Hoofdstuk 36
Eva pov
Ik ben nu helemaal klaar met Sanne's haren. Haar haren zijn nu lekker zacht en er zitten geen klitten meer in. Het heeft 2 uur geduurd, maar het resultaat is de moeite waard geweest. Het is net half tien geweest en ik zie dat Sanne begint te geeuwen.
'Ben je moe?' vraag ik met een glimlach en Sanne knikt. Ik pak een pyjama uit de kast van de tweeling en help Sanne om die bij haar aan te trekken. Ik schrik van de blauwe plekken en schrammen rond Sanne's bovenbenen, maar ik zeg er niks van doordat ik weet dat Sanne verkracht is.
'Wil je nog even lezen in de Donald Duck?' vraag ik en Sanne knikt. Dan geef ik haar de Donald Duck en een kwartiertje later stop ik Sanne in jn haar bed. Niet veel later ligt ze te slapen en dan komt de tweeling ook de kamer inlopen. Ik gebaar naar de tweeling dat ze zachtjes moeten zijn. Een kwartier later slaapt de tweeling ook en dan loop ik naar beneden, naar Wolfs.
'En? Hoe ging het met haar?' vraagt Wolfs. Ik besluit om hem nog niet te vertellen over het feit dat Sanne verkracht is.
'Ik denk dat het al iets beter gaat met haar, maar ze moet wel nog veel meer vertrouwen krijgen en de angstige herinneringen moeten weg... Morgen gaan we samen aangifte doen,' zeg ik en Wolfs en ik gaan op de bank zitten en ik ga tegen hem aan liggen.
'Het komt wel goed met haar,' zegt Wolfs gerustellend.
'Dat denk ik ook wel, maar het gaat moeilijk worden...' zeg ik. Een uur later gaan Wolfs en ik ook naar bed om te gaan slapen. Al snel val ik in slaap met de gedachte aan Sanne.
De volgende ochtend word ik weer wakker van een gil en even later staat Sanne in de kamer van mij en Wolfs.
Sanne pov
Ik loop naar de kamer van Eva en Wolfs als ik Lola weer hoor gillen. Ik vind het heel zielig voor haar dat ze telkens nachtmerries heeft... Ik heb daar ook last van en dan word ik ook gillend wakker.
'Eva?' vraag ik zachtjes.
'Hmm... Ja?' vraagt Eva slaperig.
'Lola heeft weer een nachtmerrie volgens mij,' zeg ik.
'Oh... Kom dan gaan we naar jullie kamer.' Eva en ik lopen samen naar de kamer van de tweeling en mij.
Eva pov
Lola zit weer snikkend op haar bed. Ze heeft weer een nachtmerrie gehad. Ik vraag me af waarover. Misschien over Wolfs of mij of Sanne... Ik maak me er echt zorgen om en ga naast Lola op haar bed n en sla mijn armen om haar heen. Lola legt haar hoofd op mijn schouder en begint zachtjes te snikken. Iets later hoor ik niks meer en dan merk ik dat ze in slaap is gevallen. Zachtjes leg ik Lola onder de dekens en daarna stop ik Sanne ook in in haar bed. Snel loop ik weer terug naar de kamer van mij en Wolfs en werp een snelle blik op de wekker. 03:15 geven de cijfers op de wekker aan en ik ga in bed liggen en val niet veel later in slaap.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro