Postanowiłam dzisiaj dodać rozdział, ponieważ jutro nie będę miała czasu. Piszcie czy są jakieś błędy, to postaram się je poprawić. Życzę miłego czytania ;)
~autorka

Zaskoczył mnie tym wyznaniem. Znamy się dopiero od godziny. Nie wiem co mu powiedzieć.

 - Yyyy… ja… nie wiem co powiedzieć

 - Wiedziałem!! - wrzasnął

 - O czym ty mówisz? - spytałam

 - To było głupie… - powiedział smutny

 - To nie było głupie - w pewnym momencie pocałowałam go - to wcale nie było głupie - szepnęłam mu do ucha i poszłam do domu - Do później

 - Yyyyy… do później - odpowiedział zdziwiony

 Sama nie wiedziałam czy dobrze zrobiłam. Myślę, że tak. Jak weszłam do domu od razu ciocia zapytała mnie gdzie tak długo byłam.

 - Przeszłam się dłuższą ścieżką - widać było, że się martwiła - Nic mi się nie stało

 - Z kim rozmawiałaś przed domem? I co robi tu ten kot?

 - Z Davidem, poznałam go w drodze do domu, a ten kotek się zgubił więc chciałam Cię zapytać czy może zostać - odpowiedziałam z nadzieją

 - No dobrze, będziesz miała więcej obowiązków, pamiętaj

 - Będę pamiętała, a i o 17:00 idę z Davidem na spacer

 Jak ściągnęłam buty i kurtkę poszłam do swojego pokoju. Od razu moja psina, Astra, zaczęła skakać z radości. Skakała do wtedy gdy nie pokazałam jej Śnieżynki. W pewnym momencie napisała do mnie Kamila, tylko z nią rozmawiam w szkole, ale nie za często:

Ona: Hej ;)

Ja: Hej

Ona: Ctm?

Ja: No jak zwykle… nudy, a u cb?

Ona: Też, mam pytanko

Ja: Jakie?

Ona: W poniedziałek jest impra, może wpadniesz?

Ja: Zobaczę…

Ona: No weź… nie daj się prosić

Ja: No ok, ale nie o obiecuję

Ona: No to spoczko, idziesz jutro gdzieś?

Ja: Chyba nie, a co?

Ona: Bo jakby co to wpadaj do mnie, przez tydzień nie ma rodziców

Ja: Nie mg

Ona: No okey…. To pa ;*

Ja: Pa ;*

Była godzina 14:30. Jeszcze dwie i pół godziny. Postanowiłam się zdrzemnąć.

 Gdy się obudziłam była 16:30. Tak długo spałam?! Rzuciłam na łóżko najładniejsze sukienki, wybrałam czarną. W końcu czarny to mój ulubiony kolor. Uczesałam się, zrobiłam lekki makijaż, nagle moja ciocia:

 - Alice!!

 - Słucham?

 - David przyszedł!

 - Już idę

 Nie wiedziałam, że ten czas tak szybko leci. Po chwili zeszłam na dół, a tam czekał David z bukietem róż. Uśmiechnięty patrzy i mówi:

 - To dla ciebie księżniczko - powiedział z zalotnym uśmieszkiem

 - Dziękuję księciu - odwzajemniłam uśmiech

 - To idziemy?

 - Idziemy

 - Alice wróć około 21 - wtrąciła się ciocia

 - Dobrze ciociu

 Jak wyszliśmy z domu skierowaliśmy się do lasu, tam gdzie się spotkaliśmy. Szliśmy w milczeniu. Było słychać tylko szum liści. Pierwszy odezwał się David:

 - To prawda? No wiesz to przed domem

 - Tak… - odpowiedziałam niepewnie

 - Chodź za mną - złapał mnie za rękę i pociągnął

 Biegliśmy z 5 minut, a ja już się zmęczyłam. W międzyczasie usłyszałam głosy w mojej głowie:

Z nim jesteś bezpieczna,

Nie musisz się bać,

Zaufaj mu,

Bądź szczera wobec niego,

A on ci powie swój największy sekret.

 Do końca nie zrozumiałam o co chodzi, ale wiedziałam, że ten ktoś zna go lepiej niż ja. Pomyślałam na początku o Slendermanie, ale wyrzuciłam tą myśl. Chociaż zawsze wierzyłam, że on istnieje, tak samo jak reszta.

 - Daleko jeszcze? - spytałam

 - Nawet nie pytaj - odpowiedział

 - Zmęczyłam się

 - To już blisko

 Po 2 minutach doszliśmy do pięknej okolicy. Było jeziorko, a w nim pływały rybki. Podbiegłam do niego, zamoczyłam rękę w wodzie próbując dotknąć ryb, gdy nagle znalazłam się w wodzie. Zimno!!! Woda była lodowata, nawet nie wiem jak tam się znalazłam.

 - David!!! - krzyknęłam

 Nie dostałam odpowiedzi. Bałam się co się stanie. Próbowałam wyjść z wody lecz nie miałam siły. Trzeba było zapisać się na różne kursy sportowe. Byłam tak przerażona, że zaczęłam wyobrażać sobie niestworzone rzeczy, gdy coś zaczęło ciągnąć mnie za nogi.

 - Zostaw mnie!!

 Przestraszona postanowiłam zanurkować i sprawdzić co lub kto to. Chociaż kursy pływackie się przydadzą. Pod wodą dostrzegłam…. Dawida!!!