A/N
Waarschuwing: dit deel van het verhaal bevat weer een klein stukje horror en cases die uit het verleden weer worden opgehaald. Het is in 3 delen met 2 verschillende cold cases en één gewone case. Hier cold case 1, veel leesplezier
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
5 mei 2016
Stefan Wilson
Ik zit in men bureau na te denken, ik zit naar buiten te staren. De zon schijnt, maar ik voel me vandaag niet zo, ik voel me net als de regen vandaag. Triest en geen zin om de dag door te gaan. Ik hoor af en toe nog iets van Carlos over Y/N Edison's vooruitgang maar voor de rest hoor ik niemand niet.

Opeens hoorde ik hoe er een briefje onder de deur werd geschoven. Ik keek naar de klok en zag hoe dat de uren al voorbij waren gevlogen. Het was ondertussen als donker buiten, en ik heb letterlijk niets gedaan vandaag gewoon in het niets zitten staren. Ik stond op en liep naar de deur, ik deed hem open en keek rondom mij. Ik zag nog net een jas de deur uitrennen.

Ik liep erachter maar hij/zij was te snel, ze was al uit de steeg toen ik eindelijk buiten aankwam. Ik ging weer naar binnen want zonder jas is het eigenlijk nog best koud voor het seizoen van het jaar. Ik was bijna de brief vergeten die de persoon onder de deur had gestoken. Ik pakte de brief en ging weer aan mijn bureau zitten en las hem.

Beste inspecteur
Ik ben iemand die niet van belang is, maar wat ik jou nu schrijf is al gebeurd, al een paar jaar en ik geef het nu eindelijk eens aan.
In het huisje aan de vijver is er een paar jaar geleden een ongeluk gebeurd, met één meisje en verschillende jongens, ze waren dronken, ze wisten niet wat hun kracht was. Ze schopten haar, verkrachten haar en uiteindelijk vermoorden ze haar, in het huis zit ze nog steeds te wachten totdat eindelijk iemand haar verhaal kan oplossen en haar eindelijk rust kan bezorgen.
Ben jij die persoon commissaris, help haar alstublieft?
-anoniem

Ik las de brief, opnieuw en opnieuw. Dit is absoluut niet iets van Shadow of toch niet rechtstreeks, gewoon weer een old case dat we nu met deze informatie weer gaan moeten behandelen. Leuk, maar wat zou een commissaris nu zijn als hij er niets mee zou doen. Ik pakte mijn jas en vertrok nog richting het meer. Ik belde ondertussen ook Carl weer op, misschien kan hij me ook weer wat meer informatie geven hierover.

We arriveerden op hetzelfde moment en ik zag hoe dat hij er ongemakkelijk van werd. 'Carl?', vroeg ik en ik kon net nog mijn vriend ondersteunen voordat hij op de grond viel. Ik schudde hem door elkaar, wat is er nu weer gebeurd? 'Carl', zei ik terwijl ik op zijn kaken klopte en hem door elkaar schudde.

'Stefan', mompelde hij en ging zitten. 'Wat moest dit weer betekenen?', vroeg ik aan hem en hij haalde zijn schouders op. 'Carl', zei ik nu streng, 'wat is er aan de hand?' Hij zuchtte; 'dit is het huis van Lilly Porter, mijn gestorven nicht', mompelde hij. Ik knikte en haalde mijn wenkbrauw op, en?

'Zij is hier vermoord Stefan', maar ze hebben nooit haar lijk teruggevonden, niet in het meer, niet in het huis, nergens.' De brief, ik haalde hem uit mijn broekzak en gaf hem aan Carl en hij las het en ik zag hoe dat hij weer bijna ging flauwvallen. Ik kon het weer maar net ondersteunen voordat hij weer zou vallen.

'Niet opnieuw', zuchtte ik, 'Carl kom op!' Ik schudde hem weer door elkaar en sloeg weer op zijn kaak doordat hij weer bij zou komen. Hij kwam weer bij en ik hielp hem weer recht. 'Ben je nu bij bewustzijn of moet ik nog eens voorkomen dat je gaat vallen', bromde ik verveeld.

Hij rechtte zijn kleren en liep naar binnen, ik schudde met men hoofd en volgde hem. Het huis zat vol onder het stof, je zag wel dat er al jaren niet meer gekuist was, waarom ze het nooit verkocht hebben, ik weet het niet. Ik keek naar Carl en die had tranen in zijn ogen, wat is er nu weer aan de hand.

'Carl?', vroeg ik bezorgd en hij veegde zijn tranen weg met zijn mauw maar negeerde me dan weer compleet. Ik draaide met men ogen, oké dan zeg dan niets. We gingen heel het huis door. Soms deed hij eens de deur open en dan weer dicht en ik kreeg er stilletjes aan genoeg van.

'Carl, wat doe je', vroeg ik. Hij draaide zich om en keek me recht in men ogen aan. 'Hier ben ik na mijn moeder haar dood opgegroeid Stefan', begon hij, 'voor dat ik naar het bedrijf over nam was ik hier hele dagen door. Ik was net verhuisd toen dat het gebeurde, toen dat ze vermoord werd.'

Ik werd even stil van zijn verhaal. 'Lilly was overal geliefd, ze leek net op mijn moeder, slank, blond en blauwe ogen. Het verwonderd mij dat Black Shadow hier niet achter zit, maar iets zegt in mij dat het verder ligt dan Shadow', mompelde hij. Hij keek nog eens heel het huis rond.

'Iets in mij zegt dat er iets mist', zei hij bedachtzaam, 'er is iets mis hier in het huis maar het is al zo lang geleden dat ik hier nog eens was dat ik helemaal niet meer wat wat er precies mis is of wat er verdwenen is', zei hij voordat hij nog eens een hele ronde door het huis deed.

Na een minuut of vijf stond hij weer naast mij. 'Al iets gevonden detective Porter', grinnikte ik en hij gaf me een stoot met zijn elleboog. 'Niet grappig Wilson', bromde hij, 'maar ja, het is een deur.' 'Een deur?', vroeg ik met ophalende wenkbrauw en een kleine glimlach rond mijn lippen. 'Ja, de deur naar de kelder', zei hij met een rilling. Ook dat nog, de kelder.

'En waar moet die deur dan zijn Porter', vroeg ik nu weer serieus. Hij draaide zich om en liep weer weg, ik draaide met men ogen en volgde hem naar een of andere muur met behang. 'Carl dit is gewoon een muur', zei ik verveeld. Hij zuchtte en begon te kloppen op de muur en inderdaad een heel stuk was hol. Nou dit wordt nog gezellig, hij begon met het behangpapier te scheuren en inderdaad achter het behangpapier was er een deur.

Nadat al het papier eraf was, trok hij aan de deur maar op slot. 'Weet je misschien ook nog waar de sleutel is Porter', vroeg ik en hij ging met zijn vingers boven de deur en opeens klonk er een kletterend geluid van de sleutel die op de grond was gevallen. Dit was een beetje te simpel, wat is de valstrik?

We liepen de krakende trappen af en kwamen aan bij een nog stofferiger plek dan het huis zelf. Maar er was iets killig in die ruimte, iets wat we beter niet zouden storen. Ik was blijkbaar niet de enige die dat vond want voor mij zag ik dat Carl ook rillingen ervan kreeg.

We gingen dieper de kelder in, maar het was te donker voor iets deftigs te kunnen zien. Ik ging eerst opzoek naar de lichtknop maar Carl hoorde ik al schreeuwen. Ik zocht sneller naar de knop en opeens ging het licht aan en dan zag ik waar Carl opeens voor schreeuwde.

Daar aan de muur was er een mens vastgebonden aan touwen. Allebei haar armen en benen waren vastgebonden maar dat was niet het enige. Ze was naakt? Nou dit is geen beeld dat ik zou willen zien alleszins ik moest er ver van kotsen en ik was weer blijkbaar niet de enige.

Carl zakte op de grond en ik bromde bijna van verveeldheid niet weer hé. Ik liep er met grote passen naar toe maar ik zag dat hij niet flauwgevallen was neen hij was aan het overgeven en tranen liepen over zijn wangen. Ik ging er bij gaan zitten en wreef over zijn rug als teken dat ik er voor hem was.

'Ze was als een moeder voor mij, en ook zij is op gruwelijke wijze vermoord. Maar niet de manier waarop Shadow zou vermoorden dus het is iemand anders dat verantwoordelijk is voor haar dood Stefan', zei hij en ik keek nog eens naar het overblijvende vrouwenlichaam.

Ik zag dat de doodsoorzaak niet echt een schot of de verkrachting zelf moet geweest zijn maar de rode strepen op haar luchtpijp dat was het volgens mij wel. Ze is gewurgd geweest, en ze kon er niets aan doen. Zo wil ik absoluut niet sterven, zo hopeloos en zo naakt.

Ik weet zeker dat ze wel mooi moet geweest zijn, dat zag je aan haar gezicht, en haar mooie blonde lokken. Carl stond als eerste op en pakte een mes en sneed de touwen door die haar rechthielden. Als een lappenpop viel ze op de grond nadat alle touwen waren losgesneden.

We namen naar mee naar boven en lieten een lijkenwagen komen. Carl heeft niets meer gezegd erover. Het is net alsof hij het gewoon wilt vergeten, maar ergens in zijn ogen zie ik weer wraakzucht. Hij wilt wraak op diegene die zijn nicht dit heeft aangedaan, maar hoe we de daders zullen vinden ik heb geen idee.

Als de lijkenwagen aankwam en zij de nicht meenamen. Gingen ik en Carl nog eens het huis rond voor dingen die hij misschien wilt meehebben. Als hij in de slaapkamer en zolder bezig was, liep ik naar de keuken en daar lag er een briefje dat ik daarnet nog niet zien liggen heb.

Ik pakte het op maar er viel meteen er iets uit. Ik pakte het op en het was een foto, een foto van een meisje, maar ik herkende er iemand in, Matt. Ik nam de brief en opende die en weer hetzelfde handschrift als de vorige brief herkende ik.

Goed gedaan commissaris,
Je hebt haar geholpen, een klein mysterie ongeveer opgelost. Wie de dader is kom je via deze weg ook een stukje te weten.
Je kent er misschien een paar kenmerken van je vriend in deze foto nou, daar heb je gelijk in commissaris, het is het jongere zusje van Matthew Anderson. Ze is na dat hij werd buitengezet achter hem aan gelopen en is in de verkeerde handen gevallen. Dit is ook een cold case die tot op vandaag niet is opgelost. Het heeft iets te maken met Manu García.
- anoniem

Manu García? Ken ik niet? Misschien is dit eerder een klus voor mij en Carlos. Nadat Carl weer terug beneden was, sloten we alles af en bakende ik het af met een lint van de politie. Ik zei niets van dit briefje, hij heeft nu vast andere dingen aan zijn hoofd dan een volgende missie.