Vandaag is het Ice Festival! Ik heb er echt superveel zin in! Ik moet me alleen wel vermommen, de mensen zullen me herkennen en me wegsturen! Dus heb ik verf gekocht, paarse verf om precies te zijn. Ik ga mijn staart paars verven, dan zullen ze dat in ieder geval niet merken. Mijn haar doe ik in een knot en ik zet een masker op, dan ben ik dus onherkenbaar.

Ik zwem, in vermomming, naar Deep Ice toe. Er zijn heel erg veel zeemeerminnen, ze kijken niet weg als ik kom dus dat is al positief. Op zo'n moment heb ik echt het idee dat ik gewoon normaal ben, veel beter dus.

Er komen allerlei dieren langs, dolfijnen, orka's, walvissen enzovoort. Ik sta met open ogen te kijken, elk jaar maken ze er iets moois van. De ijszeemeerminnen doen supercoole ijstrucs, stiekem ben ik wel jaloers maar dat kan ik niet laten merken, ik ben nu immers een ijszeemeermin in vermomming.

Plotseling begint er een ijszeemeermin te schreeuwen, en dat kunnen ze me een partij hard, ze kunnen er makkelijk ijs mee breken. 'De Heilige Ketting.' Hijgde ze. 'De Heilige Ketting is gestolen.' Ze keek naar mij. Haar mond viel open. 'Zij-zij heeft de Heilige Ketting.'

Ik keek verbaasd naar mijn ketting, stom vergeten af te doen! Iedereen keek mij aan. Mijn ketting begon ineens te gloeien, iedereen slaakte een gil. Ik hoorde het ijs van de ramen breken. 'Ik?' Bracht ik verbaasd uit.

Ik zwom zo snel als ik kon, dat masker kon nu wel af dus die gooide ik weg. Er zat een hele horde krijsende ijszeemeerminnen achter me aan! Ik zwom wonderbaarlijk sneller dan hen, gelukkig voor mij.

Na een poosje was ik hen kwijt, en niet alleen hen, ook de weg, ik was verdwaald, alweer. Ik zat midden in de zee, waar ik was? Ik wist het niet, ik zwom verder in de hoop een zeemeermin tegen te komen. Tevergeefs, ik vond niemand.

Ik bleef uren rondzwerven maar vond nog steeds niets. Ik besloot te gaan slapen, tussen alle gevaren in. Ik vond een grot en ging daarin liggen, nu maar hopen dat de grot onbewoond was, morgen zag ik wel hoe het verder ging.