Oke mijn kleine verrassing, jullie doen nu zelf ook enkele hoofdstukken mee verspreid over het boek. Ik maak twee hoofdstukken één voor de meisjes en één voor de jongens als er ook jongens zijn die dit zullen lezen. Dus het hoofdverhaal blijft hetzelfde enkel zullen er enkele zinnen/verklaringen anders zijn. Jullie kunnen altijd het allebei lezen of gewoon lezen wat voor jullie bedoeld is.
Afkortingen;
Y/N; je naam (voornaam)
Y/L/N; je achternaam
Y/A; jouw leeftijd
Y/M/N; jouw moeder haar naam
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
10 maart 2016 (hetzelfde moment als Stefan zijn verhaal doet aan Carl)
Jouw POV
Ik loop door de straten, net van het café waar ik mensen heb ontmoet die mijn vader 'kennen'. Toen ik opeens iemand hoorde schreeuwen in het oude industrieterrein. Ik hoorde niet alles perfect en één van mijn slechte eigenschappen kwam naar boven het nieuwsgierig zijn. Ik ging iets dichter bij staan.

'... . Dus zeg nu nog eens dat ik geen monster ben Carl, alles onder mijn ogen word gedood of meegenomen', riep hij voordat alles stil werd. Ik keek eens rond en ik zag in totaal vier mensen staan. Drie veel te knappe gasten en één meisje. Ik bekeek ze eens aandachtiger omdat ze me ergens bekend voorkwamen. Denk Y/N, denk. Wacht ik heb het, hoe noemt hij nu al weer? Black, Black, Black... Black Shadow ja dat was het.

Of toch de man die zo aan het uitvliegen was, was de inspecteur rond de verdwijningen. Ik had gehoord dat hij tot commissaris werd gekroond als alles zogezegd voorbij was. Voorbij, ja was het maar voorbij. 'Dus morgenavond N Bunker Hill Avenue, voor James Edison zijn volgers', vroeg hij nu. James Edison... een herinnering kwam naar boven van nieuwjaar.

'Mam, ga je nu eindelijk je belofte houden en eens zeggen wie nu degelijk mijn vader is', zeurde ik nu al voor het vijfde jaar op rij. Altijd zei ze me 'als je Y/A bent, dan zal ik het zeggen', en nu ben ik zo oud dus ze mag eindelijk eens haar belofte nakomen. Ze zuchtte; 'Y/N, je gaat er echt niet over ophouden he', vroeg ze. Ik schudde met mijn hoofd.

'Goed dan', zuchtte ze, 'je vader is geen goed man Y/N, hij is slecht, heel slecht. Je doet me soms aan hem denken met je kort lontje, dat heb je zo van hem. En ook zijn ogen maar voor de rest men kind heb je niet veel gemeen met hem. James, James Edison.' Dus zo ben ik te weten gekomen hoe mijn echte achternaam was, de meeste kennen mij nog altijd als Y/N Y/L/N.

Ik schudde de herinnering van me af en luisterde nog, ik moet en ik zal meegaan met hun. Zo kan ik eindelijk te weten komen wie hij is, waar ik hem kan vinden. 'Morgenavond om 21 uur, verzamelen we aan W Cesar E Chavez Avenue', hoorde ik de andere man zeggen die nog steeds het meisje aan het troosten was.

Morgen om half 9 dus daar staan. Opeens hoorde ik stappen mijn richting en ik rende, rende de enge nacht in.

11 maart 2016
Eerst nu nog, langs mijn moeder, mag geen probleem zijn. Ze is altijd zo moe, nadat ze van haar werk komt. Meestal slaapt ze altijd rond 20 uur in de zetel, maar altijd als ik dan opsta ligt ze altijd terug in haar bed, hoe ze dat doet geen idee. Waarschijnlijk word ze in de nacht wakker en gaat ze in haar bed liggen.

Ik stopte voor de zekerheid, knuffels en verschillende hoofdkussens onder mijn lakens zodat als ze mij komt checken, ik er zogezegd ben. Eindelijk ga ik hem zien, misschien zelfs ontmoeten. Men moeder mag dan wel zeggen dat hij een slecht mens is, maar ik wil het met mijn eigen ogen zien.

Ik deed, mijn zwarte pull aan, met een zwarte jeans en een zwarte beanie. Ik bekeek me zelf nog eens in de spiegel, niet slecht. Ik liep met kleine pasjes de trap af en maakte zo min mogelijk geluid. Zoals ik al dacht, sliep mijn moeder weer eens in de zetel terwijl dat ze naar een of ander programma aan het kijken was. Ik ging naar haar toe en gaf haar een kus op haar kruin; 'sorry mam, maar dit is echt iets wat ik moet doen.'

Ik pakte mijn sleutels en ging naar de garage voor mijn fiets. Ik deed eerst mijn gewone vest aan en mijn beanie uit zodat ik niet verdacht over zou komen. Eenmaal in de W Cesar E Chavez, liep ik een beetje rond totdat ik de bekende koppen tegenkwam. Showtime, ik deed mijn vest uit en zette mijn beanie op en liep op mijn kousenvoeten achter hun aan.

'Kijk, kijk, kijk eens aan wie we hier hebben', lachte opeens een man. Ik bekeek hem eens goed maar herkende niets van mij dus dat was mijn vader niet. 'Waar is jullie leider', vroeg de commissaris. 'Leider? Welke leider, wij hebben geen leider commissaris', hoorde ik hem nog steeds lachen.

Hij pakte de mens op bij zijn kraag en hij leek mij enger aan het worden, wat is er aan de hand? 'Waar is James Edison, ik heb een mededeling voor hem', siste hij nu naar de man die nu aan het proberen weg te komen was. 'En wat mag die mededeling dan zijn', zei nu een andere man die uit de schaduw kwam, creepy.

'James', hoorde ik nu de andere mensen mompelen en lieten hun hoofd hangen. Ik keek nu recht op de man die mij geschapen heeft, oh lord. En ja inderdaad, de ogen waar mama me heeft op gewezen, die zijn precies demijne, hij moet het wel zijn. Ik liet een zucht en die was blijkbaar niet ongehoord gebleven.

'Wacht hier', zei de andere man met hemelsblauwe ogen. Oh shit, hij komt naar hier. Ik keek rondom mij, maar nergens kon ik mij verstoppen. 'En nu heb ik je', zei hij en ik liet een geschrokken kreet horen.

Pov Stefan
Ik keek richting waar Carl naar toegelopen was en opeens was er een schreeuw, er was dus echt iemand ons aan het volgen en aan het afluisteren. 'Laat me los, laat me los', schreeuwde ze terwijl ze probeerde uit de greep van Carl te ontsnappen. Naast mij stonden er verschillende volgers te grijzen naar het meisje.

'Dit meisje zat ons te bespioneren Stefan, wat doen we?', vroeg hij. Ik ging naar haar en ze was jong, te jong voor een spion te zijn, maar wie was ze dan wel? 'Wie ben jij, en wat doe je hier?', vroeg ik met mijn beste boze stem. Ze trilde helemaal en haar ogen ontmoetten demijne, en toen viel alles op zijn plek. Die ogen, niemand heeft die ogen behalve..

'Y/N Edison', zei ze en inderdaad mijn vermoeden klopte. Opeens hoorde ik iemand lachen. 'Jij, familie van mij, laat me niet lachen', zei hij terwijl hij dichter bijkwam en ik mij als schild voor het meisje stond. Ze duwde me opzij en blijkbaar had ze haar uit de klauwen van Carl ook kunnen ontsnappen. 'Zegt de naam Y/M/N, je niets', zei ze nu dreigend en hij werd bleek, te bleek.

'Neen dat kan niet',mompelde hij. Iedereen keek nu haar met grote ogen aan, wij, hij en al zijn volgers. Nou dit word plezant en ik dacht dat niet alleen want Carlos zat met een grijns van hier tot en met Tokyo op zijn gezicht. 'Dat dacht ik al', zei ze terwijl ze dichter naar hem ging. 'Nou mijn moeder had gelijk, je bent een lafaard, een smerige lafaard', zei ze nu met tranen in haar ogen.

Zijn ogen werden zwart, en ik trok het meisje weer achter mij. 'Kom dan kind, als je van mij zou zijn, moet je het bewijzen', zei hij terwijl hij verschillende mannen op ons afstuurde. Nou toch niet zo plezant als ik gedacht had. Ik pakte mijn pistool in mijn handen zoals Carlos en Brittany dat ook deden.

'Dit is mijn gevecht', zei ze nu terwijl ze mijn andere pistool pakte. 'Bemoei jullie er niet mee', zei ze nu nog bozer. Ik zag hoe dat de grijns van James, veranderde in een blik van ongeloof en ''trots''? 'Dat kunnen we niet maken', zei Brittany nu, 'je bent nog maar een kind.' Ze lachte eens en schoot verschillende mensen neer, met een schot recht in het hart.

Ik keek met een verbaasde maar angstige blik naar dat meisje, dat was niet wat meisjes van haar leeftijd zouden moeten kunnen. De mannen die nog niet dood waren, vluchtten weg en zij stond daar maar met een enge grijns. 'Lafaards, kom terug, dit is nog niet over', zei ze. James was ook weg, damn it.

Ze kwam bij ons staan en gaf me het pistool terug maar ze werd meteen in de boeien geslaan door Carlos. 'Hey, laat me gaan', schreeuwde ze terug. 'Carlos wat doe je', zei ik verbaasd. 'Ze is de dochter van hem, ze is nu onder bescherming van de FBI omdat nu hij weet wat zij kan, haar naar hem zou willen toetrekken en dat kunnen wij niet laten gebeuren', zei hij. Klinkt logisch maar hoe oud is zij, nog niet zo oud als je het mij vraagt.

'Hey, ik kan best op mezelf passen', zei ze terwijl ze een dodelijke blik naar Carlos stuurde. 'Sorry sweetheart maar dat kunnen wij echt niet laten gebeuren, je bent te waardevol voor ons maar ook voor hem.' Nog steeds keek ze met een venijnige blik naar hem en ik vond het best grappig.

'Maar nu is wel onze missie helemaal in het water gelopen door jou sweetie', zei Brittany nu. En ik kon haar geen ongelijk geven, ook al is het aantal volgers van James gedaald, dit zou veel meer kunnen zijn als wij ons plan hadden kunnen uitvoeren. Ze grijnsde naar mij en ik keek haar geamuseerd aan.

'Wat ben je van plan Y/N', vroeg ik. Ze zei niks maar haar fonkelende ogen spraken voor zichzelf. Ze gaf Carlos een kopstoot, pakte haar pepperspray en spoot in onze ogen. Iedereen deed snel zijn ogen toe maar toen alles weer in orde was, was ze weg. Enkel hoorde ik in de verte. 'Tot snel commissaris!'

Jouw Pov
'Tot snel commissaris', riep ik en ik pakte snel mijn fiets en sprintte naar huis. Ik deed mijn fiets in de garage en liep stilletjes het huis in. Mijn moeder lag niet meer op haar bank, de tv en de lichten waren uit. Ze is dus terug gaan slapen, ik stapte zonder enig geluid te maken naar boven.

Deed snel mijn pyjama aan en dacht terug aan vandaag. Wat een kick was dat. Moet ik snel nog eens opnieuw doen. Ik sloot mijn ogen en had een van de mooiste en beste nachten dat ik ooit al beleefd had. Ik droomde van mij, in allerlei gevechten aan de goede kant, samen met de commissaris en zijn team.

Maar toch in mijn geweten, hoorde ik toch iets van de slechte kant. 'Tot snel mijn dochter.' En toen deed ik mijn ogen open en begon weer een verschrikkelijke saaie dag, en vertelde niemand niet wat ik de vorige nacht allemaal had beleefd.