Penelope's POV

It is the most torturing dinner date of my life. Ang tahimik naming dalawa at panay ang tikhim niya. Pero nawala ang kaba sa puso ko nang ininom ko ang wine na bigay niya. Uminit lang din ang pakiramdam ko at naging blanko na agad ang utak ko ngayon.

"Is the yacht running without a captain?" Taas kilay ko sa kanya habang iniinom ang alak ko.

Tapos na akong kumain. Nilingon ko ang bandang likod para matitigan ang dagat. 

Yes, the yacht is still running at it's speed. Pero mukhang hindi naman mabilis ito. Napako ang tingin niya sa suot na relo at tumayo din agad siya.

"Two more minutes, and we will stop it."

Humakbang din agad siya pabalik sa itaas at pumwesto pabalik dito. Sumunod na ako na bitbit ang inomin ko. 

The few shots of wine made my heart numb for feelings, and my body was hot. 

Mainit ang katawan ko, pero nawala ang malisya sa isip ko ngayon. Kaya wala sa sariling sumunod ako sa kanya.

"Dito na ba? Hihinto na tayo?"

Nilapag ko na ang baso sa gilid at tinali ang mahabang buhok ko. Kanina pa ito nililipad ng hangin at sagabal sa paningin ko. 

There's not much wind tonight and the sea is calm. Tumingala ako sa langit at ang mga magagandang bituin ang nagbibigay kinang sa itaas. Napangiti ako at sa top deck agad ako nagtungo. At nang marating ito, ay napahiga ako sa recliner chair na nandito.

The recliner gives me a beautiful view, and my body relaxes. There are plenty of stars above, and they're glimmering. 

Ang ganda ng gabing ito, ang ganda ng pakiramdam ko. Napapikit mata ako at dinama ang konting hangin sa paligid. Ang isang basong wine ay nakatulong sa sistema ng loob ko.

Part of my mind is playing with Lorenzo's image and his kisses, but my heart is at peace, and I smile. Pero nang imulat ko ang mga mata ay ang totoong mukha niya agad ang nakikita ko ngayon. I smile at the thought that my imagination has come flashing real in front of me. So, for the second time, I shut my eyes and whispered his name in silence.

Lorenzo. . . Ngiti ko habang nakapikit ang mga mata.

"Yes, love?" lambing na tugon niya.

Napamulat agad ako at ang nakangiting mukha niya ang nasa ibabaw na ng mukha ko ngayon. 

 I almost chuckled and blinked my eyes a few times. Gusto ko sanang maniwala na imahinasyon ko lang ito, pero ang baliw lang din, dahil kahit anong pilit na kurap ay ang mukha niya pa rin ang nandito.

"I like this, love." He groaned and stretched his body before sitting in a laid position on the recliner beside me.

"Look at all the stars. We can start counting them until dawn. I don't mind it," tipid na tugon niya at nahiga na siya rito.

Pareho kaming nakatingin sa madilim na langit, at puno ng mga bituin ito. I remember the first time he asked me about which stars looks familiar to me. I smiled and thought that I'm watching it from where I am. Tinuro ko agad ito.

"Remember that star?"

But when I pointed it, the golden bracelet that I was wearing caught my eyes, and so my vision shifted to it. 

Ito ang bracelet na nakita ko sa maliit na bagpack. Sinuot ko ito kanina nang makita ko ito sa mga gamit ko. I'm ready to know the story behind my past. Kaya sinuot ko na baka makatulong sa alaala ko sa kanya.

"That bracelet and ring found their owner again."

Lumawak ang ngiti niya nang mapansin na suot ko ito. Kaya binaba ko na ang kamay ko at pilit na itinago ito sa gilid. I know he will tease me again, or probably he will ask a different question. Medyo may pagka-conceited din kasi itong si Lorenzo, at alam kong tuwang-tuwa siya ngayon. 

"Thank you, love. I am so happy tonight," tugon niya at seryoso ang mga mata sa kawalan.

I stared at him sideways while he was staring at the stars above. His chiselled face, perfect nose and beautiful lips weaken my senses. Kung kanina ay puro kaba at lunok ang nangyayari sa sistema ko ay iba na ngayon. The glass of wine helped all the butterflies settle inside my stomach but not my eyes. Panay ang titig ko sa kanya at nawala ang hiya sa isip ko.

I can still feel the heat inside me and the wonderful sensation every time I stare at him. At least I can smile without thinking about what will happen next.

"Narinig mo ba ang sinabi ko kanina?"  malambing na tanong ko sa kanya.

I noticed the smile forming on the corner of his lips, prompting me to shift onto my left side. From my position, I gazed at him with a smile of my own. He acknowledged me with a nod and a smile directed towards the sky.

"You mean, that one?" Sabay turo niya nito at tinitigan ko na ang kamay niya.

Tinuro niya ang pinakamalaking bituin sa langit. Gumalaw ako at mas akmang didikit sa kanya. Magkadikit ang recliner na upuan namin at naging dahilan ito ng malapitan naming mukha.

I follow where his pointy finger and line it up above. Ang akala ko ang malaking bituin and tinuro niya. Pero ang maliit na nasa likod ng malaking bituin ang tinuro niya. 

Napangiti na ako at halos magdikit na ang bibig ko sa braso niya. And instead of staring on the star, I stare on his arms. Nilakbay nang mga mata ko ang braso niya pababa at pabalik. Ang tattoo niya ang tinititigan ko, hanggang sa dumikit na ang labi ko sa brasong bahagi niya. 

I'm not sure why, but my lips brushed against his shoulder where he had some circular tribal tattoos.

Noong nakaraang linggo ay nadama ito ng mga kamay ko, at hindi maalis sa isip ko ang hugis nito. At ngayon, ay talagang hinalikan ko na. Ang baliw lang din ah!

"Sorry," I looked away and laughed while hiding my face.

Natawa ako sa ginawa ko. Walang malisya iyon dahil wala akong ibang naisip. Natahimik siya at binaba na ang kamay at hindi nagsalita. Parang nanigas ang katawan niya at mas napangiti na ako.

"Ako iyon 'di ba? Sa likod mo?" Ngiti ko habang pinagmamasdan siya. Mas uminit lang lalo ang pakiramdam ko habang tinititigan siya.

"Yes, it's you," simpling tugon niya at hindi pa rin inalis ang mga mata sa mga bituin sa langit. Ayaw niya 'ata akong titigan ngayon.

"I'm the huge knight shining star, and behind me is the love of my life. . . Penelope Viola."

"Ang korney." Bahagyang tawa ko habang nakatingalang nakatitig ako sa kanya.

"Yes, it's korney. Sinabi mo na rin 'yan noon sa akin," tugon niya at parang hindi gumalaw ang katawan niya.

Nakatihaya lang din siya at pinag-krus ang mga kamay niya sa dibdib. Samantalang ako? Heto ngiting-ngiti na nakatitig sa kanya na nakatingala pa. 

Sa tuwing iniinis niya ako ay mabilis akong mapikon. Pero ngayon na nakainom ako, ay nawala ang kaba at hiya sa puso ko.

"Magkwento ka nga. What did we do the last time when we were here?"

Ginawa ko nang unan ang dalawang palad ko at tinitigan lang din ang matangos na ilong niya. Makailang ulit pa ang paglunok niya. Halata kasi sa adams apple sa leeg niya.

"Sigurado ka na gusto mong malaman ito?" Sabay tikhim niya.

"Oo naman. I want to remember it too. Ang daya naman kung ikaw lang ang nakakaalam nito. Kaya sabihin mo na. Who knows I might remember something," excited na tugon ko at titig sa kanya. "And  let's stay for another day. Buong araw bukas at sa susunod na araw na tayo babalik."

Rinig ko agad ang mahinang mura niya at ngumiti na ako. Parang nakahiga na ako sa ulap ngayon at bumigat na ang talukap ng mga mata ko. Pumikit na ako nang magsimula na siyang magkwento. Ngumiti ako nang marinig ang sinabi niya na naghalikan daw kaming dalawa. 

I chuckled and smile while shutting my eyes. Ang sarap pakingan ng boses niya na parang musika sa tainga ko, hanggang sa nakatulog na ako at nagpatuloy pa siya sa kwento.

🍀🍀🍀

Lorenzo's POV

Nanigas ang katawan ko habang nakatitig sa malaking butuin sa madilim na langit. I quickly cleaned the table and followed her here. I laid down in the recliner just like her, and we both watch the stars shines perfectly above.

The sea is calm, and there's not much movement on the yacht. Sapat lang ang indayog nito sa gitna ng dagat. We were at the same spot two years ago. The spot where I had my proposal. The most unforgettable moment of my life.

Alam kong nakatitig siya sa akin at nakangiti pa. 

The effect of wine that she drank gave her a warm and relaxing feeling with me. I know her. She always has this kind of feeling, and giving her a little taste of liquor helps settle her emotions.

She wants me to tell the story of us when we were here last time. I almost chuckled. 

Detalye ba ang gusto niya? Damn it! Sa tuwing iniisip ko iyon ay nabubuhay ang lahat sa loob ko.

 Pumwesto pa siyang lalo at hinaplos lang din ang tattoo ko sa braso. I froze like a statue. Penelope is making me so damn hard, and I can't move. I even crossed my arms and pretended that I was okay. But the fact that her lips touch my skin, I want more.

Damn it! Ayaw kong matakot siya at umiwas, kaya magpipigil muna ako. 

She positioned herself more and stared smiling at me. I can see her from the corner of my eyes. Gusto ko rin sanang titigan siya. Pero magwawala ang lahat sa akin, kaya mas mabuting huwag na.

I cleared my throat and then started my storytelling.

"You wish to come here, love, you planned it, and it wasn't me. That was crazy at that time because we didn't even take anything with us, and. . ." I stopped for a moment and swallowed hard. I think I couldn't go into detail because it would be torture for me.

"Did we kiss?" Her eyes twinkled.

"We've kissed, yes, we did and that was so beautiful. Alam mo na siguro kong ano ang kasunod kaya huwag ka ng magtanong. But what really captured me was your proposal. Mabuti na lang at may bala ako, at dala-dala ko ang singsing palagi sa bulsa ko." I said and smirked sweetly while looking at her beautiful eyes.

Pero nawala ang ngiti sa labi ko nang makita na mahimbing na siyang nakatulog dito. The wine made her fall sleep. Kaya hindi ko siya nilalasing noon kapag plano kong akitin siya, dahil ito ang malaking kahinaan niya.

I stared at her for a good five to ten minutes. I even hold my breath while staring at her evidently. My heart skipped a beat, and it pounded so hard inside me. Hindi na ako makatulog nito, dahil iba na ang tumatakbo sa isip ko. Until she moves a little bit closer and her lips touch my shoulder skin again. I stiff still when I felt it and held my breath. But what happened next made my body tremble in heat and made my member so damn hard.

Pumikit na ang mga mata ko nang maramdaman ang boung bigat ng paa niya sa ibabaw ko at yumakap pa siya. She made herself at home with me. I lifted my arms and she succumb and hug me. Nasa kilikili ko na ang mukha niya at yumakap siya nang mahigpit sa katawan ko habang nakatanday ang paa.

It's fucking uncomfortable, but the heck, I love this.

When was the last time she did this? That was nearly two years ago, at na miss ko na ang ganito sa kanya. Penelope is the sweet one and she always chased me. Hindi nangyari na ako ang humabol sa kanya, dahil siya ang palaging nakabuntot sa akin noon. She's possessive and I don't mind it. I let her, because I love it too. She's my boss.

"I love you, love. Hindi ka pa rin talaga nagbabago." Haplos ko sa gilid ng mukha niya.

"You're the same as before, love. Goodnight,"  mahinang bulong ko at halik sa noo niya.

I stared at the stars above and swallowed hard again. 

Damn, how will I sleep? This is fucking torture.

—-❤️❤️❤️—-
Salamat sa matyagang paghihintay ng ud ko. always vote for support thanks 😊