12 april 2016
Carl Porter

Ik zit eens mijn geboortedocumenten te doorbladeren. Porter was de achternaam van mijn moeder, maar ik weet nog steeds niet hoe mijn vader heette. Nu dat Shadow weer meer begint toe te slaan, wil ik meer weten over mijn leven, verleden en familie. Maar aan de andere kant wil ik ook niets te maken hebben met Shadow en die kant van mijn familie.

Van Stefan heb ik ook niets meer gehoord sinds een paar dagen geleden, hij is nog steeds van slag door Chris Lewis. Wat ik wel kan begrijpen, waarom zou je dat doen, als je weet wat hij voor zijn broer voelde en omgekeerd ook. Het was een egoïstische zet, meer kan en wil ik er niet over zeggen.

Maar goed terug over naar Shadow en zijn plannen, zonder dat Stefan en zo het weten krijg ik ook al de hele tijd brieven met dingen in van Shadow, hij wilt dat ik me bij hem voeg en mijn vrienden verraad. Denkt hij nu echt dat ik dat ga doen? Opeens kwam Liam binnen met nog een enveloppe net zoals de andere die ik de afgelopen weken heb ontvangen.

Beste neefje,
Heb iets voor jou, een voorstel. Wil je meer weten over mij, jou en jouw plichtigen ontmoet Jeffrey in Griffith Park vanavond om 18:00 alleen! -BS

Alleen natuurlijk moet het alleen zijn, het zijn en blijven criminelen voor iets of niet dan? Wat moet ik doen? Gaan, niet gaan? Stefan toch inlichten of niet? Ik schudde mijn hoofd. Neen ik moet dit alleen doen. 18 uur nog 4 uur, ik bekeek eens hoelang dat rijden is.

Na een half uur nog gewacht te hebben stapte ik mijn auto, maar iets in mij zei me dat ik gevolgd werd. Ik voelde me niet echt op mijn gemak, maar het was al te laat ik kan niet meer terug. Ik reed op mijn gemak naar daar er was toch geen haast bij, ik had toch nog een uur voordat ik er moest zijn en het was nog maar een half uur rijden.

Eenmaal daar stapte ik uit en er stond daar al iemand met een zwarte capuchon op. 'Jeffrey Brooks?', vroeg ik en de man draaide zich om en inderdaad daar stond de dief van Los Angeles. 'Porter', zei hij terwijl hij dichter naar me toe kwam, 'fijn je te zien.'

'Toch niet meer aan de verleiding van je oom kunnen weerstaan', lachte hij nu en ik schudde mijn hoofd. 'Ik wil enkel antwoorden, ik wil anders niets met hem te maken hebben', zei ik. Andere auto's stopten ook en andere mannen kwamen rondom ons staan.

'Wat heeft dit te betekenen?', vroeg ik nu woest. Dit was zo een slecht idee. 'Neefje', zei opeens een stem achter mij. Als je van de duivel spreekt. 'Wat beeft dit te betekenen Shadow? Het was toch enkel alleen ik en Jeffrey?', vroeg ik nog steeds kwaad. Ik keek rondom mij, verschillende mannen in donkere kleden waren rondom mij en ze kwamen steeds dichter.

'Kom mee Porter, ik wil je iets laten zien', en met die woorden vielen de mannen mij aan en ik had geen enkele kans. Ik probeerde me te verweren maar al snel werd ik mee gezogen in de duisternis. En opnieuw ben ik in de handen van deze meneer Black Shadow, of moet ik zeggen mijn oom?

Toen ik weer wakker werd, zat ik in een computerruimte, net zoals die ene in het kasteel maar deze was nog groter dan die daar. Ik zag mijn huis, mijn kantoor, Stefan zijn huis en zijn kantoor waar hij nu zat te werken met Brittany. Jammer genoeg kon ik niets horen, en zij mij ook niet dus ik kon niet om hulp roepen.

Daarnaast was Matt in een of andere cel en dan nog Y/N Edison in haar kamer die huiswerk zat te maken. Maar ook iemand waarvan ik het niet had verwacht Chris Lewis? Wat heeft hij gedaan om de interesse van Shadow en de rest op te wekken dat hij ook bespioneerd wordt? Nu dat ik alles goed kon bekijken werd het opeens zwart en ik vloekte binnensmonds.

'Iemand wakker zo te zien', hoorde ik opeens een heel andere stem dan dat ik gewoon was. Ik keek achter mij en daar stond dan een man in zijn midden 50 met een zonnebril en een pak. 'Wie ben jij nu weer', mompelde ik en zuchtte. 'Wauw neefje ik dacht dat je wat enthousiaster zou zijn nu dat je me eindelijk kan horen en zien', grijnsde hij en mijn ogen waren volgens mij uit mijn oogkassen aan het rollen. Zo ziet Shadow eruit, dat is het? Oké nu was ik een beetje teleurgesteld, eerlijk gezegd.

'Wat wil je van mij Shadow? En van mijn vrienden?', vroeg ik voor de stilte te verbreken. 'Ik? Niets, mijn vrienden daarin tegen willen van alles', zei hij en hij grinnikte richting Matt en Stefan. 'Wat heeft dit nu opeens te maken met Stefan', mompelde ik, 'het was toch om het bedrijf te doen en om Matt en zijn koning?', vroeg ik.

'Alles op zijn tijd jongen, eerst het belangrijkste', zei hij terwijl hij dichter naar me toekwam. Ik probeerde uit de touwen te ontsnappen zonder succes weliswaar. Hij nam de stoel naast mij en nam een briefje uit zijn zak. 'Als dit afgelopen is, wil ik dat je naar je goede vriend daar gaat en dit gaat afgeven', zei hij terwijl hij me een briefje gaf.

'En waarom je hier bent, is dat ik je iets wil vertellen', zei hij terwijl hij nu terug recht stond en één van zijn computerschermen gebruikte om iets op te zoeken. Hij toonde opeens een foto van een juweel wat me iets wat bekend voorkwam - van waar geen idee, maar iets in mij zegt dat hij het me nu gaat vertellen -.

'Het juweel van Classandre, een machtig juweel dat generaties aan elkaar doorgegeven werd door jouw familie', begon hij en ik knikte, 'je moeder heeft het als laatste gehad, maar daarna was het verdwenen, geen idee waar ze het gelaten heeft, ik ben er al sinds de dood van haar naar opzoek zonder resultaat en daarom ben jij hier, jij gaat me helpen om het terug te vinden', zei hij terwijl hij grijnsde

Ik schudde mijn hoofd, nooit van mijn leven. Nu weet ik weer vanwaar ik het ken, dat juweel had mijn moeder altijd bij haar, het was haar lievelingsjuweel en ze zei dat dit de sleutel was tot alles. Wat dat betekent zal ik later zelf moeten uitzoeken. 'Nooit', spuugde ik naar hem. 'Als we dat hebben, zijn jij en je vrienden goed voor te gaan en te staan waar jullie willen zonder dat jullie ooit nog last krijgen van mij of van the king en zijn volgelingen', zei hij.

'Ik zei nooit', riep ik nu, hoe kan ik hem geloven, dit is waarschijnlijk één grote samenzwering. Nu kwam hij dreigend naar mij. 'Jij gaat naar me luisteren, of moet ik een bezoekje gaan brengen aan je vriendjes? Je vroeg waarschijnlijk af waarom de broer van Newt erbij stond?', grinnikte hij nu en ik knikte. 'Wel, hij is een van mijn volgelingen die nog een vergoeding moet vergoeden voor een misstap en ik kan zo vragen dat hij je kleine vriendje voor goed van de kaart veegt', lachte hij nu kwaadaardig.

'Hij zou dat nooit doen', zei ik nu. 'Hoe weet je dat zo zeker, door die kus van hun, dit is geen romannetje Carl dit is de echte wereld en hij is zo ver van het pad afgeraakt dat ik hem om mijn vinger heb', zei hij terwijl hij de computer nu terug aanzette en ik een goed beeld had in de omgeving waar Chris zat. Was dat ook een cel?

'Wel Porter, nu dat je dat weet wat ga je doen?', grinnikte hij. 'Nooit', zei ik terug resoluut, geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat juweel voor zijn goed te gaan zoeken. 'Wel dat is jouw keuze dan', mompelde hij terwijl hij een walkietalkie pakte. 'Breng Lewis naar hier', bromde hij in dat ding. Weer gaan dreigen, wat kan Lewis doen?

'Lewis', bromde hij nu terug naar hem. 'Waarvoor had je me nodig meester?', vroeg hij en waarschijnlijk gingen mijn ogen weer gaan rollen. Meester?! Dit kun je toch niet menen, alweer zo iemand. 'Ik wil dat je onze goede vriend de commissaris een bezoekje gaat brengen en hem een lesje gaat leren', zei hij luid genoeg zodat ik het ook zou horen.

Hij keek naar mij en ik wist dat wist wie dat ik was, door die keer en omdat zijn broer voor mij werkte. 'Natuurlijk meester', mompelde hij. 'Doe maar wat je wilt met hem', zei hij, 'hij is helemaal van jou voor vanavond.' En ik slikte een krop in mijn keel door, hij wilt niet dat hij hem gaat vermoorden maar gaat verkrachten? Oh god.

'Stefan gaat dit nooit accepteren, hij gaat nooit jou toelaten Chris, hij hield van je broer', zei ik nu kwaad. 'Liefde', kreunde Shadow nu, 'liefde bestaat niet, liefde is een emotie die je enkel maar problemen bezorgd.' 'Liefde is een krachtig wapen Shadow', mompelde ik nu, 'de liefde die ik heb voor mijn vrienden is vele sterker dan mijn haat voor jou', zei ik nu terwijl ik eindelijk de touwen had losgekregen.

'Ik zoek wel dat juweel voor jou', mompelde ik terwijl ik langs hem liep en Chris met me meesleurde. Ik stopte net in de hal en ik had net genoeg tijd om iets in Chris zijn oren te fluisteren voordat ik weer in de duisternis meegenomen werd.

Ik werd in mijn kamer wakker, maar ik wist nog goed genoeg wat er vandaag is gebeurd. Ik ging maar eerst naar Stefan voor dat briefje af te geven. Het kan belangrijk zijn. Maar toch het gezicht van Chris dat ik nog zag sprak boekdelen. Mijn woorden hadden duidelijk resultaat gehad. 'Raak mijn vrienden met één vinger aan en je hebt nog grotere problemen dan Shadow', dat waren mijn exacte woorden en ik hoop dat hij ze ten harte neemt.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

A/N

Ik weet dit is niet mijn beste stuk, was meer een vuller voordat er weer actie komt. Chris wordt nog redelijk belangrijk in het boek maar meer naar het einde toe. Wat dat juweel is, kom je later nog wel achter dit is niet zo belangrijk meer tot het einde van het boek.

Volgend hoofdstuk is het weer tijd voor actie en zullen ze weer oog in oog komen te staan met the king en Matt en jij komt ook nog eens gezellig langs (ik vind dat eigenlijk zo leuk om te schrijven dat ik het er eigenlijk meer insteek dan dat ik van plan was)