Sanne pov

De volgende ochtend word ik vroeg wakker en besluit om alvast naar beneden te lopen en TV te kijken totdat de rest wakker is. Ik zet de TV aan en ga op de bank liggen.

Eva pov

Het is rond 10 uur als ik wakker word. Beneden hoor ik dat de TV aanstaat en ik loop langzaam naar beneden. Als ik eenmaal beneden ben pak ik een beker en schenk daar thee in voor Sanne. Ook schenk ik voor mezelf nog wat drinken in en dan ga ik naast Sanne op de bank zitten. Algauw komt Sanne dicht tegen mij aanliggen en ik aai haar geruststellend over haar gekamde haren.
'Sst... Hij komt echt niet, dat beloof ik je,' zeg ik troostend terwijl ik naar Sanne kijk. Over Sanne's wangen stromen nu tranen. Waarom is ze zo bang? Zou Jake dan toch ooit vrijkomen, net zoals mijn vader?
'Ik... Ik weet het niet, Eva...' zegt Sanne zachtjes en ze staart weer met een betraand gezicht naar de TV. Dan hoor ik boven vrolijk gelach en merk dat de tweeling wakker is. Volgens mij zijn ze Wolfs wakker aan het kietelen, wan ik hoor hem ook lachen. Een halfuurtje later komen ze met z'n drieën naar beneden.
'Wat hebben wij toch ondeugende dochters,' lacht Wolfs en hij geeft mij een kus op mijn mond en ik kus hem terug. Sanne kijkt ons lachend aan. Ook de tweeling begint te lachen.
'Dit is zo vies,' zegt de tweeling in koor.
'Wacht maar, later gaan jullie dat ook doen, ondeugende boefjes,' zegt Wolfs lachend.
'Nee!' lacht Nienke vrolijk. Wolfs geeft mij nog een kus en ik kus hem terug. Sanne pakt mijn hand stevig vast als de bel gaat en ik geef een zacht kneepje in haar hand. Vandaag is het vrijdag en de tweeling hoeft vandaag niet naar school, daarom komt Sara ons buurmeisje van 15 oppassen op de tweeling. Wolfs en ik hebben besloten om Sanne vandaag weer mee te nemen naar het bureau. Wolfs doet de deur open en iets later komt Sara de woonkamer inlopen.
'Hey, Sara. Je hoeft vandaag maar tot half zes op te passen,' zeg ik.
'Hey, dat is prima,' zegt sara en Wolfs, Sanne en ik loej de deur uit naar de auto.
'Waar gaan we heen, Eva?' vraagt Sanne zacht terwijl ze uit het raam blijft staren, alsof ze heel erg ver weg is met haar gedachten...
'Naar het politiebureau,' antwoord ik. Dan bedenk ik me opeens dat Sanne en ik aangifte gaan doen als we eenmaal op het bureau zijn. Door die aangifte kunnen Jake en mijn vader nog langer in de gevangenis vast komen te zitten dan nu.