Mijn twee boys samen! Dylan O'Brien is wel iets ouder in dit verhaal dan op de foto!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
6 maart 2016
Carl Porter

Ik kan het nog steeds niet geloven, hoe zijn we zo stom kunnen zijn? Waarom dachten we nu echt dat we van hem af waren. En ik de schuld op Evan steken, en hij is het helemaal niet. Maar wie is het dan wel? Evan wist het, hij kwam me redden van hem maar toch waren we er zo van overtuigd dat hij de slechterik was.

Ik ben ondertussen ook weer op onderzoek uit gegaan na de dood van Newt. Ik moest antwoorden hebben, maar daardoor heb ik mezelf in de nesten gewerkt. Ik ben buiten de wet getreden, zonder dat ik dit eigenlijk wist. Ik zit er nu overal middenin, waarom kon ik het nu niet doen volgens de wet.

Ik loop nu in de straten van Montebello, de geboorteplaats van Evan. Ik loop nu in de straat waar zijn ouders moeten wonen. Zij weten normaal gezien niets van zijn dood, omdat die geheimgehouden is.

Ik sta nu recht voor het huis van de familie Brews, wens me succes. Ik drukte op de bel en een oudere dame deed de deur open. 'Carl Porter, wat een verrassing kom toch binnen', zei ze enthousiast. Ja de ouders kenden mij en ze waren dol op mij, maar achter dit nieuws zal dat toch niet meer het geval zijn.

'Moet je iets hebben Carl', vroeg de vader nu aan mij. 'Neen, ik kom enkel voor iets te zeggen', zei ik nu al meer ongemakkelijk. 'Vertel maar zoon', zeiden ze. 'Evan is dood, door mijn schuld', zei ik en hun ogen vergrootten en ik zag hoe er tranen in de moeder haar ooghoeken vormden. 'Wat hoe bedoel je jongen', vroeg opeens de vader met een schorre stem.

Ik vertelde hun alles, over Black Shadow tot het moment dat hij me had en ik dacht dat het hem was. Maar dat het nu toch blijkt dat het hem niet is omdat Shadow terug bezig is. Ze luisterden naar mij en dat had ik niet verwacht, je zag dat ze het moeilijk hadden maar toch probeerden ze te luisteren.

'Waarom kom je er nu pas mee af jongen', vroeg de moeder opeens. 'Ik wist niet hoe dat ik het moest uitleggen, en ik moet om een gunst vragen', zei ik dat laatste heel ongemakkelijk. Waarom zouden ze me zelfs nog hier houden nadat ik dat verteld heb en daarbij nog eens om een gunst vraag.

'Wat mag die gunst wel zijn', vroeg de vader nu met vol afkeer. 'Ik heb zijn dagboek nodig, voor verdere informatie', zei ik en nu verwachtte ik de volle lading of zelfs een klap in mijn gezicht maar niets kwam. Ik deed mijn ogen weer open en ze zaten daar maar.

'Goed', zei de moeder toen ze opstond. 'Normaal, zou ik je eigenlijk uit het huis moeten gooien. Maar omdat ik zie dat je er echt spijt van hebt, en er misschien bruikbare informatie instaat over die Shadow of hoe die ook mag heten. Geef ik je het toch mee, maar dit is wel de laatste keer dat ik je hier wil zien Porter, is dat duidelijk?' Ik knikte. 'Bedankt mevrouw.'

Ze gaf me het dagboek en ik haastte me naar buiten. Ik heb het, ik heb het dagboek gewoon. Maar toch iets in de omgeving hier klopte niet. Het lijkt net of dat ik weer bespioneerd wordt. Ik heb geen eng gevoel maar toch een gevoel dat ik bekeken wordt. Ik draaide me om en kwam oog in oog te staan met een busje.

Ik liep met grote passen ervan weg, want nu bekroop er wel een eng gevoel me. Ik stapte in mijn auto en ik reed terug naar Los Angeles. Het busje volgde me niet, of toch niet dat ik zag. Dus dat is een goed teken, dat het niets met Shadow had te maken, en ik gewoon even paranoia werd. Misschien waren het gewoon toeristen.

Door het dagboek ben ik nog niet zoveel wijzer geworden. Enkel moet het iemand zijn, die mijn moeder goed had gekend en het een broer moest zijn van mijn vader. Momenteel zoek ik naar enige spoor van mijn vader zijn broer, maar ik vond niets. Misschien als ik Stefan om een gunst vraag.

Neen, die heeft belangrijkere dingen aan zijn hoofd. Na het bloedbad van 3 dagen terug, heeft hij belangrijkere dingen aan zijn hoofd dan mij te helpen. En dit is mijn onderzoek, dus ik moet zelf maar informatie kunnen vinden. Misschien heeft hij nu een andere naam, zo maakt hij het mij natuurlijk nog moeilijker.

'Meneer Porter, Stefan is hier om u te spreken', zei opeens Liam. Ja je kent hem nog wel, de vader van één van de slachtoffers. Nadat hij het eindelijk verwerkt had, is hij hier komen werken en hij is ook één van de betere werknemers hier in het bedrijf. 'Laat hem maar binnen.'

'Nog nieuws', vroeg ik terwijl ik het dagboek van Evan wegstak. Zoals ik al zei op dit moment is het mijn onderzoek, dus hij moet er voorlopig nog niks van weten. 'Voorlopig nog niks neen', zei hij. 'Wat stak je daar weg Porter', vroeg hij. Verdorie, betrapt.

'Gewoon een case', zei ik, hopend dat hij mijn leugen niet ontdekt. 'Maar genoeg over dat, wat wou je bespreken?', zei ik en meteen verduisterde zijn blik. 'Ik denk dat Shadow weer toe gaat slaan, één van de komende dagen', zei hij.

'Waarom denk je dat', vroeg ik. 'Het voelt zo', zei hij en ik snapte hem wel. Ik heb ook al dagen het gevoel dat er nog iets komen gaat. We bespraken nog verschillende dingen, ook het bloedbad van 3 dagen terug. 'Wat denk jij wat hij bedoelt, dit is nog maar het begin', vroeg hij opeens.

'Dat hij misschien nog gruwelijkere dingen gaat doen? Of dat hij meer mensen in één keer gaat vermoorden?', zei ik redelijk verward. Hij humde maar iets in mij zei dat hij het zelf niet geloofde. 'Het moet iets anders zijn, maar wat?', fluisterde hij nu. Ik haalde mijn schouders op.

Opeens vloog de deur open en een man met een geweer en zwarte veiligheidsvest kwam binnenstormen. 'Hey, wat is er hier aan de hand', vroeg ik nu redelijk bezorgd. Hij negeerde mij en kwam recht voor Stefan staan. 'Commissaris Wilson, ben ik correct', zei hij tegen Stefan. Hij knikte.

'Dan moet jij de advocaat zijn, Carl Porter', zei hij nu kijkend naar mij. En ik knikte ook. 'Ik ben Matt Barker, FBI', zei hij en ik en Stefan keken verward naar mekaar. 'FBI? Wat moet de FBI hier', vroeg ik aan de man. Hij zette zijn zonnebril af en twee bruine ogen keken mij amusant aan. 'De FBI vind dat jullie hier aan het prutsen zijn dus daarom sturen ze iemand en die iemand ben ik', zei hij.

'Hey makker, met alle respect maar ik heb niemand nodig', zei Stefan duidelijk geïrriteerd. Hij lachte en ik zag hoe Stefan zijn humeur verslechterde en verslechterde. 'Zo een goede grap heb ik nog nooit gehoord, jullie hebben mij nodig als je ooit van hem wilt af geraken van hoe noemt hij Black Shadow? U heeft al genoeg kansen gehad en verprutst en de FBI is het beu om toe te kijken en er niets aan te doen.'

'Meneer Barker, misschien is uw grote mond niet zo toepasselijk', zei ik nu, ook stilletjes aan geïrriteerd. Stefan doet er alles aan en nu komt die FBI hem nog dieper de put induwen, goed bezig. 'Ik heb u niets gevraagd Carl', zei hij nu kijkend naar mij. 'En ik denk wij u ook niet', verdedigde ik mezelf.

Hij lachte nog een keer. 'Ik mag jou wel Porter', zei hij terwijl hij me een schouderklop gaf. 'Maar de feiten zijn de feiten, en jullie verprutsen het hier dus wij vonden dat het dringend eens tijd was om er iets aan te doen. Als jullie dat nu willen of niet.'

Hij zette zich opeens in mijn stoel met zijn handen kruisend voor hem en lachte naar ons. 'Dus vertel eens, wat weten jullie?'

En ik en Stefan keken naar elkaar en we dachten denk ik allebei hetzelfde. Wat in hemelsnaam komt hij hier doen, als hij niet eens iets weet over het onderwerp.