Toen we aankwamen, wat best lang duurde aangezien Luke nog moest leren zwemmen, hield hij nog steeds mijn hand vast. Ik vond het niet erg. We zwommen naar de minister van water, Aqua.

Aqua verwelkomde ons hartelijk. Weer zo'n verschil met de ijszeemeerminnen. Ik vertelde haar dat Luke een waterzeemeermin was en dat ik de uitverkorene was. Ik vertrouwde haar wel dus ik vertelde het haar, het was er al uit voor ik er erg in had.

We kregen een huis toegewezen aan de rand van de stad. Het was helemaal blauw ingericht. Ik woonde nu dus tijdelijk met Luke in huis. We mochten samen trainen. Alleen ik leerde veel harder dus na verloop van tijd werden we uit elkaar gehaald, ik kreeg privé training van minister Aqua. Ik leerde hoe ik de zeestromingen kon beïnvloeden, hoe ik sneller kon zwemmen door het water om me heen te sturen, hoe ik kon helen en natuurlijk hoe ik het water kon sturen.

Na een week had ik al mijn krachten al onder controle, Luke niet, hij is een normale zeemeerman. Ik moest echter wel verder, ook al wilde ik het niet. Het lot van de onderwaterwereld lag in mijn handen.

'Luke...' Begon ik. 'Ik moet weg.'
'Waarom? Waarnaartoe?' Vroeg hij. 'Naar de natuurzeemeerminnen. Ik heb al mijn waterkrachten al onder controle en ik moet de wereld redden dus ik kan niet wachten to jij ze ook allemaal onder controle hebt, het spijt me.' Voegde ik er met een verdrietige uitdrukking aan toe. 'Melody, ik begrijp volkomen wat een zware last er op je rust, ik zou willen dat ik met je mee kon maar je hebt niet veel aan me als ik mijn krachten niet kan beheersen.' Hij pauzeerde even. 'Als ik ze wel onder controle heb zal ik zo snel mogijk naar je toe komen.'

Hij gaf me een kus. Ik keek hem in de ogen. 'Tot ziens Luke, veel succes met je training!' Zei ik en ik zwom weg voor hij de kans had mij hetzelfde te wensen.