Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

6

Ik liep het land binnen, het land dat voor mij zo onbekend was, ik wist niet eens dat dit bestond. Maar nu wel, met consequenties, ik ben mijn staart kwijt. Voorgoed.

Ik liep verder, er waren allemaal rare ijzeren dingen die langs kwamen. Ik ging er tussen lopen, ineens gingen ze allemaal rare geluidjes maken, wat dachten ze wel niet?

Ik liep verder, verderop zag ik een paar huizen staan. Daar moet ik zijn! Dacht ik. Ik liep er naartoe. Er stonden huizen, er woonden mensen in, alleen de huizen zagen er anders uit dan in Deep Ice. Ik keek naar mijn ketting, denkend aan Deep Ice. Waarom was deze ketting zo bijzonder? Waarom ging hij gloeien?

Ik slenterde wat door de straten, niet wetend wat ik moest doen en waar ik heen moest. Ik kwam bij een plek waar de stad aan het water grensde, er dreven allemaal rare houten dingen op het water. ''Boten'' stond er op een bordje. Alleen wat je nou met die dingen moet doen? Ik zou het niet weten.

Er kwam een man naar me toe, ja een man, de man had een raar pakje aan. Blauw. Hij floot op iets en wees mij aan. 'Jij daar, moet je niet naar school?'

'Eh... juist ja, school. Wat is dat?'

'Kom op! Geen grapjes maken, ga naar school!'

'Oké, waar is school?'

'Ik breng je wel even.'

Ik stapte in zijn rare ijzeren ding, dat blijkbaar een auto heette, en reed met hem naar ''school''. Ik wist nog steeds niet wat dat woord betekende, maakte dat uit?

We kwamen bij een gebouw, er stond met grote letters ''School'' opgeschreven. O, dus dit was school? Alleen wat doe je op een ''school''?

Ik stapte uit en liep het gebouw binnen. Er liepen heel veel mensen van rond mijn leeftijd. Ik liep naar een bordje waar ''receptie'' opstond, ik vond het wel een cool woord dus ik volgde het bordje.

Ik kwam uit bij een verhoogd stuk vloer, een balie. Er Stond een dikke vrouw achter de balie, ze keek nors naar me. 'Naam?' Vroeg ze. 'Eh... Melody.'

'Melody, Melody wie?'

'Eh... Melody, alleen Melody.'

'Oké Melody, aangezien je blijkbaar geen achternaam hebt noem ik je Melody Melody in mijn bestand. Leeftijd?'

'Eh... 14?'

De vrouw begon rare bewegingen met haar handen te maken op een bordje, het maakte een tikkend geluid. 'Tik, tiktik, tiktiktik.' Ze keek naar iets, wat het was wist ik niet maar er verschenen continu rare tekens op.

'Je zit in klas 3K, schiet op! De les begint zo! Hier is je rooster.' Ze gaf me een papiertje met allemaal rare tekens erop. Ik liep naar een zaal en ging zitten. Ineens hoorde ik een bel, moest ik nu naar mijn klas, wat dat ook mocht zijn, gaan?

Ik bleef zitten, na een half uur kwam er iemand naar me toe, een man. 'Moet je niet naar de les toe?'

Dat begreep ik wel. 'Waar?'

'Laat me eens even kijken... Lokaal 112, blauwe gang naast de wc's.'

Ik liep naar de blauwe gang toe. Ik klopte op een deur en deed de deur open. Allemaal ogen staarden me aan. 'Eh... Hallo. Is dit klas 3K?'

'Een man gaf antwoord. 'Nee, dit is 2K.'

Bijna goed dacht ik.

Ik klopte aan bij de volgende deur. 'Eh... is dit klas 3K?' Vroeg ik opnieuw. 'Ja, ga maar zitten.' Zei een aardige vrouw tegen me. 'Wat is je naam?' Vroeg ze nog aan me. 'Melody.' En ik ging zitten.

Ik had een vak dat 'Frans' heette, maar waarom zat ik nu ineens op school? Ik was een zeemeermin! Geen mens! Zeemeerminnen horen vrij te zijn! En in gedachten zonk ik weg.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro