieve scholieren mag ik even jullie aandacht?' het word helemaal stil in de zaal. Zelfs de muziek gaat uit.

'Ik ben Julian en kom uit het land Devina, Een klein landje in de buurt'. Een grijns komt op zijn gezicht te staan wanneer hij mij ziet staan. Met Brian.

'Nu is het zo dat onze prinses Lucinthia is weggelopen, en we hebben haar hier gevonden. We zouden haar graag terug krijgen aangezien we nog wat onafgehandelde zaken hebben '

Hij haalt een hand door zijn haar en gaat verder.

'Nu geven wij lucinthia de keuze om zichzelf bij ons aan te geven-' Hij lacht hard 'of ze blijft zo koppig doen er we vermoorden iedereen in deze kamer'.

Mijn hart stopt.

'De keus is aan jou Lucinthia'

Julian geeft de microfoon weer terug en leunt tegen de tafel aan.

Iedereen is in paniek en wilt naar buiten, wat natuurlijk niet kan.

'We moeten gaan Kaylee' fluistert Brian in mijn oor en trekt me mee.

'Nee Brian' zeg ik en trek me los.

Terwijl ik mijn adem onder controle probeer te krijgen loop ik naar het podium toe. Ik ga het niet laten gebeuren dat er nog meer onschuldige mensen sterven.

'Kaylee wat doe je!' roept Brian me na. Ik negeer het en loop de dj stand op.

'Hier ben ik, laat de rest gaan' zeg ik en hou mijn handen omhoog.

'Maar dan missen ze de hoofdact' zegt hij en steekt een mes in mijn buik.

Ik schreeuw het uit en zak in elkaar.

Op dat moment word de deur opengetrapt en ik zie Josh en Marcus met een heleboel wachters uit Devina. Ze vallen de rebellen aan. Marcus komt naar me toe rennen.

'Lucinthia je moet de troon bestijgen' zegt Marcus en zet druk op mijn wond.

'Er moet een bevel worden gegeven vanuit de regent van het land, anders mogen onze wachters net meer doen dan u verdedigen als prinses'

Ik kijk Marcus aan. Aangezien mijn ouders er niet zijn om mijn te kronen kan ik dat zelf gewoon doen als enige lid van de koninklijke familie van Devina.

Met hulp van Marcus sta ik op.

Ik pak de microfoon een haal een keer diep adem.

'Beste rebellen en scholieren, Ik ben inderdaad prinses Lucintia Devina. Maar ik verklaar mijzelf nu Koningin Lucinthia Devina. aangezien mijn ouders mij deze titel niet kunnen geven heb ik het recht mijzelf deze titel te geven'.

Ik haal even diep adem

'En bij deze geef ik het bevel aan mijn wachters om de rebellen te de liquideren (vermoorden)'

Julian begint te klappen. 'Dat is allemaal wel een mooi verhaaltje prinses maar in de wet staat dat een lid van de royale familie niet de troon mag bestijgen zonder echtgenoot'

Ik kan mezelf wel slaan. Hoe kon ik die regel nu vergeten. Alle hoop is nu weg.

'Gelukkig heeft ze een echtgenoot!' hoor ik iemand vanuit de menigte roepen.

Brian komt uit de menigte gelopen en stapt het podium op.

'Lieve Kaylee, Of Lucinthia. Hoe je jezelf ook noemt'

Hij gaat door zijn knieën en haalt een snoepring uit zijn zak.

'Wil je met me trouwen'

Dit is dan het officiële einde van mijn boek. Ik wil nog een epiloog doen maar die komt later online . Ik wilde jullie niet nog langer laten wachten totdat ik die ook had geschreven :) Ik hoop dat jullie het een leuk boek vonden en hebben genoten van het Verhaal van Lucinthia. Dank je wel voor het lezen. Je bent de beste

Love y'all

Norah