hoofdstuk 38
Sanne pov
Eva, Wolfs en ik lopen het bureau binnen. Iedereen zit er al en ik verstijf. Snel pak ik Eva's hand stevig vast. Eva geeft een zacht kneepje in mijn hand om mij een beetje gerust te stellen. Waarom kan alles niet gewoon normaal zijn? Normaal is zonder angst. Zonder angst dat je nog een keer word ontvoerd... Zonder ansgt dat je word geslagen... Ik voel 2 sterke armen om mijn schouders en dan word alles zwart...
Eva pov
Huh..? Net had Sanne mijn hand nog vast. Ze heeft losgaten! Waarom? Ik kijk naast me aan de kant waar Sanne net stond. Precies op dat moment hoor ik een auto keihard wegscheuren. Ik kan het nummerbord net niet zien...
'Wolfs... Sanne... Ze is weg!' de tranen springen in mijn ogen en Wolfs slaat zijn armen om mij heen. Dan lopen we toch nog samen het politiebureau in. We moeten de rest van het team waarschuwen. Voordat het te laat is. Ik loop langzaam en verslagen naar mijn bureau en kijk op de computer naar mensen die een zwarte Volvo hebben. Ik zag die auto net wegrijden... Met Sanne erin!
Sanne pov
Langzaam kom ik weer bij bewustzijn. Ik lig heel strak vastgebonden op een bed met nauwelijks kleren aan... Niet weer... Alsjeblieft, laat dit een nachtmerrie zijn... Dan komen Jake en een andere man de kamer binnen en dan begint de nachtmerrie weer opnieuw.
Een halfuur later gaan Jake en die andere man die zich voorstelde als Alex, weg. Eindelijk even alleen... Ik heb honger en mijn hele lichaam doet pijn en zit onder de blauwe plekken en schrammen... Alweer.
Eva pov
'Wolfs... Jake of die andere man die jou en Sanne toen hadden ontvoerd hebben geen zwarte Volvo... Kan Sanne dan meegenomen zijn door een vreemd iemand? Of hebben ze iemand ingehuurd om Sanne mee te nemen?' de tranen springen weer in mijn ogen bij de gedachte aan wat Sanne weer moet meemaken...
'Ik weet het niet... Maar wat ik wel weet is datgene dat Sanne nu mee moet maken niet fijn is en heel erg pijnlijk. Ze hebben haar ook verkracht toen Sanne en ik ontvoerd werden,' zegt Wolfs en slaat nog een keer zijn arm om mij heen. Een halfuur later besluiten Wolfs en ik om terug naar huis te gaan, omdat we toch geen zaak hebben. De hele weg in de auto op weg naar de Ponti, ben ik stil en afwezig. Sanne is dus inderdaad verkracht. Als we in de Ponti zijn ga ik gelijk naar de kamer van mij en Wolfs. Iets later komt Wolfs ook de kamer binnen en nog geen tien minuten later liggen de kleren over de hele kamer verspreid. Vannacht was een nacht om nooit te vergeten. Lola werd zelfs niet wakker van een nachtmerrie... Zag Lola in haar nachtmerrie van gisteravond dat Sanne werd ontvoerd? Dan snap ik wel waarom ze het niet wilde zeggen, omdat Sanne erbij was en het zou Sanne alleen maar nog meer van streek maken. Na een wilde nacht word ik de volgende ochtend vroeg wakker met de gedachte aan Sanne.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro