2 dni później

 - Czemu on się nie odzywa? - spytałam z płaczem

 - Nie wiem - powiedziała ciocia - na pewno niedługo się odezwie - pocieszała mnie

 Od 2 dni David nie odpisuje, nie oddzwania, nic. Kompletnie nic. Nie wiem gdzie jest, nawet w szkole go nie było. Dawno się z nim nie widziałam. Tęsknię… Przez ten czas otworzyłam się na świat tak bardziej. Wszystko dzięki Davidowi, Ani, Kamili, Hubercie i cioci. Dziękuję im za wszystko. W szkole mam kolegów, nawet jestem w zespole piosenkarskim. Te 2 dni bardzo mnie zmieniły, gdyby nie to, że nie widuje Davida…

 Kilka minut później postanowiłam pójść do Ani i Huberta. Szłam tak z 20 minut obok lasu. Przeraża mnie on… W pewnym momencie gdy popatrzyłam w las zauważyłam jakiegoś chłopaka. Jest ubrany w czarną bluzę z kapturem, dżinsowe spodnie. Stanęłam na chwilę, po prawie 3 sekundach już go nie było. Jak zwykle ja…

 Gdy doszłam Ania od razu się przytuliła i powiedziała co się działo kiedy mnie nie było.

 - Gdzie Hubert? - spytałam

 - Poszedł z Laurą na spacer - popatrzyłam się pytająco - oni są razem. Nie pisał Ci?

 - Nie

 - To może... choć, pokaże Ci coś

 - No spoko - poszłyśmy do jej pokoju - a to jest związane z Tajemnicami Domu Dziecka?

 - No a jak?! No pewnie - odpowiedziała pokazując teczkę

 W teczce był notatnik, a na nim napisane

Karta wpisów

 A na dole

Laurenty Goryński

 - Pewnie tu są zapisani wszyscy…

 - … których przyjęto - dokończyła Ania

 - Czytamy?

 - Czytamy - powiedziała niepewnie

 - Czytaj na głos…

 - Na pewno?

 - Tak…

 - Okej… Wacław… dziwne nie ma nazwiska

 - A sprawdź dalej

 - Nie ma

 - O lol

 - Dobra, imię Wacław, przyjęty 13 maja z powodu nerwicy lękowej.. A co to jest?

 - Sprawdzę… - wzięłam telefon i wpisuję w wyszukiwarkę nerwica lękowa - o mam - pokazuję Ani telefon



 - Aha? Okey… Dalej jest Kubisz, 5 marca, psychoza. Kolejny jest Marian, 10 marca, psychoza - wymieniała tak z 5 minut. Najwięcej było osób z zaburzeniem psychicznym - i to wszyscy, ale czekaj…

 - Co?

 - Tu jest koperta z nazwiskiem... Goryński!!

 - Pewnie miał to przeczytać

 - Otwieramy - oznajmiła

 W środku był list, można było się spodziewać. Przeczytałam pierwsza. Bardzo się zdziwiłam, a nawet przestraszyłam. Cytuję:

Do Laurentego

Jak nie wymyślisz jak go uwolnić zabijemy Cię i co miesiąc jedna osoba będzie umierała. Będą myśleli, że to samobójstwo. Postaraj się. Nie zawiedź nas.

~ Gorg i paczka

 - Czyli to zabójstwo!! - krzyknęła Ania

 - Jakie zabójstwo? - zapytała pewna osoba, dwróciłam się i zobaczyłam Panią Edwinę - Pytam jakie zabójstwo? - powiedziała głośniej

 - Czytamy tylko książkę - skłamała Ania, w tym samym czasie schowałam teczkę

 - A widziałyście może czarną teczkę? Zniknęła z biura Pana Kowalskiego

 - Czarna teczka… czarna teczka… Nie przypominam sobie - powiedziałam

 - Ja też, a coś się stało? - spytała Ania

 - W niej są ważne dokumenty. Jakbyście ją widziały to powiedzcie. Dobrze?

 - Dobrze - odpowiedziałam z uśmiechem, Pani Edwina uśmiechnęła się

 - To do widzenia - pomachała i wyszła

 Ania sprawdziła czy nie ma jej przy drzwiach. Nie było. Czemu nie powiedziała, że tą teczkę ukradła?!

 - Czemu nie mi powiedziałaś?! - krzyknęłam po cichu

 - O czym?

 - O tym, że - ściszyłam głos - tą teczkę ukradłaś

 - Wiedziałam, że będziesz zła

 - Bo jestem, a co gdyby Pani Edwina zauważyła ją?- wstałam - Byśmy miały kło… - usłyszałam skrzypnięcie

 - Co to?

 - Nie wiem. Podejdź i pomóż mi

 - W czym? - zapytała ze zdziwieniem, a ja przesunęłam dywan

 - W oderwaniu tej deski

______________________________________________

Przepraszam, że długo nie było rozdziałów ale nie miałam weny albo czasu
~ autorka ;3